ตอนที่ 12
“ไอ้ตั้ม” พูดได้แค่นั้นปพลปล่อยหมัดตรงใส่ตั้ม สองหนุ่มเปิดศึกกำปั้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ปานตะวันพยายามห้ามแต่ไม่มีใครฟัง ก็เลยเดินไปเปิดสายยางรดน้ำฉีดน้ำใส่ทั้งคู่ถึงยอมหยุด
“ตั้มกลับไปก่อน ปานจะไปนอนกับแม่ คุณไม่ต้องตามมา”
ปานตะวันว่าแล้วเดินลิ่วไปทางเรือนเล็ก ปพลจะตามแต่ตั้มขวางไว้ ไม่ได้ยินหรือว่าเธอไม่อยากให้ตาม
“นี่มันบ้านฉันฉันจะไปไหนก็ได้นายไม่เกี่ยว”
ตั้มเองก็ไม่ได้อยากเกี่ยวถ้าเขาไม่ทำให้ปานตะวันเป็นแบบนี้ เธอเลือกเขา รักเขาแต่เขากลับทำตัวเป็นสามีห่วยแตก แค่ดูแลให้เธอมีความสุขยังทำไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้เลิกกับเธอไปเลยไม่ดีกว่าหรือ ปพลไม่วายปากเสียถ้าเขาเลิกกับเธอ ตั้มคิดว่าจะดูแลเธอได้หรือ
“ผมไม่เคยคิดจะแทนที่ใคร เพราะสำหรับปาน ผมอยู่ที่เดิมและเหมือนเดิมเสมอ” พูดจบตั้มเดินกลับไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ขับออกไป
ooooooo
ปพลว้าวุ่นใจอยากรู้ว่าปานตะวันไปทำงานที่ไหน พยายามตะล่อมถามจากอานนท์ก็ไม่ได้ความอะไร เขาไม่ยอมแพ้กลับจากทำงานตรงไปที่เรือนเล็กเจอปัทมานั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าบ้านถามว่าปานตะวันไปไหน
“ไม่รู้” ปัทมาตอบแบบมะนาวไม่มีน้ำแล้วเดินหนีเข้าบ้านปิดประตูไม่ยอมให้เขาตามเข้ามา
เขาโมโหทุบประตูปังๆสั่งให้เธอเปิดประตู และบอกมาว่าปานตะวันไปไหน ปัทมาไม่ยอมเปิด ระหว่างนั้นจันทนีที่เพิ่งกลับจากบ่อนเดินนับเงินอย่างอารมณ์ดีเข้ามาเห็นเขาทุบประตูบ้านโวยวายใส่ปัทมาถามว่ามีอะไรกัน เขามาตามหาปานตะวันอยากรู้ว่าไปทำงานที่ไหน
“จะที่ไหนได้ก็ที่ค็อกเทลเลานจ์นั่นแหละ เงินมันดีจะได้รีบเอามาใช้หนี้คุณ ฉันก็ห้ามมันจนไม่รู้จะห้ามยังไง แต่มันก็ยืนยันว่าจะทำ เฮ่อ จะต้องเต้นยั่วพวกเสี่ยๆไปจนแก่หรือเปล่าก็ไม่รู้กว่าจะหาเงินมาใช้คืนคุณหมด”
จันทนีแกล้งบ่นเพื่อดูท่าทีของอีกฝ่าย ปพลของขึ้นทันทีเดินหน้าบูดออกไป ปัทมาต่อว่าแม่ว่าไปบอกเขาทำไม
“โอ๊ย มึงเห็นไหมเขาโกรธขนาดนั้นก็แสดงว่าเขาไม่พอใจ ก็คงจะหึงถ้าหึงก็ยังหวง ถ้าหวงก็คือยังรัก”
“รักอะไรทำกับพี่ปานแบบนี้”
“แล้วมึงจะให้พี่มึงทำงานที่ค็อกเทลเลานจ์นั่นหรือไง ใครห้ามก็ไม่ฟัง ก็คงมีแต่ผัวนี่แหละที่จะห้ามได้”...
ภายในค็อกเทลเลานจ์ ปานตะวันกำลังโชว์อยู่บนเวที ส่วนอานนท์ยืนคุยกับน้ำหวานไม่ห่างนัก บอกว่าไม่อยากให้ปานตะวันทำงานที่นี่ น้ำหวานเองก็พยายามกล่อมให้เธอเปลี่ยนใจแต่เธอไม่ยอม และถ้าตนไม่รับปากเธอก็จะไปทำที่อื่น
ระหว่างนั้นปพลเดินเข้ามาเห็นปานตะวันอยู่บนเวทีก็โกรธยิ่งเห็นนักเที่ยวทั้งหนุ่มทั้งแก่เป่าปากส่งเสียงเชียร์ดังสนั่นก็ยิ่งโมโห ขึ้นไปลากเธอลงจากเวทีจะพากลับบ้าน นักเที่ยวปรี่ไปขวาง










