หลงเงาจันทร์
ตอนที่ 2
“โทรศัพท์พีทมันก็ไหม้ไปพร้อมรถ พีทมันอาจจะขับรถออกไปไหนก็ได้”
“พีทมันไม่มีวันผิดสัญญากับฉันหรอก ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนบอกให้มันออกไปโดยไม่สนใจว่ามันเมาแค่ไหน เธอถึงไม่กล้าแม้แต่จะโผล่มาที่งานศพไงเพราะกลัวคนรู้” ธนาคิมยังคงด่าว่าพิมพ์ชนกไม่หยุดว่าเลือดเย็นทำเป็นไม่รู้จักพลาทิปทั้งที่คืนนั้นเป็นคนเข็นเตียงมันเข้าห้องผ่าตัด เอกรัฐไม่รู้จะปลอบเขาอย่างไรได้แต่บอกให้กลับบ้านตนจะขับรถไปส่งให้ เมาขนาดนี้ขับรถไม่ไหวแน่ แม่ของเขารอแย่แล้ว
“ไม่กลับ คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่ แกกลับไปเถอะไม่ต้องห่วงฉัน”
“งั้นข้าจะอยู่เป็นเพื่อนแกอีกสักพัก แล้วก็จะกลับพรุ่งนี้มีงานเช้า”
ooooooo
หลังเอกรัฐกลับไปแล้ว ธนาคิมขึ้นมาที่ห้องนอนของตัวเองซึ่งพลาทิปเตรียมไว้ให้ อดนึกถึงวันแรกที่เพื่อนรักพามาดูห้องนี้ไม่ได้ ตอนนั้นยังเป็นห้องโล่งๆไม่มีเฟอร์นิเจอร์ พลาทิปบอกว่าจะแต่งห้องไว้รอเขากลับจากเมืองนอก เขาโวยว่าบ้านเขาก็มี พลาทิปยืนยันว่าเขาต้องมีห้องที่บ้านของตนด้วย
“พ่อแม่ฉันก็แทบนับแกเป็นลูกอีกคนอยู่แล้ว เผลอๆรักมากกว่าฉันอีก อยู่ใกล้ๆฉันจะได้เรียกใช้งานง่ายๆ”
ธนาคิมนึกถึงอดีตครั้งนั้นแล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น...
ที่วอร์ดศัลยกรรม นภากำลังถามพิมพ์ชนกว่าอานนท์เป็นแฟนกับน้องสาวของเธอใช่ไหม แต่พอเห็นริสาเดินเข้ามาทุกคนหยุดพูดกันหมด ริสารู้ทันบอกให้ทุกคนคุยต่อได้จะหยุดทำไม นภาสุมหัวนินทาต่อทันที
“ว่าไงล่ะพิมพ์ หมออานนท์ทีแรกเขาเหมือนจะชอบๆพิมพ์ไม่ใช่เหรอทำไมอยู่ๆกลายไปเป็นแฟนน้องสาวพิมพ์ได้ล่ะ” นภายังไม่ทันได้คำตอบจากพิมพ์ชนก อานนท์โผล่เข้ามาเสียก่อนถามว่าจับกลุ่มคุยอะไรกันอยู่
“นั่นสิ มัวแต่เม้าท์อะไรกันอยู่ แยกย้ายกันไปทำงานสิ” นภาไล่เสียงดังกลบเกลื่อน ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ตัวเอง อานนท์เข้ามาหาพิมพ์ชนกมีเรื่องจะคุยด้วย จากนั้นเขาพาเธอไปยังมุมสงบตรงทางเดิน พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่าเธอไม่โกรธเขาใช่ไหมที่อยู่ๆเขาไปคุยกับน้องสาวของเธอ
“พิมพ์ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ คุณหมอชอบเขมแล้วถ้าเขมก็ชอบคุณหมอพิมพ์ก็ดีใจด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วพิมพ์ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ” พูดจบพิมพ์ชนกผละจากไป ทั้งคู่ไม่ทันเห็นริสาแอบมองอยู่
ooooooo
ตั้งแต่กลับจากบ้านพลาทิปครั้งนั้น ธนาคิมไม่ยอมออกจากบ้านไปไหนเลย ไม่พูดไม่จาข้าวปลาแทบไม่แตะ เอมอรเห็นสภาพของลูกก็ไม่สบายใจโทร.ตามเอกรัฐให้มาช่วยดูเขาหน่อยตอนนี้อยู่ที่สวนหลังบ้าน
