พชรมนตรา
ตอนที่ 1
ณดลถือสมาร์ทโฟนหาสัญญาณพลางบ่นไม่ได้ดังใจเพราะไม่มีสัญญาณ นาฬิกาก็ตาย อะไรๆก็ใช้ไม่ได้ทำให้หงุดหงิดบ่นกระปอดกระแปดกับอาทิตย์ แต่พอเหลือบไปเห็นวิทย์เป่าข้าวสารเสกก็ถามว่าไปเอาหมอผีมาจากที่ไหน
“บอกต่อๆกันมา ไม่เชื่ออย่าไปลบหลู่”
ณดลส่ายหน้ายิ้มๆอย่างไม่เชื่อ เสียงติ๊ดๆดังจากโทรศัพท์หน้าจอแสดงว่าแบตหมด
“อ้าว เมื่อกี้ยังห้าสิบเปอร์เซ็นต์อยู่เลย มีใครเห็นเพาเวอร์แบงก์มั่งมั้ย ใครช่วยพ่วงแบตเตอรี่ต่อเครื่องชงกาแฟทีซิ มีใครพูดไทยได้มั่งมั้ย”
เพชรเป่ากองไฟอยู่ชำเลืองมองณดลแล้วก็ถอนหายใจเอือมระอา ขนาดอาทิตย์ยังอดว่าเพื่อนจอมบ่นไม่ได้
“ปากชอบสร้างศัตรูนะเนี่ยเราน่ะ”
วิทย์อยู่อีกทาง เอาถุงพลาสติกตักน้ำจากลำธารแล้วใช้หนังสติ๊กรัดจนป่อง เป่าเสกงึมงำก่อนเดินกลับไปหาเพชรบอกให้เอาน้ำไปรดโค้นต้นไม้ใหญ่ คืนนี้ผีไพรแรงอยู่
เพชรทำตามแต่กลายเป็นณดลดันเข้าใจผิดคิดว่าเพชรยืนฉี่ก็เลยจะไปยืนฉี่บ้าง แต่เพชรตกใจผละหนีไปด้วยท่าทีขยะแขยง
เมื่อเครื่องอำนวยความสะดวกของณดลใช้การไม่ได้สักอย่าง วิทย์เชื่อว่าเป็นอาถรรพณ์ของป่า เจ้าป่าเจ้าเขาไม่ชอบอึกทึก ณดลกอดอกถอนหายใจดังเฮือก
“แปลว่าจากนี้ไปเราจะไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวก”
“นอนเมื่อหมดแสงตะวัน ออกเดินทางตอนพระอาทิตย์ขึ้น อย่าออกไปนอกปริมณฑล ผมขอเจ้าป่าคุ้มครองไว้เท่าที่เขตปางพัก”
“โรงเรียนประจำ? นี่เรากลับไปอยู่หอกันเหรอเพื่อน”
“ทำไงได้ ฉันเซียนแถวสีลม แถวนี้ไม่คุ้นว่ะ”
“ก็คงต้องตามนั้น ไม่มีเพลงฟังแล้วจะหลับมั้ยเนี่ย”
“ผมมียางคางคก เผาเอาควันรมไฟ ดมปื้ดเดียวเช้ายังไม่อยากตื่น” เพชรนำเสนอ ณดลทำตาปริบๆทวนชื่อยางคางคกอย่างรับไม่ได้ เพชรเลยเสนอของอีกอย่างมาให้มันคือแมงขี้ควาย อมไว้ใต้ลิ้นเคลิ้มดีเหมือนกัน
ณดลโบกมือไล่สองพ่อลูกอย่างเอือมๆ แล้วบ่นกับอาทิตย์ว่า “มันจะให้ฉันอมขี้ควายไว้ใต้ลิ้นก่อนเข้านอน”
“แมงขี้ควาย ไม่ใช่ขี้ควาย”
“เฮ้อ...เกิดอะไรขึ้นวะ อยู่ๆก็พัง ใช้ไม่ได้ทุกสิ่งอันขึ้นมาซะงั้น”
“หลายอย่างที่นักเรียนนอกอย่างแกไม่เข้าใจหรอก”
“งั้นแกเข้าใจ?”
“งงยิ่งกว่าแกอีก” อาทิตย์พูดติดตลก แต่ณดลหน้ายุ่งไม่ขำด้วย
ooooooo
ผ่านไปสักพัก เพชรไปดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำอย่างเพลิดเพลิน ณดลเดินมาชะเง้อมองเห็นด้านหลัง เพ่งมองตาพองก๋าเห็นแผ่นหลังขาวเนียน บ่นพึมพำว่าจะมีผู้หญิงแถวนี้ได้ยังไง
