มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
“ถ้าเดียวยังไม่มีใคร พี่เชียร์คนนี้นะ”
“มันเร็วไปค่ะ”
“เอ๊ะ หรือว่าเดียวจะเปลี่ยนสเปกจริงๆ แต่ไอ้อ๋อมันเคยบอกว่าเอ๋ยเหมือนจะคบกับครูที่โรงเรียนเดียวกันอยู่แล้วนะ ไอ้อ๋อมันค่อนข้างสนิทกับเอ๋ย แล้วยัยยิ้มแสยะเองก็จ้องจะตะครุบอยู่ ถ้าเป็นเอ๋ยคู่แข่งแกแยะ ส่วนชาลีพี่ว่าเขาจริงจังจริงใจ ในขณะที่พี่ดูเอ๋ยเขาเฉยๆ”
“เดียวยังไม่คิดอะไรทั้งนั้นหรอกพี่แบม แค่นี้ก่อนนะคะ”
เดียววางสายแล้วเดินไปทิ้งตัวบนเตียง หลับตาลงนึกถึงห้วงเวลาในอนาคตที่ได้อยู่ร่วมบ้านกับเอ๋ย ก่อนจะพูดหนักแน่นกับตัวเองว่า “เอ๋ยเป็นของเดียว เดียวรู้ว่าเขาเป็นของเดียว เดียวจะต้องได้เขากลับคืนมา”
หลังจากนั้นเดียวแกะกล่องของขวัญที่จับสลากได้มาเมื่อคืนซึ่งเป็นของเอ๋ย มันคือปากการาคาแพง เดียวหยิบปากกามาจุ๊บเบาๆอย่างชื่นชอบและเธอก็หวังว่าเอ๋ยคงชอบของขวัญของเธอเช่นกัน
ขณะเดียวกันเอ๋ยกำลังแกะของขวัญกล่องนั้น มันคือที่ทับกระดาษเป็นแก้วใส ภายในเป็นบ้านคล้ายกับบ้านอาม่า เอ๋ยมองด้วยสีหน้าใคร่ครวญครุ่นคิดก่อนจะตัดสินใจโทร.หาเดียวตามเบอร์ที่เธอเคยโทร.เข้ามา
เดียวตื่นเต้นมากจนแทบกรี๊ดออกมา แต่พยายามทำเสียงเรียบร้อยกล่าวสวัสดีอย่างมีมารยาท เสียงเอ๋ยถามกลับมาว่า
“คุณน้ำหนึ่งใช่ไหม”
“ใช่สิคะ ใช่แน่ๆเลยค่ะ”
“อยากได้รองเท้าคืนหรือเปล่า”
“อยากได้มากเลยค่ะ แต่ถ้าคุณอาจารย์เอ๋ยต้องการจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกก็ไม่เป็นไร หรือจะเอาอีกข้างก็ได้นะคะ”
“เคยอ่านสุภาษิตสอนหญิงของสุนทรภู่หรือเปล่า”
“เคยได้ยินชื่อ แต่ไม่เคยอ่านค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ควรจะหาอ่านเสีย เปิดกูเกิลก็ได้”
“ค่ะ แล้วเดียวจะลองอ่านดู”
“ไม่ใช่ลอง แต่ต้องอ่าน...สำหรับเรื่องรองเท้า ผมไม่อยากได้ของคุณหรอก แต่ถ้าคุณต้องการได้คืนเพราะราคาน่าจะค่อนข้างแพงอยู่ คุณต้องสารภาพมาให้หมดว่าที่คุณทำไปทั้งหมดนี่เพื่ออะไร และคุณมารู้เรื่องส่วนตัวผมได้ยังไง”
“เดียวก็อยากจะเล่าให้ฟังจะแย่อยู่แล้ว แต่ติดอยู่นิดเดียวตรงที่ว่าเอ๋ยจะเชื่อหรือเปล่า”
“ผมชื่อทรงกลด”
“พระอาทิตย์หรือพระจันทร์คะ ที่ว่าทรงกลดน่ะค่ะ”
“นึกว่าตลกนักเหรอ”
“ว้า! ไม่มีอารมณ์ขันเหมือนในอนาคตเลย”
เอ๋ยวางสายทันที เดียวเลยเก้อแต่ก็สุขใจ อีกครู่ต่อมาเดียวทำตามที่เอ๋ยบอก เปิดกูเกิลค้นหาสุภาษิตสอนหญิง ซึ่งใช้เวลานิดเดียวก็เจอ
“ผู้ใดเกิดเป็นสตรีอันมีศักดิ์ บำรุงรักกายไว้ให้เป็นผล สงวนงามตามระบอบให้ชอบกล จึงจะพ้น
ภัยพาลกาลนินทา เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง” อ่านแล้วเดียวนิ่วหน้าบ่นพึมพำ “หรือว่าจะหลอกด่าเรา...ทำไงได้ ก็อาม่านางฟ้าบอกว่าเดียวต้องพยายามทำทุกอย่างให้เอ๋ยรักเดียวภายใน 7 วัน ไม่งั้นทุกอย่างจะเปลี่ยนไปหมด”
