ม่านบังใจ
ตอนที่ 14
สร้อยสนบอกว่างั้นตนคงคิดมากไปเอง
“อย่าคิดมากนะครับ เดี๋ยวลูกออกมาหน้าย่นนะ คุณไปล้างมือล้างหน้าสักหน่อยดีไหมจะได้เตรียมตัวทานข้าวเย็น”
สร้อยสนบอกว่าดี ไทว์รีบเชิญที่ห้องนอนตนเลย สร้อยสนค้อนอย่างรู้ทัน ขัดคอว่าห้องนำชั้นล่างก็ได้มั้ง ไทว์ทำหน้าผิดหวังบ่นอุบอิบ “แหมรู้ทันอีก” แล้วพากันหัวเราะอย่างมีความสุข
เวลาเดียวกันที่โต๊ะอาหารบ้านสร้อยทอง
เฟื่องลดาเห็นอาหารบนโต๊ะแล้วชมว่าน่าอร่อย
ทุกอย่างเลย สร้อยทองบอกว่ายำวุ้นเส้นนี่ของโปรดของเฟื่องลดา ทยอยยกออกไปนั่งทานที่หน้าบ้านดีกว่าลมเย็นดี
ระหว่างที่เฟื่องลดายกอาหารออกไปนั้น สร้อยทองแอบโรยยานอนหลับใส่ยำวุ้นเส้นแล้วรีบเก็บขวดยา เอาช้อนส้อมคลุกๆให้เข้ากัน พูดอย่างหมายมาด
“ถ้าทานหมดจานนี้ ยังไงก็คงหลับไปจนเสี่ยมาแน่ๆ”
เมื่อออกมานั่งทานด้วยกัน เฟื่องลดาชมว่ายำวุ้นเส้นอร่อยมาก ตักยำวุ้นเส้นให้สร้อยทอง สร้อยทองบอกว่าตนอายุมากแล้ววุ้นเส้นจะเข้าไปอืดในท้อง ตนทานผักดีกว่า
เฟื่องลดาอร่อยจนยำวุ้นเส้นหมดจาน สร้อยทองจะไปเอาผลไม้ในครัว เฟื่องลดาบอกว่าตนไปเอาเองดีกว่า ว่าแล้วลุกไปอย่างร่าเริง สร้อยทองมองตามอย่างมีเลศนัย
เข้าครัวไปเปิดตู้เย็นยกจานผลไม้ออกมา
เฟื่องลดาเดินได้ไม่กี่ก้าวก็ชะงักหลับตาแล้วลืมใหม่ แต่ก็ยังรู้สึกหนังตาหนักๆ พยายามเดินไปอีกสองสามก้าวก็รู้สึกเบลอๆ สะบัดหน้าแล้วก็ยังมึนงง สงสัยว่าตัวเองเป็นอะไร เพียงอึดใจเดียวก็ทรุดลงกับพื้นหลับไปทันที ผลไม้หกเกลื่อน
สร้อยทองที่คอยท่าอยู่แล้ว มาเขย่าตัวเรียกเสียงดังแต่เฟื่องลดาก็ไม่รู้สึกตัวเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ สร้อยทองพูดทั้งๆที่เฟื่องลดาหลับไม่รู้เรื่องว่า
“อย่าโกรธน้าเลยนะลดา ต้องโกรธนายทัฬห์ ที่มีเงินซะเปล่าแต่ไม่ยอมช่วย ไม่อย่างนั้นน้าก็คงไม่ทำแบบนี้”
ooooooo
ทัฬห์ ไทว์ ลูกแก้วกับสร้อยสนนั่งทานอาหารกัน แต่วันนี้ลูกแก้วทานน้อย พอไทว์ทักก็บอกว่ากลัวอ้วนเดี๋ยวไม่สวย
สร้อยสนบอกว่าลูกแก้วน่ารักอยู่แล้ว ถ้าทานน้อยไปร่างกายได้รับสารอาหารไม่พอก็จะป่วยได้ ถึงตอนนั้นร่างกายก็จะซูบซีดไม่สวยเลย ลูกแก้วบอกว่าตนไม่อยากป่วย ครั้งต่อไปจะทานให้เหมือนเดิม ตอนนี้ขอไปดูการ์ตูนก่อน เมื่อทัฬห์พยักหน้าลูกแก้วจึงวิ่งไป
นั่งทานกันไปอีกอึดใจ สร้อยสนถามว่าป่านนี้ลดายังไม่กลับมาอีก ถามว่าตนจะโทร.ไปตามดีไหม
“อย่าไปรบกวนเขาเลยครับ” ทัฬห์รีบห้าม “ไปบ้านนี้ทีไรเฟื่องลดาก็จะกลับดึกแบบนี้ทุกที แต่คุณสนไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพี่ชายของกานดาเขาก็มาส่ง เขาสนิทสนมกันดี ไม่ทราบคุณสนรู้จักหรือเปล่าที่ชื่อกวิน”
“อ๋อ...รู้จักค่ะ เขาสนิทกันมานานแล้ว ตั้งแต่ลดาเรียน ม.ต้น กวินเขาเป็นรุ่นพี่ สมัยคุณลุงยังอยู่ ก็ไปมาหาสู่ที่บ้านบ่อยๆ”
ทัฬห์ฟังแล้วหน้านิ่ง คิด...ไทว์เลยรีบเปลี่ยนเรื่องบอกสร้อยสนให้ทานข้าวเยอะๆ สร้อยสนสังเกตเห็นทัฬห์หน้าขรึมลงก็ไม่สบายใจ บ่นในใจ “มืดป่านนี้น่าจะกลับได้แล้วนะ ลดานี่เหลวไหลจริงๆ”
ooooooo
เมื่อเสี่ยนภมาถึงเห็นเฟื่องลดานอนหลับไม่ได้สติอยู่บนโซฟาก็มองอย่างพอใจ สร้อยทองแบมือไปตรงหน้าเสี่ย ทวง “สัญญาเงินกู้ล่ะเสี่ย”
เสี่ยบอกว่าให้มันเรียบร้อยก่อน สร้อยทองเร่งว่าเสี่ยอย่าโยกโย้เลย เฟื่องลดาก็อยู่ตรงหน้าแล้ว
