หลงเงาจันทร์

ทิพย์อาภาเล่นงานพิมพ์ชนกทำไมไม่โทร.เข้าเครื่องของตนจะได้รีบพาเขมจิรากลับ เธอไม่ทราบว่าน้องอยู่กับท่านก็เลยไม่ได้โทร. ทิพย์อาภาแว้ดใส่ ถ้าน้องไม่อยู่กับตนแล้วจะไปกับใคร พูดแบบนี้เดี๋ยวคุณหมอก็เข้าใจผิดกันพอดี เขมจิราถามอานนท์ว่ามาหาตนทำไม เขาจะชวนไปหาอะไรกิน เห็นว่าอยากกินข้าวร้านโปรด เขมจิราอ้างวันนี้เหนื่อยไปไม่ไหวอยากพัก โดนไล่ทางอ้อมแบบนี้ อานนท์จึงขอตัวกลับก่อน แล้วลุกออกไป

เขมจิราไม่แม้แต่จะเดินไปส่ง พิมพ์ชนกเองก็ไม่กล้าไปส่งกลัวน้องเข้าใจผิด แอ๋วรู้งานอาสาไปเปิดประตูรั้วให้อานนท์เอง พิมพ์ชนกขยับจะขึ้นห้อง สองแม่ลูกขวางไว้ รุมหาเรื่องเธอว่าตั้งใจอ่อยอานนท์

ทิพย์อาภายังด่าว่าเธอว่าควรหัดมีมารยาทบ้าง อานนท์ชอบพออยู่กับเขมจิรา ส่วนเธอจะชอบเขาแค่ไหนก็ควรเก็บอาการ ไม่ใช่น้องเผลอก็รีบฉวยโอกาส แม่เลี้ยงตัวแสบไม่ได้ด่าว่าแค่พิมพ์ชนกเท่านั้นยังพาลด่าแม่ของเธออีกด้วยหาว่าไม่สั่งสอนเรื่องมารยาทให้ลูกบ้าง เธอโกรธก็เลยด่ากลับไปบ้าง แอ๋วกลับจากส่งอานนท์เข้ามาช่วยพิมพ์ชนกอีกแรงหนึ่ง ทิพย์อาภาไม่พอใจสั่งให้แอ๋วหุบปาก

“พอเถอะค่ะคุณแม่ เสียเวลาทะเลาะกับหมา เดี๋ยวหมาหมู่มันก็รุมกัดเอาเท่านั้น” เขมจิราเห็นแม่เดินสะบัดออกไปก็รีบเดินตามเกือบจะชนไหล่พิมพ์ชนก ก่อนหันมากระซิบ

“ถ้าอยากได้ก็บอกตรงๆนะจะโละให้” เขมจิรายิ้มเย้ยแล้วเดินต่อไป...

เมื่อได้อยู่ตามลำพังแม่ลูก ทิพย์อาภาเตือนลูกให้ระวังพิมพ์ชนกจะคาบอานนท์ไปกิน เขมจิรากลับไม่สนใจ รู้ดีว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงแข็งๆทื่อๆแบบนังนั่น แล้วชวนแม่คุยเรื่องเพื่อนของท่านคนที่เจอที่ห้างฯวันนี้ดีกว่า ทิพย์อาภามองลูกอย่างหนักใจ

ooooooo

ธนาคิมสนใจในตัวเขมจิราเช่นกัน จึงรบกวนแม่ช่วยโทร.หาทิพย์อาภาให้ด้วย อยากนัดเข้าไปคุยงานด้วย เอมอรมองลูกชายยิ้มๆ ต้องรีบขนาดนั้นเลยหรือ

“หรือว่า...สนใจอย่างอื่นมากกว่างานหรือเปล่า เดี๋ยวแม่รีบโทร.นัดให้เช้านี้เลย”...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน เขมจิราฝันร้ายเห็นพลาทิปในสภาพมีเลือดไหลออกจากปากและจมูก แถมเขายังกล่าวโทษว่าเธอเป็นคนฆ่าเขา เธอหลับตาปี๋ด้วยความหวาดกลัว ปฏิเสธเสียงสั่นว่าไม่ได้ฆ่า เขาตายเองต่างหาก แล้วสะดุ้งตกใจตื่น ลุกพรวดขึ้นนั่งหายใจหอบเหนื่อย ครั้นมองไปรอบๆถึงได้รู้ว่าตัวเองแค่ฝันไป