นางร้าย

ภวาภพคิดถึงแขวลัยเหลือเกิน อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ไม่ได้พบปะพูดคุยกันเลยนอกจากคุยเรื่องงาน เขาทนต่อไปไม่ไหวไลน์ไปหา เธอเองก็คิดถึงเขาเช่นกัน เห็นเขาส่งไลน์มาหาดีใจมาก แต่ต้องหักห้ามใจไม่เปิดอ่าน เขารออยู่นานสองนานไม่เห็นเธออ่านไลน์ที่ส่งไปทั้งน้อยใจเสียใจ

แขวลัยเปิดไลน์ของเขาขึ้นมาแล้วกดบล็อก ภวาภพเห็นขึ้นที่ข้อความว่าอ่านแล้วหลงดีใจ ส่งไลน์ไปอีกคราวนี้เข้าไม่ได้ รู้ทันทีว่าถูกบล็อกยิ่งใจเสีย...

ฝ่ายอนุวดีดูภาพสงวนศักดิ์ที่กำลังคุยกะหนุงกะหนิงกับแขวลัยก็เสียใจน้ำตาคลอเบ้า สัญญากับตัวเองจะไม่ยอมใช้ผู้ชายคนเดียวกับเพื่อนรักเด็ดขาด คว้าตุ๊กตาตัวหนึ่งขึ้นมาด่าราวกับสงวนศักดิ์อยู่ตรงหน้า

“ผู้ชายมันเลวทั้งนั้น มันทำแบบนี้ได้ยังไง เรากับแขคือเพื่อนกัน มันจีบแขแต่มาจูบเรา เลวที่สุด”

ด่าไม่ทันขาดคำสงวนศักดิ์ไลน์มาหา ทีแรกอนุวดีไม่ยอมเปิดอ่านแต่สุดท้ายอดใจไม่ไหว เขาส่งสติกเกอร์มาบอกว่าคิดถึงมาก ขอโทษและขอโทษล้านครั้ง เธอไลน์ตอบไปว่าไม่รับคำขอโทษ อย่ามายุ่งกับเธออีก และห้ามทรยศแขวลัยเด็ดขาด เขาตอบกลับมาว่าเธอเข้าใจผิด

“ผู้ชายนิสัยชั่วร้ายเหมือนกันหมด อย่าส่งอะไรมาอีก ไม่อยากอ่าน รังเกียจ จบนะ”

สงวนศักดิ์บ่นพึมพำ รังเกียจหรือว่าหึงกันแน่

ด้านอนุวดีอยากรู้ว่าเพื่อนรักเป็นอย่างไรบ้างจึงโทร.ไปหา การได้คุยกับแขวลัยครั้งนี้ทำให้อนุวดีรู้ว่าที่สงวนศักดิ์ทำเป็นสนิทสนมกับเธอก็เพราะพักตร์สุดากับพิมพ์ผกาจ้องกัดเธอตลอด เขาเลยมาช่วยทำให้พวกนั้นมั่นใจว่าเธอกับภวาภพไม่ได้ตอแยกัน แขวลัยกำลังสงสัยว่าน่าจะมีใครบางคนแอบรายงานและส่งข่าวพฤติกรรมของเธอตลอดเวลา

“น่าจะจริงนะ ถามตรงๆ นะแข เธอชอบคุณภวาภพหรือพี่สงวนศักดิ์”

แขวลัยขอร้องอย่าไปพูดถึงภวาภพจะดีกว่า ส่วนสงวนศักดิ์คือพี่ชายที่แสนดีของเธอ แล้วบอกอนุวดีให้เลิกเกลียดสงวนศักดิ์ได้แล้ว อะไรที่เพื่อนเห็นไม่ใช่อย่างที่คิดเสมอไป

“เชื่อสิ พี่หงวนชอบเธอ  แต่ฉันสนิทกับเธอเขาก็เลยดีกับฉันโดยปริยายเพราะมันเท่ากับได้ใกล้ชิดเธอไปด้วย”

“บ้า” อนุวดีพูดไปอายม้วนไปด้วย...

แจ๋นเห็นภรณีคร่ำเคร่งกับการอ่านตำราที่กองท่วมหัวแล้วสงสาร แนะให้ไปเอาโน้ตย่อของบันดาลมาอ่านเป็นแนวทางไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ภรณีไม่อยากได้คำแนะนำของเธอ ไล่ตะเพิดไปให้พ้นอยากอยู่คนเดียว แจ๋นพูดขึ้นลอยๆว่าข้างล่างคุณผู้หญิงก็นั่งคนเดียวรอคุณผู้ชายกลับบ้าน นี่น่าจะเกินสี่ชั่วโมงที่เขารับปากแล้ว ภรณีแปลกใจนี่คุณพ่อออกไปข้างนอกอีกแล้วหรือ ทำไมเพื่อนถึงได้เยอะนัก แจ๋นยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ค่ะ เพื่อนกินก็มี เพื่อนนอนก็คงจะมี”

ภรณีสงสัยเพื่อนนอนแปลว่าอะไร แจ๋นอธิบายส่งๆ ว่าเพื่อนนอนคือเพื่อนที่รักกันมาก...