ตอนที่ 8
ทองเอกยังข้องใจไม่หายตามมาถามพระพายถึงห้องนอนว่ากลับมาที่นี่ทำไม รู้ไม่ใช่หรือว่าจะต้องโดนพันธกานต์กลั่นแกล้งเอาอีก เธอรู้เรื่องนั้นดีแต่ถ้าเธอโดนแกล้งแล้วเขาจะไม่ช่วยเลยหรือ หรือถ้าเธอไปอยู่บ้านป้าปิ่นเขาจะไม่ห่วง ทองเอกยอมรับว่าห่วงแต่เป็นคนละแบบกัน
“เห็นไหม ไปอยู่โน่นพี่เอกก็ห่วงพายอยู่ดี สู้พายกลับมาอยู่นี่ พี่เอกจะได้ห่วงพายใกล้ๆไง เป็นห่วงอยู่ไกลๆ เดี๋ยวเหนื่อยนะ แล้วอีกอย่าง พายรู้ว่าพี่เอกดูแลพายได้อยู่แล้ว จริงไหม” เจอลูกอ้อนของพระพายเข้าไปทองเอกถึงกับยิ้มออก ในเมื่อเธอเป็นน้องของเขา เขาก็พร้อมจะดูแลอยู่แล้ว ทั้งคู่มัวแต่คุยกันไม่ทันเห็นพันธกานต์แอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก...
คืนนี้ช่อม่วงตัดสินใจหยิบสมุดบันทึกของพ่อมาอ่าน ทำให้เธอรู้ว่าท่านรักเธอมากไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดเธอที่หนีออกจากบ้าน แม้ก่อนเธอจะหนี ท่านจะประกาศกร้าวถ้าก้าวเท้าออกจากบ้านหลังนี้ ไม่ต้องกลับมาเหยียบอีก แต่ความจริงแล้วท่านรอเธอกลับมาทุกวันตั้งแต่ผมดำยันผมหงอกทั้งหัว ช่อม่วงไล่อ่านสมุดบันทึกมาเรื่อยๆกระทั่งถึงวันที่ตาเทียนป่วยหนักไอเป็นเลือดเปื้อนสมุดเล่มนั้น
“เวลาของพ่อเหลือน้อยลงแล้ว ถ้าแกกลับมาในวันที่พ่อไม่อยู่แล้วแกไม่ต้องโทษตัวเองนะ พ่อผิดเอง ยกโทษให้พ่อนะลูกนะ รักลูก” ข้อความสุดท้ายในสมุดบันทึกทำเอาช่อม่วงน้ำตาร่วง พระพายเห็นเธอร้องไห้เดินเข้ามาหา ช่อม่วงคร่ำครวญว่าตาเทียนไม่เคยโกรธเธอเลย ท่านรอเธอมาตลอดสี่สิบปี
“อาช่ออย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ตารักอาช่อที่สุด ตาคงไม่อยากให้อาช่อต้องโทษตัวเองแบบนี้”
ช่อม่วงกอดสมุดบันทึกไว้แนบอก ก่อนจะดึงพระพายมากอดแล้วร้องไห้ไปด้วยกัน...
แสนคมยินดีกับช่อม่วงด้วยในที่สุดก็ได้รู้ความจริงว่าพ่อของเธอรักเธอมากแค่ไหน เธออยากให้เขา ปรับความเข้าใจกับพันธกานต์ก่อนจะสายเกินไปเหมือนกับเธอที่กว่าจะเข้าใจในตัวพ่อก็เป็นวันที่ท่านไม่อยู่แล้ว แสนคมคิดคล้อยตาม แต่ไม่รู้จะพูดกับลูกอย่างไร เพราะพูดกันทีไรไม่เกินสิบคำเป็นต้องทะเลาะกัน...
พันธกานต์กลัวพระพายจะหนีกลับไปบ้านป้าปิ่นอีก อุตส่าห์โทร.ไปย้ำกับป้าชื่นให้ปิดประตูบ้านให้ดี อ้างพักนี้เห็นขโมยเยอะ เท่านั้นไม่พอ เขาย่องไปดูพระพายที่ห้อง เคาะประตูเรียกให้เปิด แต่เงียบไม่มีเสียงขานตอบ ลองบิดลูกบิดประตูพบว่าไม่ได้ล็อก จัดแจงเปิดเข้าไป
“ฉันเอง จะเข้าไปแล้วนะ...จะเข้าแล้วนะ” พันธกานต์ ยื่นหน้าเข้าไปก่อนแต่ห้องเงียบผิดปกติ พระพายย่องมาทางด้านหลังแกล้งถามเสียงดังจะทำอะไร เขาสะดุ้งโหยงหัวชนประตูโครมต่อว่าเธอว่าจะมาทำไมไม่ให้เสียงก่อน พระพายมองเหล่ตกลงจะเข้าไปทำอะไรในห้องของเธอ เขามาดูว่าเธอยังอยู่หรือเปล่า
“ฉันหมายถึงถ้าเธอหนีไปอีก ฉันก็ต้องโดนทุกคนด่าน่ะสิ ทำไม...หรือว่าเธออยากให้ฉันโดนด่าใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นเธอห้ามไปไหนเด็ดขาดเข้าใจไหม ฉันจะจับตามองเธอ” พูดจบพันธกานต์กลับห้อง
“อะไรของเขา” พระพายมองตามอย่างสงสัย
ooooooo