ประกาศิตกามเทพ

“พ่อแค่พิการแต่ใจพ่อไม่ได้เป็นง่อยนะโว้ย พ่อต้องไปฟอกเลือดอาทิตย์ละสองครั้งมันต้องใช้เงินไม่น้อย ถึงพ่อจะใช้สิทธิ์บัตรคนพิการได้แต่ค่ารถค่าเดินทางก็ต้องมี ไปโรงพยาบาลทีก็มาซ่อมรองเท้าไม่ได้ รายได้ก็หดหาย ไอ้ริทมันก็ต้องใช้เงินไปกินไปเรียนอีกจิปาถะ”

“ผมจะบริจาคไตให้พ่อเอง พ่อจะได้ไม่ต้องฟอกไตให้ลำบาก”

“หุบปากไปเลย หัวเด็ดตีนขาดพ่อก็ไม่เอาไตของแก ไอ้นี่พูดมาได้ไม่คิด...พ่อไม่ได้อ่อนแออย่างที่แกคิดนะเว้ย”

กล่อมพ่อไม่สำเร็จเหมันต์จึงแวะเอาเงินค่าหน่วยกิตไปให้น้องชายที่วิทยาลัย หริทธ์ไม่ได้เอาไปจ่ายแต่นำเงินไปซื้อของทำรถเข็นให้พ่อที่ตลาดและที่นั่นก็ทำให้เขาได้พบกับใครบางคน...

ลาวัลย์ลูกสาวคนเดียวของปราการหรือเสี่ยสองนั่นเองที่หริทธ์พบที่ตลาดโดยบังเอิญ หญิงสาวเพิ่งลงจากเครื่องแต่ไม่อยากกลับไปถูกพ่อบงการจึงหนีลงจากรถกลางทาง

หริทธ์เดินดูอุปกรณ์ทำรถเข็นให้พ่อจังหวะเดียวกับที่ลาวัลย์ซุ่มซ่ามทำสินค้าของมิตรหัวหน้าแก๊งขโมยของหนีภาษีเสียหาย ทั้งสองจึงถูกพวกมิตรจับตัวไป

ปราการตามหาลูกสาวไม่เจอเลยตัดสินใจไปตั้งหลักที่บ้าน เมื่อเหมทองรู้จึงเรียกตัวมาคุย

“แกเหลือลูกแค่คนเดียวย่อมอยากทุ่มเทเวลาให้ลูกเป็นเรื่องธรรมดา กลางปีนี้ฉันมีแผนผลิตรองเท้าเพื่อสุขภาพแต่คงต้องยกให้เจ้าสามรับผิดชอบเพราะแกคงไม่มีเวลา”

“คุณพ่อครับ...งานบริษัทสำหรับผมเป็นอันดับหนึ่งเสมอ ที่ผ่านมาผมทุ่มเททำงานหามรุ่งหามค่ำไม่เคยกลับก่อนพนักงาน ผมไม่เสียใจที่คุณพ่อปลดผมจากรองผู้อำนวยการ แต่กรุณาอย่ามองว่าผมละเลยไม่รับผิดชอบต่องานเลยครับ”

“แกทำดีอยู่แล้วแต่ยังดีไม่พอ นักเรียนสอบได้ที่หนึ่งมาตลอดจู่ๆคะแนนร่วงมาที่สองทั้งๆที่ได้คะแนนมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ถึงจะตีโพยตีพายว่าเก่งขึ้นแต่มันก็ไม่ใช่ที่หนึ่งอยู่ดี ฉันต้องการคนเก่งที่สุดไม่ใช่แค่คนที่ขยันทำงานที่สุด”

“ผมอยากขอแก้ตัวอีกครั้ง...”

ooooooo

เหมทองไม่ได้ให้คำตอบใดๆแก่ปราการแต่เดินหน้าโครงการใหม่โดยมอบหมายให้ทัศนัยดูแล นั่นทำให้ปราการยิ่งเกรี้ยวกราดแต่แสดงออกมากไม่ได้เพราะยังไม่ถึงเวลา...

หริทธ์หายตัวไปจนผิดเวลา ชาญเริ่มสงสัย เหมันต์จึงจะไปตามแต่เขาก็ได้รับสายเบอร์น้องชายเสียก่อนเรียกไปเจรจาเรื่องสำคัญ เอมสาวห้าวข้างบ้านอาสาไปเป็นเพื่อนจึงได้รู้ว่าหริทธ์มีเรื่องกับมิตรหัวหน้าแก๊งขโมยของหนีภาษี

มิตรโกรธจัดที่สินค้าเสียหายเรียกร้องให้หริทธ์จ่ายเงินล้าน เหมันต์ไม่มีจึงเสนอให้เอาชีวิตเขาไปแทน

“เห็นแก่ความใจถึงของแก ฉันจะยอมลดให้ขาดตัวห้าแสนแต่ต้องจ่ายสดกันตอนนี้เลย”

“ตอนนี้ผมยังไม่มีเงินแต่จะเซ็นรับเป็นลูกหนี้แทนน้องเอง แล้วผมจะหาเงินมาคืนให้เร็วที่สุด”