ม่านบังใจ
ตอนที่ 14
“เมาขนาดนี้ พาลดาไปส่งบ้านได้ยังไง” กวินกังวล กานดาให้รอจนสร่างเมาก่อนแล้วค่อยพาไปส่ง “คออ่อนแบบนี้ไม่สร่างง่ายแน่ แล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย”
“เอางี้นะ น้องจะโทร.ไปบอกคุณทัฬห์ว่าลดาอยากค้างกับน้อง แต่ไม่กล้าบอกคุณทัฬห์ดีไหม พรุ่งนี้ตื่นมาสร่างเมาแล้วค่อยพาไปส่ง”
“ก็ไม่มีทางอื่นแล้วนี่ ขืนกลับไปในสภาพแบบนี้ ลดาต้องโดนคุณทัฬด์ห์ตำหนิแน่ๆ”
“โอเค งั้นก็ตามนี้นะ” สองพี่น้องเห็นพ้องกันเพราะไม่อยากให้เฟื่องลดาถูกทัฬห์ตำหนิ
ดึกแล้ว ดวงใจกับสายังนั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องโถง ทัฬห์เดินออกมาจากห้องทำงาน ดวงใจทักว่ายังไม่ขึ้นนอนอีกหรือ ทัฬห์บอกว่าอีกสักครู่ ข้างนอกอากาศดี จะไปเดินเล่นสักหน่อย
แต่ไม่ทันออกไปโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ทัฬห์เอาจากกระเป๋ากางเกงมากดรับ
“ฮัลโหล...อ๋อกานดา ว่ายังไง...ก็ได้ ฉันอนุญาต ฝากเฟื่องลดาด้วยก็แล้วกันนะ แต่ทำไมเขาไม่โทร.มาเองล่ะ”
ดวงใจแว่วๆว่าทัฬห์ฝากเฟื่องลดากับกานดา ถามอย่างเป็นห่วงว่ามีอะไรหรือเปล่า
“ไม่มีอะไรหรอกครับ กานดาเพื่อนของ
เฟื่องลดาเขาโทร.มาขออนุญาตให้เฟื่องลดาค้างกับเขาที่บ้าน เฟื่องลดาก็คงอยากจะค้างแต่ไม่กล้าขอเอง เลยให้เพื่อนโทร.มา”
“อ๋อ...คงเป็นคนที่ป้าเจอวันนี้ที่โรงพยาบาลมาเยี่ยมคุณครูลดากับพี่ชาย ท่าทางสนิทกันนะคะเห็นคุณครูลดาดีใจใหญ่ที่เพื่อนมาเยี่ยม”
“เขาต้องดีใจอยู่แล้ว” ทัฬห์พูดประชดโดยไม่รู้ตัว แล้วขอตัวไปนอนบอกว่า “ไม่รอแล้ว”
“อ๋อ...” สาพูดเบาๆกับดวงใจ “ที่แท้คุณทัฬห์มาเดินวนไปเวียนมาก็เพราะรอคุณคุณลดานี่เอง
น่ารักนะ ฉันอยากมีแฟนน่ารักแบบคุณทัฬห์บ้างจังป้า ป้าว่าฉันจะมีวาสนาแบบเขาบ้างไหม”
ดวงใจมองหน้าสาอย่างพิจารณาแล้วบอกว่ามีสิ ดูจากโหงวเฮ้งแกต้องมีแน่ๆ สาดีใจถาม
“ป้าดูเป็นด้วยเหรอ เมื่อไหร่ล่ะป้า”
“ชาติหน้าไง”
ดวงใจตอบแล้วเดินไปเลย สาหน้าง้ำมองตามดวงใจทำปากขมุบขมิบ
พอทัฬห์กลับเข้าห้องทำงานเปิดประตูกลางมองไปที่เตียงแล้วสีหน้าแววตาน้อยใจ เดินไปนั่งที่เตียงลูบหมอนที่เฟื่องลดานอนหนุนทุกคืน ถอนใจพึมพำ
“เธอคงอึดอัดใจเต็มทีแล้วใช่ไหมเฟื่องลดา ที่ต้องอยู่กับฉัน”
ทัฬห์นอนก่ายหน้าผากในที่ที่เฟื่องลดานอน เหมือนกำลังตัดสินใจอะไรสักอย่าง...
ooooooo
เฟื่องลดาตื่นแต่เช้า ลุกขึ้นนั่งกุมหัวงงๆ เห็น กานดานอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆก็เขย่าตัวเรียก กานดางัวเงียพูดทั้งที่ยังหลับตา “อะไรของแก คนจะนอน”
เฟื่องลดาเขย่าตัวไม่เลิกบอกให้ตื่นขึ้นมาพูดกันให้รู้เรื่องว่าเรามานอนกันที่นี่ได้ยังไง พอกานดาเล่าให้ฟังว่าเธอเมามากตนกับพี่วินเลยต้องพามานอนที่นี่เพราะ “ขืนพาแกไปส่งบ้าน แกมีหวังโดนคุณทัฬห์เชือดแน่”
เฟื่องลดาลุกพรวดจากเตียง กานดาถามว่า “แกจะรีบไปไหน”
“ก็กลับบ้านน่ะสิ ป่านนี้คุณทัฬห์ เอ๊ย...ป่านนี้ป้าใจกับพี่สาคงเป็นห่วงฉันแย่แล้ว”
กานดาบอกว่าเดี๋ยวค่อยไปก็ได้เพราะตนโทร.ขออนุญาตคุณทัฬห์ให้เรียบร้อยแล้ว เฟื่องลดาถามเร็วปรื๋อว่า แล้วคุณทัฬห์เขาว่ายังไง
“เขาก็ไม่เห็นว่าอะไร ฉันโกหกไปว่าแกอยากนอนเม้าท์กับฉันซักคืน เขาก็อนุญาต แถมยังฝากให้ฉันดูแลแกให้ดีด้วย”
เฟื่องลดาเดินอ้าวไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วจึงบอกขอยืมก่อน และให้กานดาช่วยโทร.เรียกแท็กซี่จากศูนย์ให้ด้วย ย้ำว่าเร็วๆนะ แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำเลย กานดามองตามพึมพำขำๆ ก่อนหยิบโทรศัพท์เรียกแท็กซี่
