กุหลาบเกราะเพชร

“นี่นายเขาเมมโมรีมันมาแล้วใช่ไหมเนี่ย” ฤกษ์พูดจบมองวรมันสีหน้าหวั่นๆ ชัชพยักหน้า

“แถมฝากนี่มาด้วย” ชัชว่าแล้วเปิดกระเป๋าในมือเผยให้เห็นเข็มฉีดยาบรรจุยาไดมอนด์บีม ฤกษ์บ่นอุบขืนมันบ้ามากกว่านี้คงดึงไม่ไหวแน่ๆ จังหวะนั้นปอมตามเข้ามาสมทบ เตชิตเห็นทุกคนพร้อมหน้ากันแล้วสั่งให้กระจายกำลังกันโอบล้อมที่นี่ไว้...

อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก ชยธรที่สะกดรอยตามปอมมากับนัธมน เห็นพวกคนร้ายมากันพร้อมหน้าต่างแปลกใจว่าที่นี่คือที่ไหน มีแต่ระดับหัวหน้าคนร้ายมากันเพียบต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ นัธมนแนะให้เรียกกำลังเสริมก่อนดีไหม เขาเห็นดีด้วย สั่งให้เธอรอกำลังเสริมอยู่ตรงนี้ เขาจะตามพวกมันเข้าไปก่อน เหมือนจะเห็นเตชิตมากับพวกคนร้ายด้วย เธอแปลกใจเจ้านายเก่ามากับพวกมันทำไม

“นั่นแหละที่ผมห่วง คุณโทร.ตามกำลังเสริมมาอย่าทำอะไรโดยพลการ นี่เป็นคำสั่ง” สั่งเสร็จชยธรหยิบปืนขึ้นมากระชับในมือแล้ววิ่งเข้าไปข้างใน นัธมนพยายามห้ามแต่ไม่ทันทำได้เพียงโทร.เรียกกำลังเสริม...

ที่ห้องคอนโทรล กฤตนัย กานดาและนำบุญแยกตัวมาคุยกันตามลำพัง กฤตนัยต่อว่านำบุญไหนบอกว่ากัญญาวีร์จะจำอดีตไม่ได้ นำบุญแก้ตัวเสียงอ้อมแอ้มว่าเธอคงจำได้แค่รางเลือนมากกว่า

“แก...แกมันไม่ได้เรื่องอะไรเลย ทำไมแกทำให้ลูกสาวฉันต้องมาอยู่ตรงกลางระหว่างอะไรกับอะไรก็ไม่รู้”

“เฮ้ๆๆอย่าสิ เราตัดสินใจร่วมกันนะ ไม่งั้นป่านนี้ลูกสาวแกตายไปแล้วจำได้ไหม” กฤตนัยฮึดฮัดขยำคอเสื้อนำบุญอย่างเอาเรื่อง กานดาต้องเข้าไปดึงตัวเขาไว้ พลางขอร้องให้ใจเย็นๆ กฤตนัยซักนำบุญอีก

“โอกาสที่ณัฐวรา...กัญญาวีร์จะกลับมาเป็นเหมือนเดินมีหวังไหม”

นำบุญส่ายหน้าเป็นไปไม่ได้ ถ้าจะให้กัญญาวีร์กลับมาเหมือนเดิมต้องถอดชิปที่อยู่ในหัวเธอออก แต่นั่นก็หมายถึงเธอจะต้องตาย กานดาไม่ยอมให้ทำแบบนั้น ให้ปล่อยเธอไว้อย่างนี้ยังดีกว่าตายจากกัน กฤตนัยติงแต่เราไม่เคยถามเจ้าตัวเลยว่าต้องการอย่างไร เราไม่ให้โอกาสเธอได้เลือกเลย จังหวะนั้นกานดาเหลือบไปเห็นผู้บุกรุกจากภาพของกล้องวงจรปิดก็สะกิดให้นำบุญดู เขาตกใจร้องเอะอะ

“พวกมันรู้ที่กบดานเราได้อย่างไร” พูดจบนำบุญกดปุ่มฉุกเฉิน เสียงสัญญาณเตือนภัยดังสนั่น

เสียงของมันทำให้สามสาวเด่นเดือน ดุจดาวและสิตางค์ซึ่งอยู่ในชุดกุหลาบเกราะเพชรรีบสวมหน้ากาก สิตางค์เอาวิทยุสื่อสารตัวจิ๋วยัดใส่หูแล้ววิ่งนำเพื่อนๆออกไปที่ทางเดิน...

เตชิตเข้ามาถึงด้านในของตัวอาคารฐานลับเห็นสมุนช่วยกันรื้อค้นทุบทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ปอมกำชับสมุนเห็นใครก็ฆ่าให้หมด และให้เผาที่นี่อย่าให้เหลือซาก วรมันที่ตอนนี้เหมือนสัตว์ป่าตกใจเสียงสัญญาณเตือนภัยกระชากโซ่หลุดจากมือฤกษ์กับฟ่างวิ่งหนีไป เตชิตหันไปทางชัชกับปอม