พันธกานต์รัก

เขาเองก็น่าจะลองดูเหมือนกัน แสนคมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ตัดบทชวนเธอไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน เธอไปด้วยไม่ได้เพราะนัดพระพายเอาไว้ว่าจะไปทำบุญให้พ่อ เขาขอ ไปทำบุญด้วย เธอไม่ยอมให้ไป งานเขาล้นมือจนไม่มีเวลาพัก ไว้เขาว่างเมื่อไหร่ค่อยไปด้วยกันก็ได้ แสนคมตัดพ้อนี่ต้องกินข้าวเที่ยงคนเดียวหรือ

“ถ้าไม่อยากกินคนเดียวทำไมไม่ลองชวนคุณพันออกไปด้วยกันล่ะคะ”

“ดึงเข้าเรื่องตลอดเลยนะคุณช่อ”

ช่อม่วงอยากให้แสนคมปรับความเข้าใจกับลูกตอนที่ยังมีเวลาจะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง

ครู่ต่อมาช่อม่วงชวนพระพายไปยังมุมปลอดคนเพื่อปรึกษาจะทำอย่างไรให้แสนคมกับพันธกานต์ปรับความเข้าใจกัน ไม่อยากให้ต้องลงเอยแบบตนกับพ่อ มั่นใจว่าเรื่องที่สองพ่อลูกเข้าใจผิดกันมาตลอดน่าจะเป็นเรื่องแพรทอง ดังนั้น เราจะต้องทำให้พันธกานต์เข้าใจใหม่ว่าแสนคมไม่ได้นอกใจแพรทอง พระพายยุให้รีบลงมือได้เลย ช่อม่วงก็อยากทำอย่างนั้น แต่ตนแทบจะไม่รู้เรื่องอะไรของแพรทองเลยไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี

“หนูว่าหนูพอจะมีคนช่วยอาช่อได้อยู่นะคะ”

ooooooo

แสนคมบังเอิญลงลิฟต์ตัวเดียวกับพันธกานต์ที่กำลังจะออกไปกินข้าวข้างนอกเช่นกัน เรื่องที่ลูกชายตัวแสบพูดกับพ่อไม่พ้นเรื่องที่พ่อนอกใจแม่ แสนคมยืนยันว่าไม่ได้นอกใจ และขอให้เขารู้ไว้ด้วยว่าผู้หญิงที่ท่านรักมีเพียงแพรทองแม่ของเขาเท่านั้น พันธกานต์ไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นพ่อเอาช่อม่วงไปทิ้งไว้ไหน

“อาช่อเขาเป็นผู้หญิงที่เข้าใจฉันมากที่สุด ฉันพูดแค่นี้แกคงเข้าใจนะ”

ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบไปกระทั่งลิฟต์มาจอดชั้นล่างของตัวอาคาร แสนคมออกจากลิฟต์ได้ก็เดินลิ่วไปที่รถ โดยมีพันธกานต์เดินตามมาด้านหลัง เขาตบกระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงไม่เจอกุญแจรถถึงกับบ่นอุบ

“เฮ่อ ลืมอีกแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ” บ่นเสร็จแสนคมขยับจะกลับไปเอากุญแจ

“ไปคันเดียวกับผมก็ได้ ขึ้นๆลงๆเดี๋ยวก็ได้เป็นลมไปอีกหรอก” พูดจบพันธกานต์เดินลิ่วไปขึ้นรถตัวเอง แสนคมแอบยิ้มดีใจที่ลูกรู้จักเป็นห่วงพ่อ...

ระหว่างนั่งอยู่บนรถ พันธกานต์กับแสนคมคุยกันถึงวันเก่าๆ ตอนที่พ่อให้เขาขับรถครั้งแรก แสนคมนึกถึงวันนั้นแล้วยังขยาดไม่หาย พันธกานต์แปลกใจพ่อยังจำเรื่องนั้นได้อยู่อีกหรือ แสนคมจำได้ติดตาเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน วันนั้นเป็นวันเกิดของพันธกานต์ ตนถามเขาว่าอยากได้อะไร เขาดันบอกว่าอยากขับรถ