พรหมพิศวาส

ถ้าอยากจะทำอะไรมาทำกับปาน อย่าทำแม่ปาน”

“ได้”

นันทิตายินดีจัดให้ตามคำขอ ตบปานตะวันหน้าคะมำก่อนตามไปจิกหัวซ้ำ รพีพรเข้าไปช่วยลูก ผลักนันทิตากระเด็นแล้วยืนขวางไม่ยอมให้เธอทำอะไรลูกอีก นันทิตาชี้หน้ารพีพรอย่างเอาเรื่อง

“พวกแกกล้าทำกับฉันเหรอ แย่งผัวคนอื่นไม่พอ ยังวางแผนคิดแย่งสมบัติลูกชายฉันอีก”

“ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น เรื่องคุณปราการคุณก็เลิกกับเขาเองไม่เกี่ยวกับฉัน ส่วนปานกับคุณปพล เด็กเขารักกัน เรื่องสมบัติบ้าบออะไรนั่นไม่เกี่ยวกับปานเลย”

“แล้วที่แกไปออดอ้อนให้คุณปราการเขายกสมบัติทั้งหมดให้ล่ะ แกจะว่ายังไง”

รพีพรยืนยันว่าไม่รู้เรื่อง นันทิตาไม่เชื่อด่าเธอหยาบๆคายๆแล้วจะเข้าไปทำร้าย คราวนี้รพีพรไม่ยอมให้โดนรังแกง่ายๆ คว้ามืออีกฝ่ายไว้ ปานตะวันพยายามแยกทั้งคู่ออกจากกัน

เสียงทะเลาะดังไปถึงหูปพลที่อยู่ในบ้านเดินมาดู นันทิตาเห็นลูกชายเดินมาทางนี้ ทำทีเหมือนถูกปานตะวันผลักหงายหลังตกน้ำ ทำท่าร่อแร่ร้องเรียกให้ลูกชายมาช่วย ปพลโดดลงน้ำไปช่วยแม่ขึ้นจากสระ

“สวยไปตามหมอ”

ปพลสั่งเสร็จมองปานตะวันกับรพีพรสีหน้าไม่พอใจ ขู่ถ้าแม่ของเขาเป็นอะไรไป ทั้งคู่เจอดีแน่ จากนั้นประคองนันทิตาเข้าตัวบ้าน...

หลังหมอตรวจนันทิตาอย่างละเอียดไม่พบอะไรน่าเป็นห่วง นอนพักสักครู่ก็จะดีขึ้น แล้วขอตัวกลับก่อน สวยทำหน้าที่เดินไปส่งหมอที่รถ นันทิตารอจนหมอไปแล้ว บอกปพลให้จัดการกับสองแม่ลูกนั่นให้ท่านด้วย

“ครับคุณแม่ไม่ต้องห่วง ผมไม่ยอมปล่อยให้ใครมาทำอะไรคุณแม่แบบนี้หรอกครับ”...

ขณะที่ปานตะวัน ปัทมา รพีพรและจันทนีกำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่หน้าเรือนเล็ก ปพลเดินหน้าบึ้งเข้ามา ปัทมาลุกพรวดขวางไว้จะมาหาเรื่องอะไรพี่สาวของเธออีก เขาสั่งให้ปัทมาหลีกไปเรื่องนี้เป็นเรื่องของเขากับปานตะวัน เธอไม่หลีกแถมผลักเขาออกอย่างแรง

ปานตะวันรีบดึงน้องออกห่างจ้องเขาเขม็งว่ามีอะไร เขาจะมาเอาเรื่องปานตะวันที่ผลักแม่ของเขาตกน้ำ ถ้าท่านเป็นอะไรขึ้นมาจะว่าอย่างไร

“ฉันไม่ได้ผลัก แม่คุณตกไปเอง”

“ผมเห็นกับตาว่าคุณผลัก คุณจะมาแก้ตัวน้ำขุ่นๆแบบนี้ได้ยังไง”

“ถ้าคุณมีเหตุผลต่อให้ฉันผลักแม่คุณตกน้ำจริงๆ แม่คุณก็ไม่น่าจะเป็นอะไรในเมื่อแม่คุณก็ว่ายน้ำเป็น”

แม้คำพูดของปานตะวันจะเป็นจริง แต่ปพลต้องการเอาชนะในเมื่อเธอผลักแม่ของเขาตกน้ำ

เขาก็ทำกับแม่ของเธอคืนไปบ้างแล้วลากรพีพรไปที่สระว่ายน้ำ ปานตะวันตามไปห้ามเขาก็ไม่สนใจ เหวี่ยงรพีพรลงน้ำเสร็จ หันมาเย้ยปานตะวันหวังว่าแม่ของเธอคงว่ายน้ำเป็นแล้วผละไป