กุหลาบเกราะเพชร

ชายสะดุ้งตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา เจอพิพัฒน์ยืนมองอยู่อ้อนวอนให้ฉีดยาให้ เขาชูเข็มยาไดมอนด์บีมในมือขึ้นมายั่ว ถ้าอยากได้ยาต้องพาไปฐานลับของนำบุญ ชายอิดออดไม่ยอมทำตาม

“มีสองทางให้แกเลือก หนึ่งคือแกพาพวกเราไป ฉันให้ยาแกได้เสพในสิ่งที่ร่างกายต้องการ สอง...คือ...” พิพัฒน์หยุดพูดแล้วกระชากโซ่ในมือ วรมันกระโจนพรวดเข้ามาคำรามใส่หน้า ชายตกใจผงะถอยหลัง

“ฉันให้ไอ้นี่ฉีกแขนขาออกเป็นชิ้นๆแล้วให้มันกินต่อหน้าแก...ว่ายังไง” พิพัฒน์มองชายที่กลัวตัวสั่น ก่อนจะพยักหน้ารับคำ เขายิ้มพอใจสั่งให้ฤกษ์ตามทุกคนมา คราวนี้เราจะไม่พลาดอีกแล้ว...

ขณะพิพัฒน์เตรียมบุกรังของนำบุญ ชยธรมาซุ่มดูอยู่ด้านหน้าคลินิกรับปรึกษาปัญหาครอบครัวที่เป็นเจ้าของแฟ้มซึ่งเขาขโมยมาจากรถของฉัตรรัศมี เขานั่งเฝ้าตั้งแต่เมื่อคืนยันสายไม่ได้หลับได้นอน นัธมนถือถ้วยกาแฟเข้ามาให้ เขาคว้ามาดื่มรวดเดียวหมดแก้วเพราะง่วงมาก แต่ต้องตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นปอมเดินคุยมือถือออกมาท่าทางเร่งรีบ ขึ้นรถที่จอดอยู่ข้างคลินิกขับออกไป ชยธรรีบตามไปทันที...

ณัฐวรากำลังทำความสะอาดปืนที่เพิ่งซ้อมเสร็จ ทันใดนั้นไฟในฐานลับดับพรึบ แถมไฟฉุกเฉินทำงานริบหรี่ เธอกวาดตามองอย่างระแวดระวังคว้าปืนมากระชับก่อนจะกดวิทยุสื่อสารตัวจิ๋วในหูเรียกหาพวกสาวๆ แต่ไม่มีใครตอบ ลองเปลี่ยนไปติดต่อกับนำบุญแทน ถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขากลับฮัมเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาร้องเพลงนะ”

จังหวะนั้นกฤตนัย กานดาและนิรมนประคองขนมเค้กปักเทียนวันเกิดเข้ามาพร้อมกับร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ณัฐวราถอนใจโล่งอกรีบเก็บปืน นำบุญกับพวกสาวๆ ตามมาสมทบ ครั้นร้องเพลงกันจบณัฐวรากลับยืนเฉย กฤตนัยต้องเตือนให้เป่าเค้กวันเกิด เธอสวนทันทีวันเกิดใครณัฐวราหรือกัญญาวีร์ ทุกคนมองอึ้ง

“หนูรู้แล้วว่าหนูเป็นใครไม่ต้องประหลาดใจถึงหนูจะจำไม่ได้แต่หนูรู้”

กฤตนัยพยายามจะให้ณัฐวราเป่าเค้กเพราะนิรมนอุตส่าห์ตั้งใจทำให้ แต่เธอไม่ยินดียินร้ายด้วย แถมบอกกับนำบุญว่าไร้อารมณ์แบบนี้ไม่ใช่หรือที่เธอควรจะเป็น เธอไม่ควรจะรู้จักกัญญาวีร์ด้วยซ้ำ แล้วเดินจากไปไม่ไยดี กานดาอยากกินเค้กมากเป่าเทียนเองเสร็จสรรพ เอามือจกเค้กยัดใส่ปากกินอย่างเอร็ดอร่อย

ooooooo

เตชิตยืนอยู่ด้านหน้าฐานลับของนำบุญ พึมพำเบาๆอวยพรวันเกิดให้กัญญาวีร์ วรมันท่าทางราวกับหมาบ้าจะตะลุยเข้าไปข้างในให้ได้ ฤกษ์กับฟ่างที่ถือโซ่ที่ล่ามคอเขาคนละเส้นพยายามดึงไว้อย่างยากลำบากเพราะเขาแรงเยอะ ชัชต้องตะโกนบอกวรมันเป็นระยะๆให้ใจเย็นๆแต่เขาไม่ฟัง