นางร้าย

ทางฝ่ายแขวลัยเดินก้มหน้าก้มตาตรงไปที่ลิฟต์เพื่อกลับไปเก็บของที่ห้องพัก เกศรีร้องเรียกไว้ อ้างว่ามีเรื่องจะคุยด้วย แขวลัยแอบเซ็งถามว่ามีอะไรจะให้เธอรับใช้ เกศรียังไม่บอกตอนนี้ แต่ที่มานี่ตั้งใจจะมารับเธอกลับ กรุงเทพฯ เธอจะกลับกับสงวนศักดิ์เพราะตอนมาเราสองคนมาด้วยกัน เกศรีสั่งให้ไปบอกเขาว่าเธอจะไปกับตน

“ฉันจะไปส่งเธอให้ถึงบ้าน”

แขวลัยจอดรถไว้บ้านอนุวดีก็เลยจะขอลงที่นั่น เกศรียินดีไปส่งที่บ้านอนุวดีให้แล้วชวนเธอไปกินข้าวที่บ้านคืนนี้ด้วย แขวลัยยังไม่ทันจะปฏิเสธ เกศรีขอร้องอย่าปฏิเสธ คืนนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน เราจะกินข้าวด้วยกันสองคน...

ขณะที่แขวลัยรับคำชวนกึ่งบังคับของเกศรีอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก บันดาลก๊อบปี้โน้ตย่อที่ภรณีฉีกทิ้งมาให้ใหม่ บอกภรณีว่าสิ่งนี้จะทำให้เธอบรรลุเป้าหมายคือการได้เกียรตินิยม แจ๋นกลัวคุณหนูจะเอาไปฉีกทิ้งอีกคว้ามาถือไว้เองโดยไม่ลืมขอบคุณเขา บันดาลค้อมหัวให้เล็กน้อยแล้วเดินจากไป ภรณีหันมาว่าแจ๋นว่าสู่รู้

“ดีกว่าไม่รู้นะคะ” แจ๋นต่อปากต่อคำไม่ยอมแพ้

ooooooo

สงวนศักดิ์เอาข้าวของของแขวลัยมาฝากไว้กับอนุวดีที่บ้านเดี๋ยวเจ้าตัวจะตามมาเอารถที่นี่ เธอบอกให้เขาวางของไว้ตรงนั้น เขาแปลกใจนี่เธอจะไม่ถามสักคำหรือว่าทำไมแขวลัยถึงไม่ได้มากับเขา อนุวดีไม่ถาม ถ้าแขวลัยอยากบอกก็คงจะบอกเอง เขาไม่คิดว่าแขวลัยจะโทร.บอกเธอได้ถ้าต้องนั่งรถมากับเกศรีแม่ของภวาภพ

อนุวดีตกใจมากที่แขวลัยเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำซาก สงวนศักดิ์ออกตัวอุตส่าห์ทำตัวสนิทสนมกับแขวลัยเพื่อไม่ให้ใครมาจับผิดยังไม่วายถูกเล่นงานอีก ถ้าเธอกล้าๆ หน่อยก็สมหวัง อนุวดีงงหมายความว่าอย่างไร

“ผมเป็นผู้ชายมองออกว่าคุณภวาภพชอบน้องแข หรือจะเรียกว่ารักก็ไม่น่าจะผิด และน้องแขก็น่าจะมีใจ แต่เธอปิดกั้นตัวเองไว้ด้วยกฎเหล็กของคนพวกนั้น เขามีอำนาจ และหวังว่าน้องวดีคงเข้าใจผมดีว่าผมไม่มีอะไรเกินเลยกับน้องแขมากกว่าเป็นพี่น้อง”

“เอ่อ นี่ไม่มีใครอยากรู้เรื่องนี้สักหน่อย” อนุวดีไม่วายยียวน...

ระหว่างนั่งรถกลับกรุงเทพฯด้วยกัน เกศรีซักโน่นถามนี่แขวลัยเป็นระยะๆ ทำให้รู้ประวัติคร่าวๆของเธอว่าจบละครเรื่องนี้เธอยังมีอีกสองเรื่องที่ต้องแสดง นอกจากนี้เกศรียังถามถึงครอบครัวของเธออีกด้วย ครั้นถึงหน้าบ้านอนุวดี เกศรีสั่งคนขับรถจอดให้แขวลัยลง โดยไม่ลืมย้ำเตือนเธอว่าเย็นนี้เจอกันที่บ้านของตน...