มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
อดคิดไม่ได้ว่าหรือจะเป็นคนเดียวกับที่มาก่อกวนถึงในโรงเรียน เมื่อมีสายเรียกเข้ามาอีก เขาชั่งใจอยู่ไปมาก่อนจะปิดเครื่องอย่างเซ็งๆ
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น โรสเดินมาไหว้วานหลานชายให้ช่วยขับรถรับส่งเย็นนี้เพราะรถอาเพิ่งส่งเข้าศูนย์ฯ เอ๋ยรับปากโดยดีเพราะตัวเองไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว
แต่พอสายหน่อย ดาราที่โดนขมิ้นคะยั้นคะยอให้ชวนเอ๋ยไปทำบุญและสวดมนต์ข้ามปีก็โทร.มา เอ๋ยเลยต้องปฏิเสธไปเพราะเพิ่งรับปากโรสไว้ ดาราเลยจ๋อยไปตามระเบียบ พูดเสียงอ่อยว่าเอาไว้โอกาสหน้าก็ได้
ส่วนเดียวเวลานั้นกำลังนั่งทอดสายตาไปบริเวณที่เคยมีมาสคอตปลาหมึกตั้งอยู่ โดยที่เธอนั่งมองเหมือนจะทบทวนความทรงจำรำลึกกับเหตุการณ์ต่างๆในอนาคตที่ล่วงรู้
แต่แล้วเหล่านั้นเลือนหายกลายเป็นความว่างเปล่าเหมือนเดิม เดียวน้ำตารื้นขึ้นมา ได้ยินเสียงกริ่งหน้าบ้านดังถึงสะดุ้ง ก่อนจะลุกไปรับอาม่าที่อยู่ในชุดขาวโดยมีป้าอี๊ดเพื่อนบ้านขับรถมาส่ง
“หน้าตาอิ่มบุญมาเลยนะคะอาม่า”
“ก็อาม่าไปทำบุญมานี่”
“ขอบคุณนะคะป้าอี๊ดที่มารับมาส่งอาม่า”
“ไม่เป็นไร ป้าต้องไปอยู่แล้ว”
เดียวพยุงอาม่าเดินเข้าบ้าน ถามท่านว่ากินอะไรมาหรือยัง อาม่าบอกว่าเรียบร้อยแล้ว ทางวัดจัดโรงทานเป็นอาหารเจอร่อยดี
“งั้นเดียวจะนวดให้...อาม่าจะนอนที่ห้องหรือนอนข้างล่างนี่ดีคะ อ้อ เดียวชงน้ำชาเตรียมไว้ให้ด้วย
รอเดี๋ยวค่ะ” เดียวหันหลังกลับจะเดินไปในครัว อาม่ารีบดึงแขนไว้
“เดี๋ยว! อาเดียว เมื่อคืนลื้อกินยาผิดหรือเปล่า เช่น ปวดหัวแล้วไปกินยาแก้ปวดท้อง”
“เปล่าค่ะอาม่า เดียวไม่ได้ปวดหัวหรือปวดท้อง เดียวแค่ไม่อยากพูดคำว่ารู้งี้...แบบว่ารู้งี้ทำเลยดีกว่า อะไรแบบนี้ค่ะ”
เดียวเดินหายเข้าไปในครัว ทิ้งให้อาม่านั่งงงเต็กต่อไป...พอหลานสาวกลับมาเริ่มบีบนวด อาม่าผ่อนคลายสบายมากถึงกับเคลิ้มแทบหลับ ถ้าเสียงโทรศัพท์ไม่ดัง
ขึ้นมาจนท่านสะดุ้ง
อาม่าบอกหลานสาวให้รับสาย แต่เดียวกำลังเพลินกับการบีบนวดจึงบอกว่าเดี๋ยวค่อยโทร.กลับก็ได้
“อาม่าหยกรู้ไหมว่าเดียวรักอาม่าหยกที่สุดในโลก”
อาม่าพึมพำเบาๆ เพราะกำลังผ่อนคลายในห้วงหลับ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกท่ามกลางความเงียบ
คราวนี้อาม่าร้องไอ้หยา...เดียวเลยจะลุกไปปิดเครื่อง
“ไม่ต้อง อาม่านอนไม่หลับแล้ว”
“อาม่าจะไปไหนคะ”
“ไปเปิดวิทยุฟังพระเทศน์” ว่าแล้วอาม่าเดินงกเงิ่นไป
เอ๋ยนั่นเองที่โทร.มา เขาบ่นกระปอดกระแปด “ทีอย่างนี้ไม่รับ คงจะเรียกร้องความสนใจล่ะสิ” พลันเสียงมือถือเขาดัง เขารับสายแล้วใส่ทันที “คุณใช่ไหมที่บุกไปทำบ้าๆบอๆในโรงเรียนผมวันกีฬาสี”
“ใช่ค่ะ แต่ฉันมีเหตุผลนะคะ”
