นางร้าย

วันนี้ภวาภพต้องเข้าฉากกับแขวลัย ในบทมีฉากการแสดงความรักต่อกันด้วย เขาส่งสายตาลึกซึ้งไปให้ แต่เธอไม่สนองตอบเล่นแข็งทื่อเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจจนโฮ่งต้องสั่งคัตแล้วให้แสดงใหม่ กำชับเธอให้ส่งสายตายั่วยวนไปให้ภวาภพในบทพระเอก พักตร์สุดาไม่ได้เข้าฉากด้วยก็เลยปากว่างแอบนินทาแขวลัยให้พิมพ์ผกาฟัง

“แหม อยากจะเทกใหม่อีกสักร้อยครั้งมั้ง โชกโชนเชี่ยวชาญมามากมายแค่ไหนใครๆก็รู้ แหม ทำมาเป็นเล่นบทสวนทางเป็นนางเอก”

“หรือนางอยากจะรอส้มหล่นได้เล่นเป็นนางเอกสักวัน” พิมพ์ผกาเข้ากันกับพักตร์สุดาเป็นปี่เป็นขลุ่ย สงวนศักดิ์มาทันได้ยิน แขวะทันทีว่าเป็นนางร้ายในละครแต่ตัวจริงดีงามยิ่งกว่านางเอกขี้อิจฉา ปากคนถูกสร้างให้พูดจามีสาระมากกว่าจะพูดส่อเสียดคนอื่น สองสาวสะดุ้งโหยงหันมองเขาที่ยืนหน้าดุอยู่ด้านหลัง

“บางคนชอบกินของเหลือเดนจากคนอื่นเพราะหาอะไรกินยากเต็มที” พักตร์สุดาแขวะคืน

“บางคนก็จ้องแย่งของคนอื่น แย่งไม่ได้ก็เลยอาละวาดไปทั่ว” ว่าประชดจบสงวนศักดิ์เดินจากไป...

ช่วงพักกินอาหาร สงวนศักดิ์คอยเอาใจแขวลัยเหมือนเช่นเคย ภวาภพพยายามส่งสายตาเว้าวอนไปให้ เธอแสร้งมองไม่เห็น พักตร์สุดาเข้ามานั่งข้างๆ ภวาภพรำคาญลุกหนีไปนั่งกับโฮ่ง ทีมงานพากันหัวเราะเยาะ...

อาทิตย์ยังคอยเก็บภาพแทบทุกอิริยาบถของแขวลัยกับภวาภพแต่ไม่ได้รูปคู่กันเพราะเธอระวังตัวแจ ถ่ายรูปเสร็จก็ส่งไปให้เกศรีดู วิชาญซึ่งอยู่แถวนั้นด้วย อดสงสัยไม่ได้ว่าเธอไปได้รูปพวกนี้มาจากไหน ใครส่งให้ เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเป็นฝีมืออาทิตย์ ก็เลยโกหกว่าพักตร์สุดาส่งมาให้

“แล้วไป คิดว่าเดี๋ยวนี้คุณจ้างนักสืบสะกดรอยตามลูกเรา”

“แหม ใครจะไปทำอย่างนั้นคะ”

วิชาญดูรูปพวกนี้แล้วเหมือนว่าตอนนี้แขวลัยจะเป็นกิ๊กกับสงวนศักดิ์ เกศรีภาวนาให้เป็นอย่างที่เห็นในภาพ เขาเตือนว่าอย่าเพิ่งวางใจไป  ทีท่าภายนอกมันอาจดูนิ่งเงียบ แต่ในใจอาจยังผูกพันกันอยู่ เกศรีดูท่าลูกเราจะเป็นฝ่ายใส่ใจมัน เห็นได้จากสายตาเว้าวอนที่ลูกส่งไปให้มันอยู่ตลอด วิชาญกระเซ้าช่างสังเกตจริงๆ เธอยอมรับว่าเป็นอย่างเขาว่าผู้หญิงจะละเอียดกว่าผู้ชาย อย่างเช่นถ้าวันไหนสามีแอบมีกิ๊ก ก็จะรู้สึกได้เลย เขาแอบสะดุ้งเล็กน้อย

“สงสัยต้องตัดไฟแต่ต้นลมกันอีกครั้งแล้วนะคะ”

“ตามใจคุณเถอะ เอ่อ ผมมีธุระจะออกไปข้างนอก”

เกศรีดักคอเดี๋ยวนี้ออกไปแล้วไม่กลับตรงเวลาบ่อยครั้ง วิชาญรับปากวันนี้จะไปไม่เกินสี่ชั่วโมง เธอไม่ได้คิดจับผิดอะไรแค่เห็นเขาแปลกๆไปเท่านั้น เขาขอบคุณมากที่ไม่จับผิดแล้วเข้ามากอด เกศรีเบี่ยงตัวหลบ

“รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวใครที่นัดไว้จะรอ ผิดนัดไม่ดีหรอกค่ะ”

ooooooo