ประกาศิตกามเทพ

ศึกชิงอำนาจในเหมทองกรุ๊ปดุเดือดขึ้นทุกที สถานการณ์ของปราการไม่ค่อยดี ทั้งผาณิตากับทศนาถแข่งกันทำคะแนนกับเหมทองจนเขากลุ้มใจต้องไปรับตัวลาวัลย์ลูกสาวคนเดียวที่อยู่เมืองนอกกลับมา

ลาวัลย์เป็นลูกสาวที่ปราการรักและตั้งความหวังไว้มาก แต่หญิงสาวไม่เคยทำตัวได้อย่างใจ เรียนไม่จบและเปลี่ยนโรงเรียนหลายครั้งจนเขาต้องติดกล้องวงจรปิดเพื่อจับตาพฤติกรรม และเวลานี้ลูกสาวตัวดีก็ทำงามหน้าเที่ยวหนักไม่กลับบ้านและไม่ไปเรียนจนเขาต้องลากตัวกลับมาเมืองไทยทันที

ปราการหลอกทุกคนในบ้านว่าลาวัลย์ไม่สบายต้องรีบไปรับกลับ ผู้จัดการฝ่ายผลิตของเหมทองกรุ๊ปหายตัวไปในวันต่อมาเปิดโอกาสให้ทัศนัยทำความดีความชอบกับเหมทอง

เหมทองไม่ได้สนใจเรื่องลูกชายบุญธรรมนัก หลายวันมานี้เขาเพ่งพิจารณาการซ่อมรองเท้าคู่สีแดงเจ้าปัญหาที่ผาณิตาจงใจทิ้งลงขยะเมื่อหลายวันก่อน 

กมลนั่งมองอยู่นานแล้วอดถามไม่ได้

“รองเท้ามีอะไรเหรอครับ เห็นท่านมองตั้งนานแล้ว”

“รองเท้ามันก็คือรองเท้าแต่คนซ่อมนี่สิ...การเย็บพื้นรองเท้าโดยการซ่อนด้ายด้วยมือแบบนี้มันเป็นเทคนิคขั้นสูงของคนโบราณ ซึ่งเดี๋ยวนี้ไม่น่าจะมีใครเขาทำกันแล้ว”

พูดพลางเดินไปที่ชั้นรองเท้าหยิบรองเท้าคู่โปรดที่เหมวัตลูกชายแท้ๆเคยเย็บด้วยมือให้ กมลเห็นดังนั้นแล้วพอเดาใจประธานใหญ่ได้แกล้งหยั่งเชิง

“ทำไมไม่ลองตามหาเขาดูล่ะครับ”

เหมทองรู้ดีว่ากมลหมายถึงใครแต่เรื่องอะไรเขาจะยอมรับ

“ฉันเดินหน้าแล้วไม่เคยคิดถอยกลับไป...อย่าเอ่ยถึงมันอีก”

“เรื่องในอดีตพ่อผมไม่เคยเล่าให้ผมฟังหรอกครับ ที่ผมให้ท่านตามหาคือคนซ่อมรองเท้าให้ต่างหาก”

แม้จะออกตัวกับผู้ช่วยหนุ่มแบบนั้น  แต่เหมทองก็อยากเจอหน้าคนเย็บรองเท้าสีแดงเจ้าปัญหาสักครั้งเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง ประธานใหญ่คิดแผนซับซ้อนและเรียกองุ่นแม่บ้านช่างเม้าท์มาสั่งงาน...

ชาญมาทำงานซ่อมรองเท้าตามปกติ อาการโรคไตของเขากำเริบหนักแต่เขายังไม่ยอมไปฟังผล อู๋แวะมาเยี่ยมทันเห็นชาญถูกแก๊งอันธพาลรุมตีเลยช่วยไว้ ชาญยิ้มให้เพื่อนรักโดยไม่ยี่หระกับแผลฟกช้ำตามตัว

“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก...ดวงแข็งว่ะ ขนาดไอ้ตีนผีชนฉันกระเด็นขึ้นบนหลังคารถฉันยังรอดมานั่งตรงนี้ได้”

“ก็เพราะอย่างนี้แกถึงต้องดูแลตัวเองดีๆ เหมันต์มันจะได้ไม่ต้องวิ่งรอกทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง”

“ฉันกับมันไม่น่ามาเจอกัน ฉันเป็นพ่อที่ไม่เคยทำให้มันมีความสุขสบายเหมือนเด็กคนอื่น”

“แกก็คิดว่ามันคือพรหมลิขิตสิวะ...”