นางร้าย

วิชาญไม่ขัดข้องถ้าเกศรีจะเล่นงานแขวลัย ขอแค่อย่าประเจิดประเจ้อนัก อย่าให้ลูกคิดว่าเราไปรังแกมัน ลูกอาจต่อต้านเรา เกศรีรับคำ...

ด้านสงวนศักดิ์ต้องการจีบอนุวดีแบบเต็มสูบจึงไลน์ไปแจ้งว่าพรุ่งนี้เช้าขอเข้าไปกินอาหารด้วย มีธุระอยากสอบถามเรื่องของแขวลัย เธอยิ้มแก้มแทบปริแต่ฝืนใจไม่ยอมไลน์กลับ เขาส่งข้อความมาอีก

“ถึงไม่บอกอนุญาตให้มาก็คงต้องขอไปอยู่ดีนะครับ”

อนุวดีพึมพำด่าเขาว่าบ้าพร้อมกับใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

ooooooo

สงวนศักดิ์มาหาอนุวดีตามที่ไลน์ไปบอก ไม่เห็นเกตุวดีอยู่ด้วยก็ถามหาได้ความว่าท่านไปเที่ยวยุโรป เขาขอบคุณเธอมากที่อนุญาตให้มากินข้าวด้วย เธอไม่ได้อนุญาตสักหน่อยแล้วถามถึงธุระที่เขาต้องการจะคุย

“น้องวดีคิดยังไงครับ เรื่องน้องแขกำลังโดนรุกไล่แบบไม่เป็นธรรม ไม่ปรานีปราศรัย”

อนุวดีคิดว่าแขวลัยจะต้องสู้กลับไปบ้างได้แล้ว สงวนศักดิ์เห็นด้วยกับเธอแล้วคว้ามือเธอมาแนบแก้มตัวเอง เธอตกใจพยายามชักมือกลับพร้อมกับสั่งให้ปล่อย นอกจากจะไม่ปล่อยมือแล้ว เขายังขอโอกาสให้ได้คบหาพบปะพูดจากับเธอตลอดไป อนุวดีท้วงทุกวันนี้ก็เจอกันในกองถ่ายบ่อยจะแย่แล้วจะขอเจอทำไมอีก

“แต่เจอแบบที่น้องปั้นปึ่งนะครับ อย่าหมางเมินผมเลยนะครับ”

อนุวดีโวยวายเรียกร้องมากไปไหม สงวนศักดิ์ต่อรองหากอยู่ต่อหน้าคนอื่นเธอจะปั้นปึ่งอย่างไรก็ได้แต่พอลับหลังผู้คน เราก็พูดจากันดีๆได้ไหม เธอไม่ยอมตอบรับหรือปฏิเสธ เขาเหมารวมในเมื่อเธอไม่คัดค้านจะถือว่าไม่ขัดข้องแล้วยกมือเธอขึ้นมาแตะริมฝีปากขอบคุณหน้าตาเฉย เธอยังคงนิ่งไม่พูดไม่จา เขาไม่วายกระเซ้าตอนนี้เราอยู่ตามลำพังไม่มีคนอื่นไม่ต้องปั้นปึ่งได้ไหม อนุวดีหันมาค้อนเขาหนึ่งวง ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว...

วันนี้เป็นวันที่แขวลัยกับภวาภพจะเข้าฉากด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนละครปิดกล้อง การถ่ายทำผ่านฉลุยไม่มีติดขัด มีเพียงเสียงจิกกัดของพักตร์สุดากับพิมพ์ผกาแว่วเข้าหูให้แค่รำคาญใจเล่นเท่านั้น ครั้นโฮ่งสั่งคัต ทุกคนส่งเสียงเฮลั่นด้วยความดีใจ น้อยเตือนทุกคนว่าอีกสองวันเราจะเลี้ยงฉลองปิดกล้อง เชิญทุกคนไปร่วมงานรวมทั้งภวาภพด้วย เขารับปากจะไปร่วมงานแน่นอน

“น้องแขกับสงวนศักดิ์ล่ะ” น้อยหันมองอีกทีสองคนนั้นหายไปแล้ว พักตร์สุดาไม่วายนินทาแขวลัยลับหลังว่าเธอคงไม่ไปงานปิดกล้องเพราะเข็ดจากครั้งก่อนที่โดนตบ อนุวดีได้ยินก็ตกใจรีบเดินตามเพื่อนรักจนทัน ถามเรื่องที่พักตร์สุดาพูดหมายความว่าอย่างไร เธอจำใจเล่าเรื่องที่เกศรีทำร้ายให้ฟัง อนุวดีกับสงวนศักดิ์ไม่พอใจที่เธอปล่อยให้ใครต่อใครรังแกตลอด โดยเฉพาะอนุวดีซึ่งเป็นห่วงเธอมาก