มนตราลายหงส์
ตอนที่ 1
เด็กๆเฮกันอย่างคึกคัก พัสกรรุนหลังเด็กๆให้ก้าวออกไปอย่างมั่นใจ พอดนตรีเริ่มด้วยจังหวะเร้าใจสนุกสนาน เด็กๆก็เต้นกันอย่างสนุกเต็มที่ พัสกร เต้ จันทิมา และกุ๊งกิ๊ง ยืนลุ้นให้กำลังใจอยู่ข้างเวที
ในกลุ่มคนดู มีป้ายไฟอันใหญ่ที่เขียนว่า “ทีมพัสกร” ชูเชียร์อย่างเร่าร้อน ที่แท้คนที่ชูป้ายไฟโบกไปมาคือ แหวนพลอยนั่นเอง ไม่เพียงชูป้ายไฟ แหวนพลอยยังตะโกนตลอดเวลาเหมือนจะให้ก้องกลบทุกเสียง...
“ทีมคุณพัสกร...ทีมคุณพัสกร....กรี๊ดดดดด”
ทันใดนั้นเสียงเพลงหยุดกึก ทุกคนตกใจงุนงงโดยเฉพราะนักเต้นเด็กๆเริ่มขวัญเสีย พัสกรวิ่งไปที่แผงควบคุม ฉุกคิดได้คว้าไมค์ที่วางอยู่ถือไว้ตัวหนึ่ง โยนให้เต้กับจันทิมาคนละตัวบอกทั้งสอง
“ปี 4 เทอมสุดท้ายตอนกู๊ดบายซีเนียร์” แล้วเขาก็ทำบีทบ็อกซ์ เต้กับจันทิมาทำตาม แล้วพวกเด็กๆเริ่มเต้นกันอย่างคึกคัก ทุกคนปรบมือเป็นจังหวะสนุกไปด้วย
“สุดยอด พี่พัสของพิณเอาอยู่อีกแล้ว” พิณตะโกนดีใจสุดๆ
ooooooo
พัสกร จันทิมาและเต้ ยังคงทำจังหวะอยู่ข้างแผงควบคุม แหวนพลอยลากกวงมาแอบดูที่มุมหนึ่ง ตื่นเต้นดีใจที่พัสกรแก้ปัญหาได้ จับมือกวงมองพัสกรเคลิ้ม พร่ำเพ้อ
“คุณพัสกรของแหวนพลอย ชนะชัวร์...ชนะชัวร์! ชนะชัวร์!!”
เมื่อถึงเวลาประกาศผล แหวนพลอยตะโกนไม่ขาดปาก “หงส์เหิน หงส์เหิน”
สุวิทย์ อุษาและพิณก็ทั้งชูป้ายไฟและร้องเชียร์ทีมหงส์เหินจนเสียงแหบแห้ง
ฝ่ายเจบีครูสอนเต้นของทีมฉัตรชัยก็ลุ้น “แชมเปี้ยนแดนซ์ แชมเปี้ยนแดนซ์” ฉัตรชัยติงว่าลุ้นทำไม ยังไงก็ได้ชัวร์ ลดเสียงลงว่า “จ่ายไปตั้งเท่าไหร่”
นาทีระทึกมาถึง เมื่อพิธีกรประกาศให้ทีมหงส์เหินออกมารับรางวัล เสียงเฮ เสียงกรี๊ดกึกก้องจนห้องแทบแตก พวกที่เชียร์ทีมหงส์เหินโดดกอดกันกระโดดโลดเต้นเป็นกลุ่มๆ แหวนพลอยกรี๊ดข้างหูกวงจนต้องเอามืออุดหู
กรรมการมอบถ้วยรางวัลให้น้ำฝนซึ่งเป็นตัวแทนทีมหงส์เหินและเด็กๆ รวมทั้งพัสกรยืนเรียงกันบนเวที ในขณะที่พิธีกรเริ่มประกาศต่อ
“ท่าเต้นสร้างสรรค์ แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร แถมยังแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้เป็นอย่างดี อย่างนี้ครับถึงได้รับรางวัลชนะเลิศ”
เด็กสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างเวทีคุยกันว่าอยากอยู่ทีมหงส์เหินจัง แต่ค่าเรียนคงแพงน่าดู เด็กอีกคนพูดหน้าจ๋อยว่า “อย่างพวกเราคงไม่มีปัญญา”
แต่พอพิธีกรเชิญพัสกรพูดอะไรทิ้งท้ายสักหน่อย เขามองเด็กสามคนนั้นถามว่า “ใครอยากเต้นบ้าง?”
