มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
พูดแล้วเดียวไม่รอช้า โทร.กลับไปหาเอ๋ยที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จพอดี
“มีธุระอะไรอีก”
“เดียวอ่านสุภาษิตสอนหญิงแล้วค่ะ”
“เราไม่เคยรู้จักสนิทสนมกัน คุณไม่ควรแทน
ตัวเองว่าเดียว”
“คุณด่าเดียว”
“เหลวไหล ผมไม่เคยใช้คำหยาบคายโดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้จักคุ้นเคย”
“โอเค งั้นเราจะนัดกันเมื่อไหร่”
“เราเป็นคนไทย ไม่ควรใช้ภาษาไทยคำ อังกฤษคำ ข้อต่อมาเราไม่ได้นัดกัน”
“เอาละๆ คุณจะให้ฉันไปพบหรือคุณจะมาพบฉันได้เมื่อไหร่”
เอ๋ยตอบชัดว่าวันนี้ เดียวอุทานเสียงหลง ทำให้ชายหนุ่มแปลกใจถามว่าทำไมต้องตกใจขนาดนั้น
“ก็ฉันดีใจที่จะได้พบ เอ๊ย! ได้รองเท้าคืนน่ะค่ะ ตกลงจะไปพบกันที่ไหนคะ อ้อ แต่คงต้องประมาณบ่ายโมงนะคะ เพราะเดี๋ยวคุณแม่ฉันจะมา”
“ถ้าบ่ายโมงผมต้องเข้าไปดูความเรียบร้อยที่โรงเรียน เพราะพรุ่งนี้จะเปิดเรียนแล้ว”
“ได้ค่ะ บ่ายโมงพบกันที่โรงเรียนปราชญาวิทย์” เดียววางสายอย่างเริงร่า
ooooooo
เมื่อถึงเวลานัด เดียวขับรถไปจอดหน้าประตูโรงเรียนและเจอศักดิ์ชายยืนคุยอยู่กับครูผู้ชายที่เคยพาเอ๋ยถูกแทงไปส่งโรงพยาบาล เดียวจำเขาได้แต่ลืมไปว่านั่นมันเหตุการณ์ในอนาคต เผลอทักทายครูคนนั้นเสียดิบดี แต่พอเห็นเขาทำหน้างงๆ ก็นึกได้รีบพูดแก้เก้อว่า
“ขอโทษค่ะ เรายังไม่รู้จักกัน”
ครูยิ้มแห้งๆ แล้วพอลับหลังเดียว ศักดิ์ชายก็บ่นกับครูคนนั้นว่า หน้าตาดีไม่น่าเพี้ยนเลย
เดียวเดินลัดเลาะเพื่อตรงไปยังห้องปกครองอย่างคุ้นเคย แต่ไม่ทันจะถึงก็เจอวิธู เดียวตาเป็นประกายเข้าไปเรียกชื่อเขาอย่างคุ้นเคย แต่อีกฝ่ายกลับทำหน้าเบื่อหน่าย จำได้ว่าเธอเคยมาก่อกวนเมื่อวันกีฬาสีของโรงเรียน
“คุณอีกแล้ว เข้ามาได้ยังไงเนี่ย ศักดิ์ชายไม่ได้ห้าม...”
“ฉันมีนัดกับอาจารย์เอ๋ย”
“งั้นคุณก็อย่ามายุ่งกับผม ไม่อย่างนั้นผมเอาเรื่องคุณแน่”
“ถ้าคุณรักครูดารา คุณต้องอย่าเชื่อนายพจน์ คุณต้องไม่เล่นพนันบอล”
วิธูชะงักอย่างประหลาดใจ “คุณเป็นใคร”
“ฉันเป็นคนที่หวังดีกับคุณแล้วก็ครูดารา คุณดาราไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงิน เพราะฉะนั้นถ้าคุณจะเอาชนะใจเธอ คุณต้องใช้ความดี ไม่ใช่เงิน โดยเฉพาะเงินที่ได้มาจากการพนัน”
“คุณ...คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง”
“ฉันยังรู้อีกว่าเมื่อคุณเสียพนันและไม่มีเงินให้นายพจน์ เขากับลูกน้องจะซ้อมคุณปางตาย จนคุณต้องทำสิ่งเลวร้ายที่สุด ซึ่งจะมีผลกระทบถึงคนที่คุณรักทุกคน ทั้งอาจารย์เอ๋ย ครูดารา และตัวคุณเองนั่นแหละที่จะ...”
“พอที!”
“นายพจน์จะบีบบังคับคุณให้ทำทุกอย่างที่เขาต้องการ คุณต้องเสียอุดมการณ์ของความเป็นครู เอาง่ายๆ ขนาดป้าเขาขายของหน้าโรงเรียนซึ่งผิดระเบียบ คุณก็จะไม่มีปัญญาไปว่าอะไร เพราะเขากำความลับของคุณไว้”
“คุณเป็นคนหรือว่าเป็นแม่มดกันแน่”
