มนตราลายหงส์

แต่พอพัสกรตื่นขึ้นมาเขาก็ลุกเขยกไปที่ตู้เสื้อผ้า เห็นมีถุงใบหนึ่งในนั้นมีกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ เขาตรงไปที่รถวีลแชร์เข็นพาตัวเองออกไป พยาบาลเห็นก็พากันมาห้ามแต่พัสกรก็จะไปให้ได้

พัสกรหลบหลีกพยาบาลพยายามจะลุกเดินก็หกล้ม พอดีพันตำรวจตรีนิรุตต์ เจ้าของคดีระเบิดที่โรงเรียนมารับไว้ทัน

เมื่อเข้าไปคุยกันในห้องพักคนไข้ พัสกรถามว่าใครวางระเบิดโรงเรียนตน วางทำไม นิรุตต์บอกว่าเอาไว้เขาพร้อมเมื่อไหร่แล้วจะเล่าลงลึกให้ฟัง ถามว่าเขามีศัตรูที่ไหนหรือเปล่า

หมออยากให้พัสกรพักผ่อนจึงขอร้องสารวัตรอย่าเพิ่งคุยดีกว่า นิรุตต์บอกว่าได้ แต่พอหันมองพัสกร ปรากฏว่าหลับไปแล้วเพราะหมอให้ยานอนหลับไปกับสายน้ำเกลือเพื่อคนป่วยจะได้พักผ่อน แต่นิรุตต์บอกหมอว่า

“ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าคนร้ายเป็นใครและมันก็ยังลอยนวลอยู่ เพื่อความปลอดภัยของครูพัสกร ผมฝากทางโรงพยาบาลช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับ ผมจะให้ตำรวจสองนายประจำอยู่ที่นี่คอยดูแลความเรียบร้อยถ้าเกิดเหตุอะไรก็โทร.ตามผมได้ทันที”

นิรุตต์ส่งตำรวจนอกเครื่องแบบสองนายมาเฝ้าหน้าห้องพักพัสกร จนถึงตีสามตำรวจทั้งสองง่วงนอนคนหนึ่งจึงไปซื้อกาแฟ ระหว่างเดินกลับผ่านเก้าอี้ที่หน้าลิฟต์ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังก้มดูเห็นโทรศัพท์หล่นอยู่จึงวางถุงใส่ถ้วยกาแฟก้มหยิบ

ระหว่างนั้นเองมีมือลึกลับแอบเปลี่ยนถุงกาแฟ เมื่อเอากาแฟไปกินกันไม่นานตำรวจทั้งสองนายก็หลับคอพับ

ที่แท้มือลึกลับที่มาเปลี่ยนถุงกาแฟคือเต้ที่ปลอมเป็นพยาบาลนั่นเอง!

พอวางยาตำรวจหลับ เต้ก็ย่องเข้าไปในห้องจะฉีดยาที่เตรียมมาในสายน้ำเกลือ พลันก็ชะงักเมื่อมีคนผลักประตูเข้ามา แหวนพลอยนั่นเอง เธอแอบมาเยี่ยมพัสกร แหวนพลอยตกใจที่เห็นพยาบาลอยู่ ส่วนเต้ก็ตกใจรีบกำเข็มไว้แน่นแล้วทำเดินออกไปเนียนๆ แต่พอออกมานอกห้องก็พึมพำแค้น

“ไอ้พัสกร มึงไม่โชคดีตลอดไปหรอก”

พอหกโมงเช้าพยาบาลมาดูพัสกรเจอตำรวจนอกเครื่องแบบสองนายยังหลับคอพับอยู่ก็รีบเข้าไปในห้อง แหวนพลอยตกใจมุดเข้าแอบใต้ผ้าห่มของพัสกร พัสกร รู้สึกตัวพอดีถามว่ามุดเข้ามาทำไม แหวนพลอยตกใจเด้งตกเตียง พอดีพยาบาลเข้ามาถามว่าเธอเป็นใครเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง มาทำอะไรคุณพัสกร

แหวนพลอยตกใจแก้ตัวไม่ถูก พยาบาลเลยสั่งให้เรียก รปภ.

“ไม่ต้องหรอกครับ เขาเป็นคนของผมเอง” พัสกรขัดขึ้น ลุกขึ้นนั่งท่ามกลางความงุนงงของทุกคน

ooooooo