กุหลาบเกราะเพชร

เสียงของณัฐวราดังรอดมาทางมือถือที่ตกอยู่ 

เตชิตพยายามไม่พูดอะไรเพราะต้องใช้แรงทั้งหมด

ดึงแขนชายด้วยมือหนึ่ง ส่วนอีกมือหนึ่งจับกันสาดไว้ไม่ให้ตัวเองร่วงตาม สิตางค์กับนำบุญพยายามกล่อมให้เขาเปลี่ยนใจไม่ทำร้ายชาย เตชิตไม่รู้จะบอกทุกคนอย่างไรว่าตัวเองกำลังช่วยไม่ได้คิดจะทำร้าย

“เตชิต...เตชิต” ณัฐวราร้องเรียกอย่างสิ้นหวัง 

เตชิตตะโกนสวนมาในมือถือว่าเขาเกลียดเธอ

“ฉันไม่เคยเกลียดคุณเลย...ฉันคือกัญญาวีร์ เตชิต... กัญญาขอร้อง”

คนถูกเอ่ยชื่อพยายามต่อสู้กับความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างใน ตะโกนบอกว่าเธอไม่ใช่กัญญาวีร์ ณัฐวราทำเสียงมีความสุข พูดประโยคเดียวกับในคลิปที่กัญญาวีร์ทิ้งไว้ให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย พูดไปปาดน้ำตาทิ้งไปด้วย น้ำเสียงที่เหมืนอกัญญาวีร์ของเธอทำให้เตชิตมีแรงฮึดเฮือกสุดท้ายกัดฟันดึงชายขึ้น

อีกมุมหนึ่งใต้ชั้นดาดฟ้าที่นำบุญกับพวกอยู่ 

ฉัตรรัศมีดักฟังเสียงสนทนาของเตชิตกับณัฐวราได้ยินทุกอย่างก็ไม่พอใจ สั่งให้การ์ดสาวของตัวเองเปลี่ยนไปใช้กระสุนยาง แทนที่จะยิงชายก็ให้ยิงแขนเตชิตแทน

“ยิงปืนนัดเดียวได้นกทั้งฝูง”

เตชิตกำลังจะดึงชายขึ้นจากกันสาด ทันใดนั้นการ์ดสาวยิงกระสุนยางใส่แขนเตชิตอย่างแม่นยำ แขนเขาสะบัดอย่างแรง ร่างชายหลุดมือร่วงลงไปกระแทกหลังคารถเบื้องล่าง สิตางค์กรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นน้องชายตายต่อหน้า ณัฐวรามองเขาด้วยความผิดหวัง

“เตชิต นี่คุณ...ทำไมเป็นคนแบบนี้”

“ผม...” เตชิตกุมแขนข้างที่ถูกกระสุนยางยิง

พูดอะไรไม่ออก สิตางค์สติแตกจะโดดข้ามไปที่ตึกเกิดเหตุซึ่งอยู่ห่างกันพอสมควร ดุจดาวต้องคว้าตัวไว้ เตชิตชะโงกมองร่างชายที่นอนจมกองเลือดแล้วเงยหน้ามองณัฐวราที่อยู่บนดาดฟ้าอีกตึกหนึ่ง รู้ดีว่าแก้ตัวอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้นก็เลยไม่พูดอะไร เดินตรงไปที่ประตูบันไดหนีไฟ ณัฐวรามองตามรู้สึกว่าเขาห่างไกลออกไปทุกที

งานสำเร็จ ฉัตรรัศมีสั่งให้การ์ดสาวกลับกันได้แล้ว เธอทักท้วงแล้วจะปล่อยพวกนั้นไว้หรือ

“งานพรุ่งนี้ก็เอาไว้ทำพรุ่งนี้ วันนี้ฟินแล้ว...ไป” ฉัตรรัศมีเดินยิ้มอารมณ์ดีไปขึ้นรถ

ooooooo

เตชิตเดินกุมแขนตัวเองลงบันไดหนีไฟ ยังงุนงงไม่หายเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าตัวเองทำให้ชายหลุดมือตกลงไปตาย อัดอั้นตันใจมากที่เห็นคนตายไปต่อหน้าหันไปชกผนังตึกระบายอารมณ์

ณัฐวรายังคงตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ มองสิตางค์ที่ร้องไห้แทบขาดใจจะโดดตึกตามน้อง ดุจดาวกับนำบุญต้องช่วยกันจับตัวไว้เห็นเป็นภาพสโลว์ นำบุญตะโกนเรียกเธอให้มาช่วย เธอเห็นเขาอ้าปากแต่ไม่มีเสียงออกมา หันไปดูที่ตึกตรงข้ามไม่เห็นเตชิตอยู่บนนั้นแล้ว เธอวิ่งไปขึ้นรถตู้ขับออกไปราวจะแข่งกับพายุ...