นางร้าย

“เขาทำกับเธอขนาดนี้ทำไมยังยอมให้เขาเข้ามาเหยียบย่ำหัวใจอีก” อนุวดีโกรธแทนเพื่อนรัก...

วิชาญแอบเมียออกมาหาอีหนูจนได้ แถมสาธยายเรื่องเล่นงานแขวลัยให้ฟังว่าถึงแม้มีค่ายอื่นจ้างมัน เขาก็จะไปล็อบบี้ทางนั้นไม่ให้จ้างเพราะเป็นพรรคพวกกันหมด ปรางค์ทิพย์ฟังแล้วเจ็บแค้นแทนพี่สาว

“ต้องทำกันขนาดนั้นเลยหรือคะ แค่ปลดเขาออกจากละครของท่านเขาก็แย่แล้ว”

“นั่นยังไม่พอ เราต้องทำลายมันให้หมดทางทำมาหากิน มันท้าทายเรามาก มันไม่เกรงกลัวไม่วิงวอนใดๆ แถมตอบโต้ด้วยวาจาเผ็ดร้อน” คำพูดชิงชังต่อแขวลัยของวิชาญยิ่งทำให้ปรางค์ทิพย์เกลียดเขาเป็นเท่าทวีคูณ...

กลับจากกองถ่าย อนุวดี แขวลัยและสงวนศักดิ์มานั่งปรึกษากันที่บ้านของฝ่ายแรก สงวนศักดิ์วิเคราะห์จากรูปการณ์แล้ววิชาญกับเกศรีคงหาทางไม่ให้แขวลัยได้เล่นละครของคนอื่นแน่นอน

“แต่ก็ไม่ใช่มีค่ายละครที่จะเป็นพวกของตระกูลนี้ไปทุกค่ายนะ คู่แข่งก็ยังมี” อนุวดีปลอบ

“แต่ฉันอายุมากขึ้น ความต้องการของคนดูละครและค่ายละครก็คงน้อยลง คงต้องยอมรับว่ามันคือขาลง”

“โดยมีฝ่าเท้าของผู้มีอำนาจกระหน่ำให้ลงไปไวๆ” อนุวดีพูดถึงเรื่องนี้แล้วของขึ้น สงวนศักดิ์ยุให้แขวลัย

ลุกขึ้นสู้อย่าปล่อยให้ถูกรังแกฝ่ายเดียว อนุวดีเห็นด้วยถ้าไม่สู้ก็จะโดนเหยียบย่ำอยู่แบบนี้

“ถ้าน้องแขหันมาสู้ หัวใจก็ยังชุ่มชื่น พี่ว่ามันคุ้มค่านะครับ ความรักมันงดงามเสมอ จริงไหมครับน้องวดี”

“ไม่ทราบ” อนุวดีค้อนสงวนศักดิ์วงใหญ่แล้วหันไปเชียร์เพื่อนรัก “เอาเป็นว่าสู้นะแข สู้ๆ”

ooooooo

ในที่สุดก็ถึงวันงานเลี้ยงปิดกล้อง บรรยากาศในงานครึกครื้นสนุกสนาน มีเพียงแขวลัยเท่านั้นที่นั่งเงียบไม่เฮฮากับใครๆ อนุวดียังงอนเพื่อนไม่หายที่ไม่ยอมลุกขึ้นมาสู้ตามที่ตัวเองยุยง สงวนศักดิ์ต้องช่วยพูดอีกแรงหนึ่ง

“ถ้าน้องแขอยากจะทำอะไรหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเกี่ยวกับความรักของน้องแขกับคุณภวาภพก็ให้ทำซะวันนี้ เพราะเป็นไปได้ว่าหลังจากนี้ น้องแขอาจไม่ได้เจอกับคุณภวาภพอีก”

แขวลัยได้แต่นั่งเงียบไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ...

ขณะที่ทีมละครทุกคนกำลังดื่มกินกันอย่างมีความสุขอยู่ในงานเลี้ยงปิดกล้อง ภวาภพถูกเกศรีกันท่าไม่ให้ไปงานนี้เพราะไม่ต้องการให้เจอกับแขวลัย  จึงบังคับให้ลูกไปงานกับพ่อดีกว่า เท่ากับได้ช่วยงานพ่อด้วย

“ก็ดีนะไปกับพ่อ แม่เขาจะได้สบายใจ”

“ไม่ได้กังวลว่าคุณจะไปทำตัวนอกกรอบหรอกค่ะ กลัวว่าคุณจะไปวูบเป็นลมเป็นแล้งที่ไหน”

ภวาภพได้แต่ฟังอย่างเซ็งจัดที่แม่ขัดขวางตนเองกับแขวลัยไม่เลิกไม่แล้ว...