มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
“นั่นแน่” เดียวจะแซวว่าเขาหึง แต่เอ๋ยวางสายไปเสียก่อน ส่วนแบมที่นั่งอยู่ใกล้ๆได้ยินเดียวพูดกับตัวเองว่า “ชักจะหึงล่ะสิ” ก็ยื่นหน้ามาถามว่าเป็นอะไร ใครโทร.มา เดียวตอบหน้าตาเฉยว่า “ว่าที่สามีในอนาคต” แบมได้ฟังถึงกับเหวอไปเลย
เมื่อเดียวไปเยี่ยมวิธูและได้พูดคุยกันตามลำพัง ครูหนุ่มเรียกเธอว่านางฟ้า แต่เดียวพูดเขินๆว่าตนเป็นหลานนางฟ้าต่างหาก
“ขอบคุณที่ช่วยผมไว้...ผมไม่รู้ว่าคุณไปรู้เรื่องพวกนั้นได้อย่างไร แต่ผมถือว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในชีวิตผม”
“มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตฉันเหมือนกัน”
“ผมไม่รู้ว่าเรื่องของคุณกับพี่เอ๋ยเป็นมายังไง แต่ผมขออวยพรให้คุณสมปรารถนา”
“อายจัง”
“ไม่ต้องอายหรอกครับ”
“ฉันก็ขอให้คุณสมหวังกับคุณดารา”
“แล้วผมจะสมหวังมั้ย”
“ฉันไม่รู้ แต่มันน่าจะไปในทางที่ดี”
“ผมจะไม่ตั้งความหวังไว้สูงอีกแล้วไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น สู้ปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตาดีกว่า”
“อย่าพูดอย่างนั้น คุณต้องผลักดันตัวเองด้วย ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น ฉันเองก็จะสู้อย่างสุดความสามารถ”
“หวังว่าคุณจะประสบความสำเร็จ”
“คุณก็เหมือนกัน”
หลังจากให้กำลังใจวิธูแล้ว เดียวกลับออกจากห้องก็โทร.รายงานให้เอ๋ยรู้อย่างอารมณ์ดี มีกระเซ้าเย้าแหย่เขาประสาคนขี้เล่น เสร็จแล้วก็ย้ำเรื่องนัดกันเย็นนี้หกโมงที่บ้านของเธอ ซึ่งเอ๋ยไม่ลืมแน่ หนำซ้ำเขายังไปถึงก่อนเวลานัดตั้งครึ่งชั่วโมง
ooooooo
เอ๋ยจอดรถหน้าบ้านแต่ยังไม่ลงไป จู่ๆเดียวเปิดประตูรั้วออกมาทักหน้าระรื่น เอ๋ยหลบไม่ทันเลยต้องเปิดประตูลงมา
“มานานแล้วเหรอคะ”
“เพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี้เอง พอดีรถไม่ติด”
“เอารถเข้าไปจอดข้างในไหมคะ”
“ไม่เป็นไร”
“เดียวจะไปเปิดประตูให้”
เอ๋ยทำท่าจะห้าม แต่เดียวรีบวิ่งไปเปิดประตูก่อน เมื่อเดินเข้ามาตรงสนาม เดียวถามเขาว่ารู้สึกคุ้นตาบ้างไหม เอ๋ยมองรอบตัวบ้านและมาหยุดตรงบริเวณที่ตั้งมาสคอตปลาหมึก เดียวรีบบอกทันที
“ตรงนั้นเคยมีมาสคอตรูปปลาหมึก หรือเจ้าแม่ซีซ่า”
“ผม...จำตาคุณได้”
เอ๋ยสบตาเดียวเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทันใดมีเสียงดังโขมงโฉงเฉงจนทั้งคู่สะดุ้ง เห็นอาม่าถือตะหลิวเคาะกระทะอยู่หน้าประตู
“จะกินข้าวหรือยัง อั๊วจะได้เจียวไข่”
“ไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะอาม่า”
แล้วเดียวก็แนะนำเอ๋ยกับอาม่าให้รู้จักกัน เอ๋ยนัยน์ตาเหมือนมีความทรงจำรำลึกอะไรบางอย่างขณะมองอาม่า เมื่อรู้ว่าเอ๋ยหน้าฝรั่งแต่สอนวิชาภาษาไทยอาม่าถึงกับร้องไอ้หยาอย่างประหลาดใจ แล้วก็ชื่นชมอาจังเอ๋ยเป็นการใหญ่ เดียวมองสองคนคุยกันอย่างสนิทสนมด้วยความพอใจ
เอ๋ยกับอาม่าคุยกันถูกคอ โดยเฉพาะเรื่องการทำอาหารเพราะเอ๋ยทำเก่งมาก และการพูดจาเอ๋ยก็อ่อนน้อมถ่อมตนเสียจนอาม่าพออกพอใจอย่างยิ่ง
