หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

ในป่าที่ไม่ไกลจากอยุธยามากนัก...กระโจม

ของฝ่ายในอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ที่เพิงพักชั่วคราว ออกพระราชาข่านกำลังประชุมจัดงานและวางกำลังกันอยู่

ออกพระราชาข่านให้ขุนรักษ์เทวาคอยประสานกับทุกฝ่าย หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษา ให้คอยดูที่หลับที่นอนและการอยู่กินของเหล่าโขลน

แลข้าหลวงทุกคน ส่วนหลวงศรีขันทินกับขุนจิตใจภักดิ์

ให้ตามเสด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวคอยถวายรับใช้

หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญและขุนเทพรักษาไม่พอใจที่คราวก่อนหลวงศรีขันทินก็ตามเสด็จแล้ว

คราวนี้ก็น่าจะเปลี่ยนบ้าง ขุนรักษ์เทวารำคาญบ่นว่าเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ไม่รู้จะแย่งกันไปเพื่อกระไร

หลวงศรีมะโนราชขอความเป็นธรรมแก่พวกตนบ้าง ขันทองจึงเสนอว่าเช่นนั้นตนอยู่ดูแลฝ่ายในเองก็ได้

“ไม่ได้ คำสั่งต้องเป็นคำสั่ง” ออกพระราชาข่านเสียงเฉียบขาดทั้งที่ไอโขลกๆ ขณะนั้นเองโขลนคนหนึ่ง

เข้ามาบอกว่า กรมขุนวิมลให้มาตามพ่อปันหยีเข้าเฝ้า บอกว่าทรงอยากให้พ่อปันหยีเป็นคนดูแลความเรียบร้อยของฝ่ายใน

กรมขุนวิมลบอกขันทองว่าทรงเป็นห่วงแมงเม่า เพราะจู่ๆแม่เพ็ญก็ให้แมงเม่ามาด้วย แต่แม่เพ็ญไม่ได้ทำผิดอะไร จะห้ามก็ไม่ได้ จึงขอฝากคุณหลวงด้วย แต่ระวังอย่าให้เจ้าแมงเม่าไปที่ฝ่ายหน้าเด็ดขาด

เจ้าจอมอำพันหัวเราะคิก ติงว่าเสด็จทรงห่วงแมงเม่าเหลือเกิน อันที่จริงน่าจะถามเจ้าตัวก่อน แม่แมงเม่าอาจจะอยากเป็นหม่อมห้ามก็ได้

“ถ้าอยากเป็นจริง ฉันถวายไปเสียนานแล้ว ฉันเห็นเจ้าตัวดีนี่มาแต่เล็กแต่น้อย ทำไมจะไม่รู้นิสัย ถ้าลองไม่รักแล้วอย่าหวังเลยว่าเจ้าตัวดีจะยอมลงให้”

“พิกลหญิงนัก มีแต่คนเขาอยากมีบุญวาสนาเช่นนี้ แม่คนนี้มีโอกาสอันดีอยู่ใกล้ตัวกลับไม่อยากได้”

กรมขุนวิมลนึกถึงตัวเองที่เป็นชายาพระเจ้าอุทุมพร แต่พอพระเจ้าอุทุมพรบวชก็ถูกถวายให้มาเป็นชายาพระเจ้าเอกทัศน์แทน เอ่ยหน้าเศร้าว่า

“บุญวาสนาอาจมิได้ทำให้เป็นสุขเสมอไปทุกคนดอก บางคราการได้ตามใจตัวเอง อาจเป็นสุขมากกว่าก็เป็นได้ ฉันจึงอยากให้เจ้าแมงเม่าได้เลือกด้วยตัวเองมากกว่า” แล้วฝากขันทองให้ช่วยดูแลด้วย

ฝ่ายออกพระราชาข่านไม่พอใจที่ขันทองไม่ไปตามเสด็จด้วย เกรงว่าขันทองไปอยู่กับฝ่ายในแล้วจะก่อเรื่อง แน่นรีบช่วยพูดว่า ตนอยู่ด้วยอีกคนแลกินยาตามที่สั่งแล้ว ออกพระไม่ต้องกลัว ตนจะดูแลเอง

“ถ้าจะไม่ให้ข้ากลัว ก็มีแต่พวกเอ็งไสหัวออกจากวังไปเท่านั้นแหละ” ไอโขลกๆแต่ยังไม่วายบ่น ก่อนเดินเลี่ยงไปว่า “กลางป่าเขา ท่ามกลางผู้หญิงมากมาย...ข้าอุตส่าห์ให้พวกเอ็งตามเสด็จจะได้หมดเรื่องแล้ว ก็ยังมีเหตุเช่นนี้อีก”

แน่นบ่นว่านับวันออกพระท่านจะกลัวมากขึ้นทุกทีจนตนอึดอัดไปหมดแล้ว ขันทองเห็นใจว่าท่านทุกข์กับเรื่องนี้มานานอย่าไปโทษท่านเลย ถามว่าแล้วเรื่องที่ตนบอกไปจัดการแล้วหรือยัง แน่นคุยโวว่า

“มีหรือจะไม่เรียบร้อย อันที่จริงได้ดูแลฝ่ายในก็ถือเป็นโชคดี งานนี้คงง่ายดายกว่าที่คิดได้มากทีเดียว”

ขณะแมงเม่าตามเจ้าจอมเพ็ญไปนั้น จมื่นศรีสรรักษ์ให้กล้าทำทีไปซื้อกระดาษจากมิ่งจำนวนมาก

ในเวลาอันสั้น ทางโรงงานจึงต้องเกณฑ์บ่าวไพร่ในเรือนทั้งหมดมาเร่งทั้งวันทั้งคืน