ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"
ตอนที่ 4
เมื่อตำรวจพาสถิตย์ไปทำแผนที่บ้านสมพร ปัทม์ตามดูอย่างใกล้ชิดทำท่าจะกระโจนเข้าใส่สถิตย์หลายครั้งแต่ตำรวจรั้งไว้ทัน
ชาวบ้านที่มาดูการทำแผนอยู่ข้างนอกก็ตะโกนด่าสถิตย์ดังขึ้นเรื่อย บางคนจะกระโจนเข้าทำร้ายสถิตย์ย์แต่ตำรวจกันไว้ทัน ร้อยเวรจึงสั่งให้พาผู้ต้องหากลับโรงพัก ก็ยังถูกชาวบ้านด่าและรุมสกรัมจนเลือดอาบ
เมียและลูกสถิตย์ยืนปะปนกับชาวบ้านดูการทำแผน พอลูกเห็นสถิตย์ถูกสกรัมก็ร้องไห้ตะโกน...
“อย่าทำพ่อ...อย่าทำพ่อ”
ลูกสถิตย์วิ่งเข้าไปกอดพ่อ สถิตย์กอดลูกไว้อย่างป้องทั้งที่ตัวโชกเลือด เหตุการณ์ชุลมุนจนตำรวจต้องยิงปืนขึ้นฟ้าชาวบ้านจึงวิ่งหนีไป สมพรออกมาเห็นเมียกับลูกสถิตย์กอดกันร้องไห้ ก็เดินไปแตะไหล่ปัทม์ที่หันมองหนูตุ่นเบาๆ
ปัทม์มาถึงสถานีตำรวจอีกทีก็เห็นสถิตในสภาพมีผ้าพันแผลปิดไปทั่วตัวอยู่ในห้องขัง เขากวักมือให้สถิตย์มารับน้ำกับอาหาร สถิตย์ลังเล ปัทม์บอกว่าขอคุยอะไรหน่อย จึงค่อยขยับเข้ามา
“แกทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไป ฉันอยากฆ่าแกให้ตายไปซะแต่ฉันคิดว่าแกยังไม่ควรตาย แกควรทรมานกับชีวิตที่เหลืออยู่ของแก แล้วชดใช้กรรมที่แกก่อไว้ในคุก”
สถิตย์นิ่งแต่แววตารู้สึกผิด
“แกติดคุกแกยังมีโอกาสกลับออกมาข้างนอก ทำดีอยู่ในคุกไม่กี่ปีก็ได้ออกมา แล้วกลับมาก็ยังมีเมียมีลูกคอยแกอยู่ ดีกว่าฉัน...ที่ไม่เหลือใครแล้ว...ฉันให้อภัยแก”
“เดี๋ยว...แกอยากรู้ไหมว่าแม่จริงๆของแกคือใคร”
“ทำไมฉันต้องรู้ ในชีวิตฉันมีแม่แค่คนเดียว แล้วแม่ของฉันโดนแกฆ่าตายไปแล้ว”
เล่าถึงตอนนี้ ปัทม์พูดกับนักข่าวที่สัมภาษณ์ว่า
“มันจะสำคัญอะไรในเมื่อแม่ลินจงคือคนที่เลี้ยงดูผมมาตลอด แม่ทำให้ผมเป็นผมจนทุกวันนี้”
ปัทม์บอกว่าตนอยากเล่าเรื่องน้าพรหลังจากนี้มากกว่า เพราะมีผลต่อการตัดสินใจสำคัญในชีวิตตน
“ผมเพิ่งมารู้ว่าน้าพรแกเพิ่งจะเริ่มคบกับแฟนคนใหม่ของแก แล้วนั่นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปด้วย”
ooooooo
สมพรเข้าไปลาป้าอบบอกว่าตนจะเลิกทำงานแบบนี้แล้ว ป้าอบถามว่าแล้วจะไปทำงานอะไร สมพรบอกว่าสมุนไพรที่ปลูกไว้ที่บ้านน่าจะพอช่วยตนได้ ป้าอบเตือนว่าเศรษฐกิจไม่ดีทำอะไรให้ระวังหน่อย
“ตั้งแต่พี่จงเสียไป ฉันยังทำใจไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าชีวิตต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่จะสายไป” ป้าอบบอกว่าตนเป็นกำลังใจให้และยังให้เงินไปตั้งต้นชีวิตใหม่ พูดทั้งที่ใจหายที่ต้องจากกันว่า
“ข้าไม่เสียดายที่เอ็งออกจากที่นี่ แต่ดีใจที่เอ็งจะออกไปมีชีวิตดีๆ ไปแล้วอย่ากลับมาอีกนะโว้ย”
“ขอบคุณมากจ้ะ ฉันจะไม่ลืมพระคุณที่เลี้ยงดูสั่งสอนฉันมาตั้งแต่เด็กเลย” สมพรจะเดินไปแต่แล้วก็หันมาโผกอดป้าอบต่างร้องไห้...
ooooooo
