ตอนที่ 13
“ผมนั่งรถเช่าไปหาหมอแล้วเลยไปงาน ขอโทษด้วยที่รีบออกมา”
“ขอบคุณมากที่ยังโทร.มาบอก นี่ฉันส่งลูกภพไปงานแล้วเหมือนกันค่ะ” เกศรีสงสัยในพฤติกรรมแปลกๆ ของสามีมากขึ้นเรื่อยๆ อีกมุมหนึ่งหน้าบ้าน แขวลัยขับรถมาถึงประตูรั้วเห็นภวาภพขับรถออกมารีบเร่งเครื่อง
ผ่านหน้าไปทำเหมือนไม่ได้จะมาที่บ้านหลังนี้ เขาสงสัยเธอมาแถวนี้ทำไมรีบขับรถตาม โดยไม่รู้ว่าอาทิตย์ไล่ตามมาอีกทอดหนึ่ง แขวลัยเร่งเครื่องหนี ภวาภพไม่ยอมให้คลาดกันขับแซงรถของเธอแล้วปาดหน้าให้จอด
แขวลัยนั่งนิ่งไม่ลงจากรถ ภวาภพเข้ามาเคาะกระจกให้เธอออกมาคุยกัน เธอส่ายหน้าไม่ยอมทำตาม เขาขู่จะเคาะอยู่อย่างนี้ไม่ไปไหนจนกว่าจะได้คุยกัน เธอลดกระจกลงยอมคุยด้วยเพื่อให้เรื่องจบๆ อาทิตย์รีบเก็บภาพทั้งคู่ไว้ทุกอิริยาบถ ภวาภพอยากรู้ว่าเธอจะไปไหน เธอไม่จำเป็นต้องบอกอะไรเขาเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
“โอเคถ้าอย่างนั้นพูดกับผมสักคำจะได้ไหม”
“มันจบแล้ว ช่วยเลื่อนรถออกไปด้วยค่ะ ฉันมีธุระ”
ภวาภพตัดพ้อทำไมต้องทำเย็นชาใส่ด้วย อีกสองวันเราต้องถ่ายละครด้วยกันต่อ อย่าทำเป็นมองไม่เห็นกันเขาน้อยใจรู้บ้างไหม เธอรับปากจะมองเห็นเขา แล้วขอร้องให้ขยับรถด้วย ภวาภพกลับไปที่รถตัวเองแล้วขับออกไป แขวลัยรอจนเขาไปพ้นสายตาแล้วจึงกลับรถ
อาทิตย์ส่งรูปที่แอบถ่ายแขวลัยกับภวาภพไปให้เกศรีซึ่งเห็นภาพแล้วโมโหมากแทบขว้างมือถือทิ้ง
“แขวลัยมันแอบนัดเจอลูกภพ มันเลวจริงๆ”
ooooooo
ครู่ต่อมาแขวลัยมาถึงบ้านเกศรีตามนัด แจ๋นเห็นนางร้ายในดวงใจตัวเป็นๆ ขอถ่ายเซลฟี่ ยังไม่ทันได้ทำอะไร เกศรีเข้ามาเชิญแขวลัยไปข้างใน
“แจ๋น ไปดูว่าเขาเตรียมอาหารเสร็จหรือยัง แล้วไม่ต้องเข้ามาในห้องอาหาร”
แจ๋นรับคำวิ่งปรู๊ดไปที่เรือนครัว จากนั้นเกศรีพาแขวลัยมาที่ห้องอาหารถามว่าจะดื่มอะไรดี เธอดื่มได้หมดแล้วแต่เจ้าของบ้านจะจัดให้ เกศรีได้ข่าวมาว่าเธอคอแข็งดื่มเท่าไหร่ไม่เมา เธอรับสมอ้างเพราะรู้ดีว่าปฏิเสธไป เกศรีก็ไม่เชื่อ เจ้าของบ้านแนะนำให้เธอดื่มบรั่นดีซึ่งร้อนแรงเข้ากับบทบาทของเธอ
บรั่นดีถูกรินใส่แก้วมาวางข้างจานอาหาร แขวลัยไม่ปลื้มอยู่แล้วที่มาที่นี่จึงแทบไม่แตะต้องอาหารรวมทั้งบรั่นดีแก้วนั้นด้วย เธอเริ่มอึดอัดใจที่อีกฝ่ายไม่พูดสักทีว่าเรียกเธอมาทำไม สุดท้ายทนไม่ไหวถามว่ามีอะไรจะพูดกับเธอก็เชิญได้เลย เกศรีพร่ำพรรณนาว่าตัวเองมีลูกชายคนเดียว เลี้ยงดูอย่างดีราวกับเป็นเจ้าชายของบ้าน การที่เธอมีข่าวฉาวกับผู้ชายมากหน้าหลายตาแล้วมาข้องแวะกับภวาภพทำให้ตระกูลของตนพลอยมัวหมองไปด้วย










