กุหลาบเกราะเพชร

นัธมนกำลังกดหัวชายให้หลบกระสุนเห็นชยธรยืนบ้าเลือดกลางถนนตะโกนเตือนให้หลบ เขาเลือดเข้าตาไม่สนอะไรทั้งนั้น สาดกระสุนใส่เตชิตที่หลบอยู่ไม่ยั้ง เธอเป็นห่วงว่าเขาจะโดนยิง จำต้องทิ้งชายไว้แล้วพุ่งไปรวบตัวเขาหลบหลังรถ

“อยากตายเหรอสารวัตร ทำอย่างนี้ทำไม”

“ไปถามเตชิตมันโน่น ไปถามมันดูว่าทำอย่างนี้ทำไม” โวยวายไม่พอชยธรจะออกไปลุยอีก นัธมนต้องกดตัวเอาไว้ ชายได้ยินเสียงปืนดังสนั่นก็กลัว วิ่งหนีออกไปอีกด้านของถนน เตชิตมองไปเห็นพอดีรีบวิ่งอ้อมปอมกับชัชจะตามแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงชัชตะโกนด่าว่าขี้ขลาด เขาหันขวับกระชากคอเสื้อชัชสีหน้าเอาเรื่อง ชัชเอาปืนจ่อคอเขาซึ่งไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัว

“เราไม่ได้มาเพื่อฆ่าตำรวจ...จำไว้ ใครฆ่าตำรวจ ได้เจอกันแน่ ยิงสกัดไว้พอ” เตชิตผลักชัชออกห่างแล้ววิ่งไปตามทิศทางที่ชายหนี ชยธรเห็นหลังชายหนีไปไวๆจะลุกตามแต่ถูกกระสุนสาดใส่ต้องหลบอย่างเดิม

ooooooo

เสียงปืนเสียงผู้คนหวีดร้องดังระงมไปทั่ว สิตางค์กับดุจดาวซึ่งยังอยู่ในชุดมาสคอตเหลียวมองกันเลิ่กลั่กพลางถามนำบุญว่าจุดปะทะอยู่ไหน เงียบไม่มีเสียงตอบ ดุจดาวจึงร้องถามณัฐวราแทนที่ว่าเห็นอะไรบ้างไหม เธอร้อนใจไม่แพ้สองสาววิ่งลงจากตึกที่ซุ่มดูอยู่โดยใช้บันไดหนีไฟ

“จุดบอดๆ อยู่บนนั้นไม่เห็น แต่ไม่ไกลจากจุดนัดแน่ๆ นำบุญจะให้ทำอย่างไรต่อ” ณัฐวราในชุดกุหลาบเกราะเพชรเร่งฝีเท้าขึ้นอีก นำบุญยังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อไป เดินวนรอบรถหวังให้คิดอะไรได้ เสียงณัฐวรายังเร่งรัดมาอีกให้เขาตัดสินใจเร็วๆ ตนกำลังจะถึงพื้นราบแล้ว

สิตางค์เป็นห่วงน้องชายทนไม่ไหวถอดหัวมาสคอตออกเผยให้เห็นว่าสวมหน้ากากกุหลาบเกราะเพชรอยู่ถามว่าชายเป็นอย่างไรบ้าง น้ำเสียงร้อนรนของเธอทำให้นำบุญต้องขอร้องให้ใจเย็นๆ

“ให้ตำรวจปะทะพวกนั้นไปก่อน ใครได้ตัวชายไปเราค่อยชิงกลับมา”

“ใครจะรอก็รอ ฉันไม่รอแล้วนะ” สิตางค์ถอดชุดมาสคอตออกไม่ฟังคำสั่งให้รอก่อน นำบุญสั่งห้ามเข้าปะทะโดยตรง ให้พวกนั้นตัดกำลังกันเองไปก่อน ณัฐวราสวนทันที

“แล้วถ้าเขาเป็นอะไรไป...”

“เธอหมายถึงเป้าหมายหรือเตชิต”

คำพูดแทงใจดำของนำบุญทำเอาณัฐวราตอบไม่ได้ไปไม่เป็น...

ทางด้านเตชิตวิ่งตามชายมาตามริมถนนโดยมีปอมไล่ตามเขามาอีกทอดหนึ่ง ฟ่างซึ่งไม่ปกติวิ่งตามปอมพลางยิ้มไปด้วยราวกับเล่นไล่จับ ปล่อยให้ปอมกับสมุนวิ่งตามเตชิต ส่วนตัวเองวิ่งแยกไปอีกทางหนึ่ง...