นางร้าย

“เราเคยตกลงขนาดเซ็นสัญญากันไปแล้วให้ห่างจากลูกชายของเรา แต่เธอผิดสัญญาเสมอจะแก้ตัวไหม”

“ไม่ค่ะ เพราะแก้ตัวไปก็ไม่มีประโยชน์”

“เก่งนี่ กล้าพูดเหมือนท้าทายกัน”

แขวลัยไม่ได้ท้าทายแค่พูดความจริงเท่านั้น เกศรีถือโอกาสเอาเรื่องปรางค์ทิพย์มาด่าว่าว่ามีอาชีพรวยทางลัด ส่วนแม่ของเธอก็พยายามผลักดันเธอให้มีอาชีพเดียวกับน้องสาว แขวลัยทนฟังต่อไปไม่ไหว ขอโทษเกศรีด้วยที่ต้องเสียมารยาทขอตัวกลับไม่ฟังอีกต่อไปเพราะเรื่องที่ท่านพูดมันวนเวียนซ้ำซากมาตลอดเวลาที่เธอทำงานนี้

“นี่เธอกล้ามากนะ เอาล่ะฟังนะ อย่ามาตอแยลูกชายฉันอีกเด็ดขาดเพราะเธอกับเขามันห่างไกลมากยิ่งกว่าฟ้ากับเหว เขามีคู่หมั้นเธอก็รู้ แต่ทำไม...”

“ไม่มีอะไรอีกแล้วนะคะ คือทราบหมดแล้วและทราบบ่อยมากค่ะ หนูลานะคะ” แขวลัยลุกขึ้นยกมือไหว้ เกศรีตวาดแว้ดไม่เคยมีใครกล้าทำกับตนแบบนี้มาก่อน เธอพูดความจริงเพื่อปกป้องความเป็นมนุษย์ที่ควรเท่าเทียมกับคนอื่นทำไมจะไม่กล้า แล้วขยับจะไป เกศรีปรี่มาขวางไว้ พร้อมกับเปิดภาพเธอที่เพิ่งเจอกับภวาภพเมื่อตอนก่อนมาที่นี่ให้ดู ตะคอกใส่นี่แปลว่าอะไร เธอคงไม่ต้องแปลในเมื่อภาพชัดเจนขนาดนี้

“เธอนัดพบกับลูกชายฉันแถวบ้านของฉัน เธอต่ำมากจนเกินความคาดหมาย”

“ค่ะ ฉันต่ำในทางสังคม แต่ในความเป็นมนุษย์ฉันมั่นใจว่าไม่เคยต่ำกว่าใครและอาจสูงกว่าบางคนค่ะ” แขวลัยแดกดันจบเดินลิ่วออกไป เกศรีมองตามแค้นใจ...

จากนั้นไม่นานภวาภพโทร.รายงานแม่ว่าพ่อมางานแล้ว เขาก็เลยขอตัวออกมานั่งกินอะไรที่ห้องอาหารใกล้ๆนี่เอง แม่ไม่ต้องห่วง เขาจะรีบกลับบ้านจะพาพ่อกลับพร้อมกัน ภวาภพวางสายเป็นจังหวะเดียวกับปรางค์ทิพย์เดินยิ้มหวานเข้ามาทัก เขาจำได้ว่าเธอเป็นน้องสาวของแขวลัยก็ทักทายตอบ

“ถ่ายละครกับพี่สาวปรางค์มีปัญหาไหมคะ”

“ไม่มีครับ”

“แต่คล้ายพี่สาวปรางค์มีปัญหาตลอดนะคะ เขาลือกันในเน็ตว่าโดนปลดแล้วเรียกกลับไปเล่นใหม่ ฝีมือคุณช่วยพี่สาวปรางค์แน่ๆ” ปรางค์ทิพย์เห็นคู่สนทนาท่าทางอึดอัดก็เลยขอตัวก่อน “ไม่รบกวนแล้วนะคะ ฝากดูแลพี่สาวปรางค์ด้วยนะคะ พี่สาวปรางค์เขาอึดมากทนมาก อาจระเบิดตายสักวัน” ปรางค์ทิพย์ผละจากไป...

แขวลัยออกจากบ้านเกศรีก็ตรงไปหาอนุวดีที่บ้าน ฝ่ายหลังเห็นสีหน้าเธอไม่สู้ดีนักถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอปล่อยโฮอย่างหมดความอดกลั้น อนุวดีตกใจที่เห็นเพื่อนร้องไห้ หากมีอะไรคับข้องใจก็ให้บอกตนได้ เธอส่ายหน้าไม่รู้จะเล่าให้ฟังอย่างไร อนุวดีสงสารเพื่อนรักจับใจ ได้แต่ดึงเธอมากอดปลอบใจ...