หลงเงาจันทร์

ธนาคิมเดินมาจากอีกทางหนึ่งเห็นทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่ก็หยุดมองเป็นจังหวะที่อานนท์จับแขนพิมพ์ชนกขอบใจที่ทำให้เขาหายข้องใจเรื่องเขมจิรา เขารบกวนเธอแค่นี้แล้วผละจากไป เธอมองตามรู้สึกผิดที่ไม่บอกเขาเรื่องผู้ชายอีกคนของน้องสาว ธนาคิมหันไปนินทาเธอให้เอกรัฐฟัง

“เห็นไหม นี่ขนาดในที่ทำงานยังแอบมาจับไม้จับมือกับผู้ชาย แล้วแกยังจะคิดว่าผู้หญิงคนนี้ดีอีกหรือ”

“เขาก็แค่จับแขนหรือเปล่าวะ...” เอกรัฐยังพูดไม่ทันจบ ธนาคิมเดินลิ่วไปหาพิมพ์ชนก เขาเห็นท่าไม่ดีรีบเดินตาม ฝ่ายพิมพ์ชนกจะกลับวอร์ดหันมาเจอธนาคิมยืนอยู่ก็ตกใจคิดว่าเขามาป่วนตัวเอง ถามว่าต้องการอะไรกันแน่มาดักรอเธอทำไม เขากลับย้อนถามทำไมถึงคิดว่าเขาอยากเจอเธอนัก

“ไม่อย่างนั้นคุณจะมาที่นี่ทำไมบ่อยๆล่ะ แล้วคุณก็จงใจมาเจอฉัน”

พิมพ์ชนกรู้สึกเสียหน้าเมื่อเลขาฯผู้บริหารโรงพยาบาลมาเชิญธนาคิมเข้าประชุมกับคณะบริหาร เขาขอโทษเลขาฯด้วยพอดีแวะทักทายคนรู้จัก แล้วหันมาขอโทษพิมพ์ชนกที่ทำให้ผิดหวัง ก่อนจะเดินตามเลขาฯไป เอกรัฐตามมากระซิบกับเพื่อนรักว่าความจริงเขาอยากมาเจอพิมพ์ชนกจริงๆไม่ใช่หรือ

“เงียบเถอะน่า” ธนาคิมกระซิบตอบ...

พงษ์วิงเวียนจะเป็นลม โชคดีที่เขมจิราอยู่ใกล้ๆเข้าไปประคองไว้ทันพาไปนั่งเอนหลังบนโซฟา อารีย์ขอร้องให้เขาไปหาหมอ เขาไม่ยอมไปอ้างไม่ได้ เป็นอะไรแค่ลุกเร็วไปหน่อย มีเสียงมือถือของเขมจิราดังขึ้น อานนท์โทร.มาหา เธอสบช่องในเมื่อคุณปู่ไม่ยอมไปโรงพยาบาลก็ให้หมอมาตรวจที่บ้านเลยก็แล้วกัน จึงรบกวนอานนท์ช่วยแวะมาที่บ้านเย็นนี้หน่อย อารีย์มองเธออย่างชื่นชม

ooooooo

การประชุมกับบอร์ดบริหารของโรงพยาบาลสำเร็จด้วยดี ธนาคิมกับเอกรัฐได้งานวางระบบคอมพิวเตอร์ของที่นี่อย่างที่ตั้งใจไว้ เอกรัฐแทบโดดตัวลอยด้วยความดีใจที่งานแรกของบริษัทได้โปรเจกต์ใหญ่มาทำ

ธนาคิมดีใจเช่นกันนั่นแปลว่าเราจะได้มาที่นี่กันบ่อยๆ แล้วชวนเพื่อนรักแวะไปตึกศัลยกรรมกัน เอกรัฐถอนใจเฮือกนี่จะไปป่วนพิมพ์ชนกอีกแล้วหรือ ธนาคิมชะงักเมื่อเห็นเป้าหมายเดินไปที่ลานจอดรถกับอานนท์

“เปลี่ยนใจแล้วกลับเลยดีกว่า” ธนาคิมรีบตามทั้งคู่ไป เอกรัฐส่ายหน้าแล้วตามเพื่อนไปอีกทอดหนึ่ง...

อานนท์ถึงรถก่อน พิมพ์ชนกจึงบอกเขาให้ล่วงหน้าไปก่อนได้เลย เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแล้วเดินไปที่รถตัวเองซึ่งจอดไกลกว่า ขึ้นรถจะปิดประตู แต่ปิดไม่ได้ ธนาคิมดึงไว้ถามว่าจะกลับแล้วหรือทำไมวันนี้กลับเร็วนัก เธอขอร้องให้ปล่อยมือ เธอกำลังรีบกลับบ้าน เขาขอติดรถไปหาเขมจิราที่บ้านด้วยบังเอิญไม่ได้เอารถมา เธอไล่เขาไปแท็กซี่เอาเองแล้วกระชากประตูจะปิด เขาไม่ยอม ดึงประตูไว้ต่อว่าว่าอย่าใจดำนักเลยในเมื่อเราไปที่เดียวกัน