กุหลาบเกราะเพชร
ตอนที่ 13
“อย่าคิดว่าฉันจะแกล้งโง่ให้คุณเอากระบอกนี้ไปได้” ว่าแล้วณัฐวรากดรับสาย ได้ยินเสียงกานดาจากปลายสายก็แปลกใจทำไมถึงโทร.มาเบอร์นี้ กานดาอยากรู้ว่าเตชิตอยู่ด้วยหรือเปล่า เธอยอมรับว่าอยู่รับรองว่าเขาต้องชดใช้ให้ทุกคนแน่ๆ กานดาขอร้องอย่าเพิ่งทำอะไร เขาจับตัวพี่กฤตไปไว้ไหนไม่รู้
“หนูอย่าเพิ่งทำอะไรวู่วาม ไม่งั้นพ่อของหนูอาจจะไม่มีโอกาส”
ณัฐวราฟังวีรกรรมของเตชิตที่กานดาเล่าให้ฟังก็มองเขาด้วยสายตาชิงชัง เจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรด้วยว่าเธอกับกานดาคุยอะไรกัน เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเธอก็อยากรู้ว่าทางโน้นเกิดอะไรขึ้น เดินเข้าไปหา เธอยิงปืนลงพื้นขู่ไม่ให้เข้ามา กานดาได้ยินเสียงปืนก็สะดุ้งโหยง ขอร้องเธออย่าเพิ่งใจร้อน เค้นเอาที่อยู่กฤตนัยมาให้ได้ก่อน
“หนูรู้แล้วค่ะ” ณัฐวราวางสาย มือข้างที่ถือปืน เล็งไปทางเตชิตพร้อมจะเอาเรื่อง แต่เขาไม่สนใจ พยายามขอโทรศัพท์คืน เธอสั่งให้เขาหุบปาก ฟังที่เธอพูดก่อน
“คุณโกรธที่ฉันยิงพ่อคุณตาย โกรธที่ตัวเองไปมีอะไรกับน้องสาวตัวเอง...ใช่ฉันรู้ คุณโกรธที่ตัวเองต้องกลายเป็นคนแบบนี้ แต่พ่อฉันไม่เกี่ยว” ณัฐวราเดินไปด้านหลังเตชิตเอาด้ามปืนฟาดท้ายทอยสลบเหมือด มองร่างไร้สติของเขาด้วยความแค้นแน่นอก ตะโกนร้องออกมาอย่างหมดความอดกลั้น...
ค่ำแล้ว นิรมนไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องพ่อ จึงมาดักรอชยธรตอนเลิกงาน ทันทีที่เห็นเขาเดินออกมา เธอโผกอดร้องไห้คร่ำครวญว่าพ่อหายตัวไป อากานบอกว่ามีรอยเลือดด้วย ขอร้องให้เขาช่วยพ่อของเธอด้วย เธอไม่เหลือใครแล้ว แม่ก็ไม่อยู่ นี่พ่อมาหายไปอีกคน เห็นว่าคนที่เอาตัวท่านไปชื่อเตชิต
“ช่วยพ่อด้วยนะ ช่วยพ่อด้วย พี่ธรต้องช่วยพ่อนะ มนไม่รู้จะไปพึ่งใคร ไม่รู้จะเชื่อใครได้แล้ว”
“อากานรู้ได้อย่างไรว่าเป็นเตชิต”
“บัตรประชาชนคนนั้นเขาหล่นอยู่ พ่อคงขัดขืน มีเลือดด้วย ทำพ่อมนทำไม จับพ่อมนไปทำไม”
“ด็อกเตอร์กฤตมีความรู้ความสามารถที่พวกมันต้องการอยู่ ยังไงพี่เชื่อว่าพ่อมนยังมีชีวิตอยู่แน่ๆ” ชยธรว่าแล้วดึงนิรมนมากอดปลอบใจ
ooooooo
อีกมุมหนึ่งหน้าห้องขังวรมัน นัธมนขัดคำสั่งห้ามเยี่ยมของชยธร โดยอ้างกับจ่าเวรว่าต้องสอบปากคำผู้ต้องหาเพิ่มเติมสั่งให้ไขกุญแจห้องขังให้ จ่าไม่กล้าหือจำต้องทำตามที่เธอสั่ง นัธมนไล่จ่าไปให้พ้นแล้วหยิบข้าวกล่องออกมาให้วรมันกิน เขาบ่นอุบตั้งแต่ถูกจับมานี่ชยธรคงลืมไปว่าเขายังไม่ได้กินอะไรเลย
“หรือไม่เขาก็คงนึกว่าผมไม่ต้องกินก็อยู่ได้”
“ตำหนิสารวัตรไม่ได้หรอก พักนี้เขาเจอสารพัดเรื่อง แต่ละเรื่องก็...มีเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยทั้งนั้นไม่ทางตรงก็ทางอ้อม” นัธมนมองวรมันที่กินไก่ดูดนิ้วจ๊วบๆอย่างหิวโหย “เราก็เป็นคนนี่”
