มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 15
“เดียวมีความสุขมากที่สุดในโลก”
“เด็กเพี้ยน”
“จริงนะคะ เดียวดีใจที่เอ๋ยรักเดียวทันเวลา เพราะหากเกินกำหนดเราอาจจะไม่ได้แต่งงานกัน...เอ๋ยเชื่อเดียวหรือเปล่า”
“เชื่อสิ”
“เดียวอยากจะหยุดความสุขวันนี้ไว้อย่างนี้ตลอดไป”
“ไม่ต้องหยุดหรอก...เอ๋ยสัญญาว่าเราจะมีความสุขกันอย่างนี้ตลอดไป”
“ไม่หรอกเอ๋ย ยังมีความทุกข์และความสูญเสียรอเราอยู่ข้างหน้า”
“เดียวหมายความว่ายังไง”
“หลังจากเราแต่งงานได้ 1 ปี อาม่าจะเสีย หลังจากนั้นแม่จะเป็นมะเร็งทรวงอก”
“เดียว...มันอาจจะไม่เกิดขึ้นอย่างนั้นก็ได้”
“มันจะเกิดขึ้นแน่ การรู้อนาคตอาจจะมีข้อเสีย แต่ข้อดีของมันก็คือเราสามารถแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไปได้ เดียวจะดูแลเอาใจใส่อาม่ากับแม่และทุกคนที่เดียวรักให้มากขึ้น”
“จะรู้หรือไม่รู้อนาคตไม่ใช่สิ่งสำคัญ เราควรดูแลเอาใจใส่ทุกคนที่เรารักให้เหมือนกับวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่ด้วยกันนั่นแหละสำคัญที่สุด เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะรู้อนาคต”
“ค่ะ ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีประสบการณ์มหัศจรรย์แบบเดียว”
และแล้วคำพูดของเดียวก็เป็นจริง 1 ปีผ่านไปอาม่าเสียชีวิตอย่างสงบที่บ้าน เดียวแม้จะรู้อนาคตอยู่แล้วก็อดร่ำไห้เสียใจอย่างสุดซึ้งไม่ได้ แต่เธอก็ได้รับการปลอบโยนที่ดีจากสามีสุดที่รัก
“เดียวเสียใจได้...แต่ขอให้เดียวนึกไว้เสมอว่าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาเดียวให้เวลากับอาม่าอย่างเต็มที่ และขอให้เดียวภูมิใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป”
เดียวพยักหน้าและยิ้มทั้งน้ำตา...แล้วในคืนหนึ่งขณะเดียวหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดเอ๋ยซึ่งกำลังนอนหลับสนิทเช่นกัน เสียงระฆังเล็กๆดังประสานกรุ๊งกริ๊งไพเราะ เดียวลืมตาลุกขึ้นนั่ง จับแขนเอ๋ยออกจากตัวแล้วเดินไปยืนตรงหน้าต่าง นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความพิศวงเมื่อปรากฏแสงนวลสว่างขึ้นจากพระจันทร์ทรงกลดซึ่งค่อยๆ โผล่ออกมาจากก้อนเมฆ
ภาพที่ปรากฏต่อมาคืออาม่าหยกและบริวารต่างๆ รวมทั้งปลาหมึกซีซ่า เดียวยืนตะลึงมองไป แต่เอ๋ยที่เดินมายืนข้างกายกลับมองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดเหมือนเดิม
อาม่าก้าวลงจากรถในชุดสวยงาม เดียวตื่นเต้นดีใจร้องเรียกอาม่าเอ็ดไปหมด ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูโดยที่เอ๋ยก้าวตาม ถามว่าจะไปไหน?
เดียววิ่งถลาไปที่อาม่า น้ำตาแห่งความดีใจ ความรัก ความคิดถึงไหลพราก อาม่ายิ้มอย่างมีเมตตาขณะอ้าแขนออกรับหลานรัก
“อาม่าขา...เดียวคิดถึงอาม่าเหลือเกิน”
“ขี้แย”
เอ๋ยเดินตามมายืนมองอย่างงุนงงแกมกังวล เดียวยืนอ้าแขนเหมือนกำลังกอดใครอยู่ แถมยังสะอึกสะอื้น รำพันเรียกอาม่าอยู่นั่น
“ก็อย่างที่เคยบอกลื้อ...อาม่าไปเป็นนางฟ้าแล้ว ส่วนบริวารกับสิ่งของต่างๆที่ลื้อทำพิธีกงเต๊กเผาไปให้ อาม่าก็ได้รับหมดทุกอย่าง ทั้งบ้าน ทั้งรถ ทั้งบริวาร แล้วก็เจ้าแม่หมึกด้วย จำกันได้มั้ย”
