หนึ่งด้าวฟ้าเดียว
ตอนที่ 4
จมื่นศรีสรรักษ์พอใจมาก กล้าติงว่าคุณพระไม่น่าจะต้องเสียเงินถึงยี่สิบชั่งเลย เราแกล้งทำเป็นโจรปล้นบ้านมันเพื่อกลบเกลื่อนการค้นหาของก็ได้
“ถ้าไม่มีบารมีกรมขุนวิมลคุ้มกะลาหัว ข้าก็อยากจะทำอย่างนั้นเหมือนกันล่ะวะ ช่างเถิด อย่างไรเสียถ้าได้สิ่งที่ข้าต้องการมาก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม”จมื่นศรีสรรักษ์กระหยิ่มยิ้มย่อง
ooooooo
ในป่า...ขันทองไปยืนรอหน้ากระโจมแมงเม่าเพื่อพาไปอาบน้ำ แต่พอเห็นแมงเม่านุ่งกระโจมอกมีผ้าคลุมไหล่ออกมา ขันทองก็ออกพิรุธเขินจนเมินไปทางอื่น
แมงเม่าเห็นอาการขันทองก็นึกสนุกเดินไปดักให้ดูหน้าตนอีก ขันทองทำเสียงดุว่าจะอาบน้ำหรือไม่ถ้าไม่อาบตนจะได้ไปทำอย่างอื่น แมงเม่าจึงเดินตามขันทองไปอย่างจับสังเกต
ที่มุมหนึ่ง แน่นแอบดูอยู่ยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน กำลังจะแอบเข้าไปในกระโจมแมงเม่าเพื่อค้นหากลัก กลับถูกเลื่อนย่องตัดหน้าเข้าไปเสียก่อน แน่นพึมพำหงุดหงิด
“โดนตัดหน้าเสียได้”
ที่ริมลำธาร...ขุนรักษ์เทวาถอดเสื้อบรรจงแขวนไว้กับกิ่งไม้ เห็นขันทองก็ชวนอาบน้ำด้วยกัน ขันทองบอกว่าตนมาดูแมงเม่าตามรับสั่งของกรมขุนวิมล
ขุนรักษ์เทวามองดูอย่างเสียดาย
ขันทองเร่งให้แมงเม่าอาบน้ำ ค่ำแล้วน้ำจะเย็นเดี๋ยวจะเจ็บไข้ได้ป่วย แมงเม่าไม่ทันลงอาบน้ำก็มีเสียงเอะอะของข้าหลวงที่กำลังอาบน้ำว่ามีคนแอบดู
ตนอาบน้ำ ขันทองมองไปเห็นกิ่งไม้ไหวๆจึงวิ่งตามไป แมงเม่าเห็นดังนั้นจึงคว้าเสื้อของขุนรักษ์เทวาสวม
ทับกระโจมอกไม่ให้โป๊วิ่งตามขันทองไป
ขันทองตามทหารสองคนที่มาแอบดูนางข้าหลวงอาบน้ำ สั่งยอมให้จับเสียแต่โดยดี ทหารไม่ยอมให้จับ
กลัวจะได้รับโทษหนัก ขันทองจึงใช้สไบของตนเป็นอาวุธสู้กับทหารทั้งสอง สะบัดสไบรัดและเตะต่อยจนทหารทั้งสองสลบไป
ขันทองจัดการทหารทั้งสองได้อย่างแข็งแรงสวยงามด้วยสไบและแม่ไม้มวยไทย พอหันมาเห็นแมงเม่าที่ตามมามองตะลึงอยู่ ขันทองกระอักกระอ่วนใจที่แมงเม่ามารู้ว่าตนมีฝีมือการต่อสู้โดยบังเอิญ
ooooooo
เจ้าจอมเพ็ญหงุดหงิดมากที่เลื่อนแอบเข้ากระโจมของแมงเม่าแล้วค้นไม่เจออะไร
“มันไปอาบน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีผ้าพันกายไม่กี่ผืน ย่อมไม่สามารถซ่อนกระไรได้ ถ้ายังไม่เจออีกก็แสดงว่ามันไม่ได้เก็บของไว้ที่ตัวมันแน่” เจ้าจอมเพ็ญคิดเครียด เลื่อนเสนอให้ไปค้นที่เรือน “ข้ากับท่านเจ้าคุณพลเทพวางแผนไว้หมดแล้ว ระหว่างที่ตัวนังเด็กนั่นอยู่ที่นี่ คุณพระนายน้องข้าก็เตรียมการค้นเรือนมันอยู่ อย่างไรเราก็ต้องเจอ” เจ้าจอมเพ็ญจิกตาน่ากลัว
ที่นอกกระโจม แน่นแอบฟังอยู่พึมพำเจ็บใจ...
“พลาดจนได้”
แน่นเครียดหนักคุยกับขันทองว่า
“อุตส่าห์วางแผนไว้ดิบดี กะฉวยโอกาสที่แม่แมงเม่าไปอาบน้ำค้นหาของสักหน่อย แต่พลาดไปเสียหมด เอ็งจะเอาอย่างไรต่อวะ”
ขันทองเสียดายแต่ก็ปลอบแน่นว่า
“ครานี้เราแพ้ปัญญาพวกมัน ข้าก็มัวแต่ห่วงเจ้าแมงเม่าจะถูกทำร้าย แต่คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะส่งคนไปค้นที่เรือนด้วย”
“น้าพันหาญก็ไม่อยู่แล้ว จะกลับไปตอนนี้ก็ไม่ได้ นี่เราต้องทนดูมันได้หลักฐานกลับคืนไปจริงๆหรือวะอ้ายขันทอง”
