กุหลาบเกราะเพชร

“ผมคิดว่า วันนี้ผมเจอกัญญาวีร์”

“หา!! เบลอหรือเปล่าเนี่ย” นัธมนร้องเอะอะ ชยธรมั่นใจว่าเป็นกัญญาวีร์ ถึงจะไม่ได้เห็นหน้าชัดเจน แต่ฟังจากน้ำเสียงและท่าทางต้องเป็นเธอแน่ๆ นัธมนท้วงว่าเธอตายไปแล้วนี่ เขายอมรับทีแรกเขาก็คิดอย่างนั้น พูดกับนัธมนแต่สายตาจับจ้องไปที่นิรมนตลอด จนผู้กองสาวสงสัยนี่มันเกี่ยวอะไรกับนิรมน

“ผมว่าเธอมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น คนที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นกัญญาวีร์”

“เธอไปทำอะไรที่นั่น...ที่นั่นคือฐานลับอะไรของใคร” นัธมนครุ่นคิดหนัก

“เอกสาร หลักฐานข้อมูลไม่รู้ว่าจะเหลืออะไรบ้างไหม” พูดจบชยธรเขี่ยผมที่ปรกหน้านิรมนออก สนใจแต่เธอไม่สนใจฟังสิ่งที่นัธมนพูดอีกเลย...

ภายในเซฟเฮาส์ นำบุญ กฤตนัย ดุจดาวกับสิตางค์ต่างนั่งหลับกันตามจุดต่างๆของบ้าน ณัฐวรานอนไม่หลับนั่งมองมือถือของเตชิตที่ตัวเองเก็บมาได้ กานดาเห็นหลานนั่งเหม่อเข้ามาข้างๆบอกว่าเธอเปลี่ยนไป อ่อนโยนขึ้น เห็นใจคนอื่นเป็น มีความรู้สึกมากขึ้น เธอสวนทันทีว่าตัวเองไม่ควรมีอารมณ์แบบนั้นใช่ไหม

“ทางวิทยาศาสตร์เขาว่าอย่างนั้น เขาว่าเธอจะจำอะไรไม่ได้ จะไม่มีอารมณ์อะไรเลยด้วยซ้ำ”

“ซึ่งหนูก็ไม่มีความรู้สึกอะไรกับใครเลยนะ” ณัฐวราหลอกตัวเอง กานดาเหมือนจะรู้ทันถามประชดว่าจริงหรือ เธอนิ่งไม่ตอบ กานดาเห็นเธอจ้องมือถือนั่นอยู่นานสองนานตกลงมันเป็นของใครหรือ เธอเฉลยว่าเป็นของผู้ชายที่ชื่อเตชิตเก็บมาได้ตอนที่ต่อสู้กัน กานดาสงสัยทำไมไม่เรียกเตชิตเฉยๆ หรือกลัวจะรู้สึกสนิทด้วย

“อากาน ผู้ชายคนนั้นฆ่าเด่นเดือน ผู้ชายคนนั้นหนูเป็นคนฆ่าพ่อเขาด้วยมือของหนู แล้วอาคิดว่าหนูจะมีความรู้สึกอะไรกับเขาได้อีกเหรอ” ณัฐวราขมขื่นใจมองไม่เห็นทางออก กานดาเห็นใจแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร แล้วเดินแยกออกไป เธอยังคงมองมือถือของเตชิต ลองกดโน่นกดนี่ดู พบคลิปเสียงในนั้น เอาหูฟังเสียบมือถือจากนั้นกดเปิด เป็นข้อความจากกัญญาวีร์ที่ส่งไปให้เตชิตก่อนตาย

เสียงนี้เหมือนเสียงที่ณัฐวราเคยได้ยินมันก้องอยู่ในหัว แต่ตอนนี้มันดังออกมาจากมือถือของเตชิต น้ำเสียงสดใสมีความสุขของกัญญาวีร์ในคลิปทำให้ณัฐวราน้ำตารื้นขึ้นมา เผลอแตะริมฝีปากตัวเอง นึกถึงตอนผงกหัวขึ้นมาจูบเตชิต รู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่ได้มีแต่ณัฐวราเท่านั้นที่นึกถึงเหตุการณ์นั้น เตชิตเองก็คิดถึงมันเช่นกัน อดหวั่นไหวไม่ได้ แต่ต้องพยายามสลัดความคิดนี้ทิ้ง