หลงเงาจันทร์

แม้เป็นแค่ความฝัน แต่ก็ทำให้เธอกลัวมาก นอนต่อไม่ไหวคว้าเสื้อคลุมเปิดประตูระเบียงห้องออกมาเห็นพิมพ์ชนกกำลังตักบาตรโดยมีแอ๋วช่วยถือถาดใส่ของ ผู้เป็นพี่สาวหันมาเห็นเธอเข้า ชวนมาใส่บาตรด้วยกัน เธอไม่สนใจหันหลังกลับเข้าบ้าน แอ๋วต่อว่าพิมพ์ชนกว่าจะชวนทำไมร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเธอทำบุญกับใครเขา

“คุณย่าสอนว่าเป็นพี่น้องต้องชักชวนกันทำเรื่องดีๆ ค่ะ พี่แอ๋วคะ พิมพ์อยากจะกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้คนไข้ที่เสียชีวิตคนหนึ่งค่ะ”

“ค่ะ เดี๋ยวพี่แอ๋วไปเตรียมน้ำให้นะคะ”...

ขณะขึ้นลิฟต์ไปหาทิพย์อาภาที่บริษัท เอกรัฐดักคอธนาคิมว่าจัดการทุกอย่างรวดเร็วขนาดนี้เพราะมีแผนการบางอย่างในหัวใช่ไหม ทีแรกก็ที่โรงพยาบาลที่พิมพ์ชนกทำงาน ครั้งนี้ก็ยังต้องมาเกี่ยวกับเธอคนนี้อีก เขาอ้างว่าเห็นโอกาสมาอยู่ตรงหน้าแล้วจะปล่อยให้หลุดมือได้อย่างไร

“เออๆ ยังไงฉันก็คิดตามแผนในหัวแกไม่ทันอยู่ดี อยากทำอะไรก็ตามสบาย”...

ไม่ได้มีแค่ธนาคิมเท่านั้นที่มีแผนการอยู่ในหัว ทิพย์อาภากับเขมจิราก็มีแผนเช่นกัน หลังคุยธุระเสร็จ เขมจิราเปิดประตูห้องทำงานแม่เข้ามา ทำทีขอโทษไม่รู้ว่าท่านมีแขก ถ้าอย่างนั้นเธอออกไปรอข้างนอก

“ตายแล้ว แม่ลืมสนิทเลยว่านัดกับเขมไว้ แม่มีประชุมสำคัญด้วยสิ” ทิพย์อาภาเล่นตามแผนการที่วางไว้

“อ้าว เขมให้คนรถกลับไปแล้ว งั้นไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวเขมนั่งแท็กซี่ไปก็ได้” เขมจิราอ่อยเหยื่อ ธนาคิมพร้อมจะติดเบ็ดอยู่แล้วถามเธอว่าจะไปไหนหรือ เขาไปส่งให้ก็ได้ถ้าคุณน้าไม่ว่าอะไร เข้าทางทิพย์อาภาทันที ถ้าไม่เป็นการรบกวนตนฝากลูกด้วยก็แล้วกัน จากนั้นไม่นาน ธนาคิม เอกรัฐและเขมจิรามาถึงลานจอดรถของบริษัท เอกรัฐแยกตัวไปอีกทาง ปล่อยให้ธนาคิมไปกับ เขมจิราเพียงลำพัง...