พชรมนตรา
ตอนที่ 1
“ก็ตามคำบอกเล่า ตกทอดมา เขาว่างามนี่”
ประพจน์ปกปิดความจริง...แล้วเลียหลังมือที่เลอะข้าวต้ม นันทาหมดความอดทนเผลอเสียงดังใส่
“ลุกไปล้างมือล้างไม้ซะ เลียอยู่ได้ มันจะสะอาดมั้ย”
วีระเดินเข้ามาพอดี ถามด้วยความสงสัยว่าทำไมหน้าบ้านแมวเยอะจัง นันทานิ่วหน้างง
“แมวอะไรที่ไหน ที่นี่ไม่ได้เลี้ยงสักตัว”
วีระมองออกไปนอกหน้าต่าง สองพี่น้องมองตาม แล้วก็เห็นแมวสี่ห้าตัว ประพจน์อ้างว่าเป็นแมวข้างบ้าน วีระบ่นว่าพักนี้ตนเจอบ่อยมาก นันทาเลยคาดว่ามันคงมาท้องคลอดลูกกันเอาไว้
“หรือไม่ก็มีใครไปรบกวนอะไรมัน”
นันทากระแอมปรามพี่ชายที่ชอบพูดเพ้อเจ้อ
“จะเอาอะไรกับนิทานประกอบลายแทง...นี่ถ้าไม่ลุกไปล้างมือจะไม่กินด้วยแล้วนะ”
ประพจน์ทำเป็นไม่ได้ยิน ชวนทนายวีระคุยสลับกับไอแห้งๆเหมือนมีอะไรติดคอ ที่สุดก็ขากมันออกมาจนได้ เป็นปอยขนคล้ายขนแมว วีระกับนันทามองหน้ากันอึ้งๆ ขยะแขยงเป็นที่สุด
ooooooo
ในป่า กลุ่มของณดลหยุดพักเที่ยงบริเวณโคนต้นไม้ใหญ่ วิทย์ให้เวลาครึ่งชั่วโมงแล้วเดินทางต่อ ณดลสังเกตเพชรไม่มีเหงื่อสักเม็ดทั้งที่คนอื่นๆเปียกชุ่มและส่งกลิ่นเตะจมูก
เมื่อโดนตั้งข้อสังเกตว่าผิวละเอียดเกินไป เพชรอ้างว่าตนพอกขมิ้นมันเลยคล้ายรองพื้นทำให้เนียนไม่มีรูขุมขน รักแร้ก็ใช้สารส้มดับกลิ่น
“แล้วฟันล่ะ ใช้อะไรขัดวะ ขาวสวยกว่าผู้หญิงอีกนะ”
“ว่านรางจืดฮะนาย”
“นี่ถ้าฉันไม่เห็นแกยืนฉี่ คงต้องคิดว่าแกเป็นผู้หญิงแน่ๆ”
“ตลกแล้วนาย” เพชรฝืนหัวเราะกลบเกลื่อน
ทุกคนแยกย้ายกันพักผ่อน เอาอาหารกลางวันออกมาแบ่งกันกิน วิทย์เหลียวมองรอบด้านก่อนพูดโพล่งว่า
“ไอ้ตัวเมื่อคืนมันตามเรามา...ไพรบังตา เจ้ามองไม่เห็นหรอก มันอาถรรพณ์ป่า”
เพชรเชื่อที่พ่อพูดและยินยอมรับปลัดขิกสลักอาคมที่พ่อส่งมาไว้ป้องกันตัว
“ห้อยเอวไว้ เชื่อพ่อ...พ่อยอมเสียลูกไปไม่ได้จริงๆ แม่เอ็งตายในป่าไปคนนึงแล้ว อย่าให้พ่อต้องเสียเอ็งให้ป่าอีกเลย รัดประคดให้แน่นซ่อนไว้ มีของดีไม่ต้องไปอวดใคร”
เพชรทำตามพ่อบอก นุ่งกางเกงรัดเอวใหม่แน่นหนาอย่างดีซ่อนของขลังนั้นไว้ข้างใน ณดลเพิ่งอิ่มข้าวเดินมาหาหนุ่มน้อย ส่วนวิทย์ผละไปอีกทาง
“ไง พร้อมออกเดินทางต่อรึยัง” สิ้นเสียงของณดล เพชรลุกขึ้นพรวดแต่ตะคริวกินขาจนร้องโอ๊ย ณดลหวังดีช่วยบีบน่องแต่บีบสูงไปหน่อยเจอปลัดขิก ดันคิดเตลิดเลยแซวขำๆว่า
“โหย...ไอ้นี่ไม่ธรรมดา ขนาดในป่ายังแข็งเป็นไม้เลย”
เพชรตาโตนึกได้ พูดอึกอักว่าพ่อให้มา...กลายเป็นโดนแซวหนักไปอีก
“รู้...พ่อรักมากนะเนี่ย นอกจากของตัวเองแล้วก็มีของแกนะเนี่ยที่พลาดไปโดนเข้า โทษทีไม่ได้ตั้งใจ ไม่ใช่เกย์นะเว้ย” ณดลถูมือกับชายเสื้อแล้วเดินจากไปอย่างแหยงๆ ทิ้งให้เพชรเหวอ อ้าปากหวอกับความเข้าใจผิดนั้น
ooooooo
