หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

“หนีเจ้าค่ะคุณหลวง” แมงเม่าร้องบอกวิ่งเข้าประคองขันทองพาหนีไป

ooooooo

แม้จะเหนื่อยอ่อนเพราะฤทธิ์ยาแต่ขันทองก็พยายามตั้งสติบอกให้แมงเม่าทำตามที่ตนแนะเพื่อสู้กับทหารทั้งสองที่ตามมา ขันทองบอกให้แมงเม่าหนีไปก่อนแต่แมงเม่าบอกว่าถ้าจะตายก็ตายด้วยกัน

ขันทองสอนให้แมงเม่าทำกับดักอย่างง่ายเพื่อดักเล่นงานทหารทั้งสองแล้วก็นั่งพิงต้นไม้อย่างกับคนตายรอเวลา ขันทองบอกแมงเม่าว่าประมาทไม่ได้เพราะทหารทั้งสองผ่านการสู้รบมาไม่น้อยหากมีพิรุธจะเสียแผน เมื่อทหารทั้งสองตามมาเห็นขันทองกับแมงเม่ามัน

หยุดมองอย่างระแวง

“หนี!” ขันทองตะโกนขึ้น แมงเม่าวิ่งตามไปทันที ทหารผลีผลามวิ่งตามจึงถูกไม้แหลมที่ซ่อนในพุ่มไม้ 

พุ่งแทงตายทันทีคนหนึ่ง อีกคนพยายามวิ่งตามถูกขันทองพุ่งไม้แหลมปักเข้ากลางอกตายคาที่

พอกำจัดศัตรูทั้งสองได้ ขันทองก็หมดสติ แมงเม่าตกใจพุ่งเข้าประคองเรียก

“คุณหลวง...คุณหลวง!”

ooooooo

หลังเหตุการณ์สงบ ควาญควบคุมช้างได้แล้ว มีแต่ความพังพินาศของกระโจมและข้าวของที่ถูกช้างทำลาย แน่นรายงานกรมขุนวิมลว่า

“พวกควาญได้ควบคุมช้างทุกเชือกจนหมดสิ้น แต่เพลานี้ยังไม่รู้แน่ว่าเกิดกระไรขึ้นกระหม่อม ที่รู้ก็มีคนบาดเจ็บยี่สิบเจ็ดคน แลเสียชีวิตหนึ่งคนคือออกพระราชาข่าน ส่วนข้าวของที่เสียหายคงต้องตรวจดูอีกทีกระหม่อม”

“ข้าวของนอกกายช่างมันเถิด แต่ต้องมาเสียคุณพระราชาข่านไป ฉันเสียใจนัก คุณพระถวายกายรับใช้มาหลายสิบปีไม่บังควรต้องมาตายเช่นนี้เลย”

ขณะนั้นเองเป้าเข้ามารายงานกรมขุนวิมลว่าไม่พบเห็นแมงเม่าเลยและก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นด้วย

คุณท้าวโสภาบอกว่าพระพุทธเจ้าอยู่หัวจะเสด็จกลับแล้ว คงต้องให้ทางนี้อยู่หาแมงเม่าแทนไปก่อน

“จะเสด็จกลับแล้วหรือเจ้าคุณท้าว ทำไมรวดเร็วนักเล่า เพิ่งจะพ้นความวุ่นวายไปแท้ๆ ยังมีอีกหลายสิ่ง

ไม่เรียบร้อยเลย” แน่นแปลกใจ

กรมขุนวิมลหน้าเครียดขึ้นมา ขณะที่เจ้าจอมอำพันกลับยิ้มเยาะเอ่ยว่า

“ฉันไม่อยากพูดมาก เกรงจะบาปเสียเปล่าๆ

แต่ของอย่างนี้มันอยู่ที่บุญวาสนาจริงๆ” ถูกกรมขุนวิมลเรียกปรามเจ้าจอมอำพันจึงเงียบ จ๋อย ไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำให้แน่นยิ่งงง แต่เป้าก็ตอบไปว่า

“คืออย่างนี้เจ้าค่ะท่านขุน ที่ต้องรีบเสด็จกลับ ก็เพราะเจ้าจอมเพ็ญท่าน...เอ่อ...ท่านแท้งหน่อพระพุทธเจ้าค่ะ”

แน่นตกใจมากคิดไม่ถึงว่าเจ้าจอมเพ็ญจะแท้ง

ooooooo

เจ้าจอมเพ็ญเสียใจที่แท้งลูก ตวาดไล่หมอที่มารักษาออกไปจากกระโจมแล้วจิกทุบหมอนระบายอารมณ์ จนเลื่อนที่เข้าไปปลอบให้กำลังใจก็ยังต้องถอยไปด้วยความหวั่นกลัว

หลวงศรีมะโนราชมาถึงก็ตะคอกขุนรักษ์เทวากับหมอที่ออกจากกระโจมว่าดูแลเจ้าจอมอย่างไรถึงปล่อยให้หน่อพระพุทธเจ้ามีอันตรายได้ ถ้ารู้ว่าเป็นเช่นนี้ก็จะดูแลเจ้าจอมท่านเอง แล้วมองกราดถามว่าหลวงศรีขันทินกับขุนจิตใจภักดิ์อยู่ไหน เหตุใดจึงไม่อยู่รอรับใช้เจ้าจอมท่าน

ขุนเทพรักษายิ้มเยาะว่ามาถึงก็โยนบาปให้คนอื่น คุณหลวงเองมิใช่รึที่อยากตามเสด็จจนตัวสั่นพอเกิดเรื่องก็โทษกัน ถูกขุนเทพชำนาญขู่ว่ากล้าเถียงอีกรึ เงาหัวจะมีหรือไม่ยังไม่รู้เลยยังทำปากดีอีก