กุหลาบเกราะเพชร
ตอนที่ 13
“ฉันยังไม่ยอมให้คุณตายหรอกเตชิต คุณยังตายไม่ได้ ฉันจะทำทุกอย่างให้คุณอ้าปากบอกฉันมาว่าคุณทำอะไรกับพ่อฉัน” ณัฐวราว่าแล้วปล่อยมือที่บีบปาก เตชิตร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างเดิม...
หลังเสร็จสมอารมณ์หมาย พิพัฒน์พลิกตัวลงมานอนข้างๆฉัตรรัศมี ถามว่าเตชิตโทร.มาบ้างไหม เธอส่ายหน้าปกติเขาไม่เคยโทร.หาเธออยู่แล้วถ้าไม่มีอะไรด่วน พิพัฒน์สงสัยว่าเขาหายไปไหน
“จะให้โทร.ถามพวกลูกน้องกระจอกงอกง่อยของท่านไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันจะปล่อยเสือเข้าป่าโดยไม่ใส่ปลอกคอมันเอาไว้สักเส้นเลยเหรอ” พิพัฒน์ยิ้มเจ้าเล่ห์...
เป็นอย่างที่พิพัฒน์คุยอวดไว้ที่กระเป๋าเสื้อแจ็กเกตของเตชิตมีไฟสีแดงจากเครื่องจีพีเอสตัวเล็กๆกะพริบอยู่โดยที่ณัฐวราไม่ทันสังเกตเห็น
ooooooo
ณัฐวราตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ ออกมาเดินครุ่นคิดหนักอยู่ริมทะเล ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะจัดการอย่างไรกับเตชิตดี หลังคิดทบทวนอยู่พักใหญ่เธอก็ตัดสินใจได้
“ฉันขอโทษเธอด้วยแล้วกันนะ กัญญาวีร์” พึมพำกับตัวเองจบ ณัฐวราเดินกลับโรงแรม...
ในเวลาเดียวกัน พิพัฒน์โกรธจัดตบโต๊ะทำงานดังปังเมื่อได้รับรายงานจากฤกษ์ว่าวรมันช่วยตำรวจฝ่าวงล้อมของพวกเราหนีไป แต่ที่ทำให้อารมณ์บูดมากขึ้นก็เพราะเขาเพิ่งมารายงานเอาตอนนี้ โดยอ้างว่าไม่อยากข้ามหัวเตชิตซึ่งเป็นคนรับผิดชอบดูแลภารกิจนี้ พิพัฒน์ตวาดแว้ดอย่ามาเล่นลิ้น
“คราวนี้ฟังให้ดีๆนะ ฉันจะให้แกเป็นคนรับผิดชอบ ตามตัวเตชิตกลับมาให้ได้”
ฤกษ์สงสัยจะให้ไปตามหาที่ไหน พิพัฒน์หันโน้ตบุ๊กที่มีพิกัดของเตชิตให้ดู...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน นำบุญโทร.หาณัฐวราต้องการให้ถ่ายคลิปตอนเธอสอบปากคำเตชิตส่งมาให้ดูด้วย จะได้ช่วยกันวิเคราะห์ว่าโกหกหรือเปล่า ท่าทางย่อมปกปิดยากกว่าคำพูด ชีวิตพ่อของเธอขึ้นอยู่กับว่าเขาพูดจริงไหม เธอมั่นใจว่าเขาไม่กล้าโกหก ที่สำคัญหากเขาโกหกเธอจะดูออก นำบุญยืนกรานให้อัดคลิปส่งมา เพราะเธอมีเยื่อใยกับเขาจะทำให้เธอเชื่อทุกอย่างที่เขาพูด เธอปฏิเสธเสียงเครือ
“ไม่จริง”
“ฉันจะรู้เวลามีใครโกหก เธอกำลังโกหก ถ่ายคลิปที่เขาสารภาพมาให้ฉันจับผิดด้วย”...
ทางด้านชยธรเพิ่งดูคลิปณัฐวราลากเตชิตขึ้นรถขับหายไปด้วยกันเสร็จ ตอนที่นัธมนโทร.มาแจ้งว่าเตชิตอยู่กับณัฐวรา ชยธรรู้แล้วเห็นคลิปนั้นแล้ว ผู้กองสาวแนะให้เขาใช้ประโยชน์จากนิรมนซึ่งเป็นน้องสาวของณัฐวรา เขาไม่เห็นด้วยนักที่จะดึงนิรมนมายุ่งกับเรื่องนี้ กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนตอนที่เตชิตเคยใช้คนรักของตัวเองเป็นเหยื่อล่อทำให้เธอต้องตาย แล้วเดินไปดูนิรมนที่ยังนอนหลับด้วยสีหน้าหนักใจ...
