มนตร์กาลบันดาลรัก

เย็นนั้นวิธูไปพบพจน์ตามนัดและปฏิเสธไม่เล่นการพนันทุกชนิด ทำให้พจน์แปลกใจเพราะก่อนหน้านี้คุยกันไว้ดิบดี

“ผมเปลี่ยนใจ ผมเป็นครู เป็นพ่อพิมพ์ของชาติ ถ้าพ่อพิมพ์มีตำหนิ แล้วอนาคตของชาติจะเป็นยังไง ผมต้องการเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกศิษย์”

“อุดมคติกินไม่ได้หรอกอาจารย์ ผมยินดีและเต็มใจจะอำนวยความสะดวกให้อาจารย์ทุกอย่าง ขอแค่อย่างเดียวให้อาจารย์อำนวยความสะดวกให้ป้าผมขายของสบายๆเท่านั้น ผมน่ะเป็นมือขวาของนาย”

“คุณจะเป็นมือขวาหรือมือซ้ายมันก็เรื่องของคุณ ผมขอทำหน้าที่ของผมให้เต็มที่ดีกว่า เราหมดเรื่องที่จะพูดกันแล้ว” วิธูผละไป พจน์มองตามไม่พอใจ

วิธูกลับเข้ามาในโรงเรียน รีบมาพบเอ๋ยและถามหาผู้หญิงที่มาพบเขา เอ๋ยนึกว่าเธอก่อเรื่องเดือดร้อนอะไรให้ แต่กลายเป็นตรงกันข้าม วิธูจะมาขอบคุณเธอที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แล้วยังชื่นชมว่าเธอเป็นนางฟ้า

“นั่นน่ะเหรอนางฟ้า แม่มดมากกว่ามั้ง”

“ถ้าเป็นแม่มด เธอก็ต้องเป็นแม่มดฝ่ายดี เป็นแม่มดขาว ไม่อย่างนั้นเธอจะรู้ความลับของผมได้ยังไง”

“ความลับอะไร”

“เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า” วิธูเดินนำเอ๋ยกลับเข้าไปในห้องปกครอง

ooooooo

หลังจากฟังวิธูเล่าเรื่องที่เดียวมาเตือนไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับพจน์...ค่ำนั้นเอ๋ยขับรถไปจอดหน้าบ้านอาม่าเหมือนคนตกอยู่ในภวังค์เวทมนตร์ ได้ยินเสียงหัวเราะแจ่มใสแว่วออกมาจากบ้านหลังนั้น เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่าเป็นเสียงหัวเราะของตนเองกับเดียว เขาและเธออยู่ด้วยกันที่นี่อย่างมีความสุข

เสียงแตรรถดังขึ้น เอ๋ยสะดุ้งเฮือกกลับมาสู่มิติเดิม พบว่าตัวเองยืนอยู่กลางซอย โดยรถคันหนึ่งต้องเบรกอย่างแรงแล้วคนขับชะโงกหน้าออกมาไล่ด้วยความหงุดหงิด เอ๋ยรีบพนมมือขอโทษเขาแล้วเดินกลับไปขึ้นรถตัวเองด้วยความรู้สึกประหลาดใจสุดๆ

ขณะเดียวกันนั้นเดียวอยู่ในบ้าน กำลังเดินงุ่นง่านบ่นงึมงำว่าจะทำยังไงดี เหลืออีกแค่สองวันเท่านั้นจะครบกำหนดตามที่นางฟ้าอาม่าบอก หรือว่าเราจะไม่มี บุญวาสนาคู่กัน...แต่แล้วเดียวก็ฮึดขึ้นมา พูดหนักแน่นว่า

“ไม่ได้! ยังไงฉันก็จะไม่มีวันยอมแพ้”

ทางด้านวิธูที่เพิ่งกลับออกจากโรงเรียน เขาโชคร้ายโดนพจน์ลอบแทงบาดเจ็บเพียงเพราะเขาปฏิเสธไม่เล่นการพนันทุกชนิด วิธูหมดสติแต่มีพลเมืองดีช่วยพาส่งโรงพยาบาล ขณะที่พจน์โดนตำรวจตามรวบตัวไว้ได้ เอ๋ยทราบข่าวจากดาราก็รีบไปโรงพยาบาล และเมื่อรู้ว่าวิธูปลอดภัย เอ๋ยตัดสินใจโทร.หาเดียว นัดพบกันที่บ้านของเธอพรุ่งนี้หกโมงเย็น