ตอนที่ 4
ลินจงกับสมพรไม่ยอมแพ้ นั่งรถสามล้อตามไปจนถึงบ้านสถิตย์ เจอเมียสถิตย์กำลังเลี้ยงลูกจึงถามหาสถิตย์ พอสถิตย์รู้ว่าลินจงมาก็พรวดออกมาเผชิญหน้าตะคอก “มาทำไมเนี่ย!”
เมียสถิตย์ถามว่าเรื่องอะไรกัน พอรู้ว่าสถิตย์ไปโกหกว่ามีปัญหาเรื่องค้าขายและยืมเงินลินจงมาแก้ปัญหา สถิตย์ด่าลินจงว่าตอแหลตนไม่เคยไปยืมเงินใคร ไล่ตะเพิดอย่างหยาบคายว่า
“เธออย่าไปเชื่อมันนะ มันเป็นกะหรี่ มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้”
เมียสถิตย์เพิ่งรู้ความจริงว่าสถิตย์เป็นคนยังไง รับปากลินจงว่าจะหาเงินมาใช้ให้ภายในเดือนนี้
“ขอบคุณมากนะ ฉันดีใจที่มันมีเมียดีอย่างคุณ แต่ก็เสียใจกับคุณที่เลือกมันเป็นผัว”
เพียงคืนต่อมา เมียสถิตย์ก็พาลูกหนีไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แต่ก่อนไปได้แวะเอาเงินไปคืนให้ลินจงจนครบ ลินจงถามว่าแล้วสถิตย์ล่ะ
“ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวไปเถอะพี่ หนูทนเขามานานแล้ว” ลินจงบอกว่ายังไงสถิตย์ก็จะตามหาเธอจนเจอ “ขอบคุณค่ะพี่ พี่เขาหาหนูกับลูกไม่เจอแน่นอน”
“ขอให้โชคดีจ้ะ”
เมื่อได้รับเงินคืนแล้ว ลินจงเอาไปฝากธนาคารทันที
ปัทม์ในวันนี้เปิดสมุดออมสินที่เก่ามากในมือ ชื่อบัญชีคือ “ปัทม์ ปุญวิจักษ์” ตรีชวาโน้มตัวกอดปัทม์น้ำตาคลอ ปัทม์กอดตรีชวา เล่าต่อว่า...
“เงินก้อนนี้ผมเก็บไว้ตั้งแต่วันที่ผมได้รับสมุดฝากบัญชี ชีวิตผมตกต่ำบ่อยครั้ง แต่ผมก็ไม่เคยเอาเงินก้อนนี้ออกมาจากธนาคาร มันเป็นเงินที่แลกมาด้วยเลือดเนื้อและชีวิตของแม่ผม”
นักข่าวที่มาสัมภาษณ์ต่างอึ้ง ปัทม์เก็บสมุดเงินฝากไว้ในหีบไม้ตามเดิมอย่างดี
ooooooo
หนูตุ่นถามลินจงว่าป้าจงไปธนาคารออมสินเอาเงินไปฝากมาเหรอ ลินจงบอกว่าตนเปิดบัญชีฝากประจำให้ปัทม์ไว้เป็นทุนการศึกษา มันเป็นเงินก้อนสุดท้ายแต่ป้ายกให้เขา
ลินจงเร่งให้หนูตุ่นกลับบ้านเพราะใกล้ค่ำแล้ว งานที่เหลือเดี๋ยวตนจัดการเอง หนูตุ่นจึงกลับ
แต่พอหนูตุ่นกลับไป สถิตย์ก็เข้ามาถีบลินจงที่ไม่รู้ตัวจนตกจากแคร่ ตะคอกว่า “มึงทำชีวิตกูพัง”
แต่โชคดีขณะสถิตย์กำลังทำร้ายลินจงนั้นสมพรกลับมาเจอ วิ่งเข้าไปช่วยลินจงใช้ไม้กระหน่ำตีสถิตย์จนมันคลานไปคว้าไม้จะตีสมพรแต่ถูกลินจงเอามีดฟันแขนมันจนร้องลั่น แต่มันก็คว้ามือที่ถือมีดของลินจงบิดจนมีดร่วงจากมือ สมพรช่วยลินจงต่อสู้กับสถิตย์แต่ถูกมันถีบจนสลบ
ลินจงจะไปคว้ามีดแต่ถูกสถิตย์คว้าไปก่อน มันพุ่งเข้าแทงลินจงที่ท้องจนเลือดสาดทรุดกับพื้นทันที มันตกใจวิ่งหนีออกจากบ้านไป ปล่อยให้ลินจงกุมท้องที่ฉ่ำไปด้วยเลือดอยู่ที่พื้น
ooooooo










