มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
หลังอาหารมื้ออร่อยนั้น เดียวเดินออกไปส่งเอ๋ยหน้าบ้าน สองคนลอบมองกันบ่อยครั้งแต่ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งมีลมแรงพัดมาวูบหนึ่งทำให้เดียวเซถลาเข้าไปในอ้อมแขนของเอ๋ย ซึ่งรับไว้ได้พอดี บรรยากาศของมนตร์ขลังปกคลุมไปทั่ว
ทั้งสองตกอยู่ในมนตร์ขลังนั้น ภาพเหตุการณ์ระหว่างเธอกับเขาที่ค่อนข้างพร่าเลือนแว่บเข้ามาอย่างรวดเร็วในห้วงความคิด แต่ไม่นานภาพเหล่านั้นก็เลือนหาย แต่เอ๋ยยังโอบกระชับเดียวแน่นอย่างหวงแหน พึมพำชื่อเธอออกมาเหมือนคนละเมอ
เดียวชะงัก มองเขาด้วยแววตาตื้นตัน...แต่ในที่สุดเอ๋ยเหมือนจะรู้ตัว ปล่อยมือจากเธอ
“ผมขอโทษ...ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป แปลกที่ว่าตอนพบคุณครั้งแรกมันเหมือนเคยรู้จักกันที่ไหนมาก่อน ก็อย่างที่บอก...ผมจำนัยน์ตาคุณได้ นัยน์ตาคุณคุ้นมาก”
“แต่คุณก็ดุเดียว...ทำเหมือนเดียวเป็นคนบ้า”
“ก็อยู่ดีๆคุณมาพูดโน่นพูดนี่แปลกๆ ผมก็ต้องระวังตัวน่ะสิ”
“แล้วตอนนี้คุณยังคิดว่าเดียวแปลกอยู่มั้ย”
“แปลก...แล้วผมเองก็แปลกด้วย ดูซิ ในเวลาไม่กี่วันที่เราพบกันผมกลับรู้สึกเหมือนเคยรู้จักคุณมานาน โดยเฉพาะบ้านหลังนี้ ผมรู้สึกคุ้นเป็นที่สุด เหมือนเคยมาอยู่กับคุณ ผมรู้ตัวเลยว่าเปลี่ยนไปมาก และเปลี่ยนเร็วจนตัวเองยังแปลกใจ”
เดียวถอนใจยาว จนเขาสงสัยว่าถอนใจทำไม?
“เดียวโล่งใจค่ะ โล่งใจจริงๆ พรุ่งนี้จะครบกำหนด ตอนแรกเดียวเครียดมาก”
“คุณพูดเรื่องอะไร”
“เอาไว้เดียวจะเล่าให้ฟังทีหลัง”
ทั้งสองนิ่งกันไปครู่หนึ่ง เอ๋ยนึกได้ว่านำรองเท้ามาคืนเธอ เมื่อเขาเดินไปที่รถ เดียวก็วิ่งกลับเข้ามาเอารองเท้าอีกข้างในบ้านเพื่อที่มันจะได้อยู่คู่กันตลอดไป ซึ่งเดียวภาวนาแล้วเป่าพรวด
“เพี้ยง! เหลือเวลาอีกไม่เท่าไหร่ เวทมนตร์แห่งกาลเวลาที่นำพาเดียวไปในอนาคตและได้พบกับเอ๋ยในฐานะสามีภรรยา ขอให้เวทมนตร์นั้นจงนำพาเราทั้งสองกลับมาครองคู่อยู่ด้วยกันอีกครั้งด้วยเถิด เพี้ยง! เพี้ยง! เพี้ยง!”
แล้วเดียวก็ถือรองเท้าวิ่งออกไปหาเอ๋ย สองคนสบตากันอ่อนหวาน เอ๋ยสวมรองเท้าให้เดียวแล้วบอกว่า
“เรียบร้อยแล้ว ซิน...เดียว...เรลล่า”
เดียวหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วโผเข้ากอดคอเอ๋ย ซึ่งเขาลุกขึ้นพร้อมกับโอบร่างเธอขึ้นมาและกระซิบข้างหูว่า
“เราจะไม่มีวันพรากจากกันอีกแล้ว”
“ค่ะ เจ้าชาย” เดียวหัวเราะเสียงใสขณะเขาโอบตัวเธอหมุนไปรอบๆ
ooooooo
ในที่สุดเดียวกับเอ๋ยก็ลงเอยด้วยการแต่งงานกันท่ามกลางสักขีพยานจำนวนมากที่มาแสดงความยินดี หลังวันแต่งงานสองคนไปฮันนีมูนกันที่ทะเล เดียวบอกกับเอ๋ยขณะเดินจูงมือกันที่ชายหาดว่า
