กุหลาบเกราะเพชร

ไม่นานนักรถของเตชิตกับเหล่าสมุนของพิพัฒน์มาจอดที่ลานจอดรถใกล้สลัมตามจุดแดงที่ปรากฏในมือถือ จากนั้นทุกคนกรูกันลงจากรถพร้อมอาวุธครบมือ หวังจะเล่นงานนำบุญกับพวกให้สิ้นซากคืนนี้...

เตชิตย่องเข้ามาถึงหน้าโกดังร้าง จุดแดงในมือถือกะพริบถี่ขึ้นเหมือนใกล้เจอเป้าหมายจึงปิดมือถือ เตือนพวกสมุนให้ระวังกล้องวงจรปิด นำบุญต้องซ่อนไว้จับความเคลื่อนไหวภายนอกแน่ๆ

“ในนั้นน่ะเหรอ แน่ใจนะ” ชัชมองเตชิตอย่าง ไม่ค่อยมั่นใจนัก เขาพยักหน้าย้ำหนักแน่นว่าเป็นที่นี่แน่นอน ฤกษ์จึงโบกมือให้เหล่าลิ่วล้อกระจายกำลังล้อมโกดังนี้ไว้...

ณัฐวราเดินถือแก้วกาแฟผ่านประตูเชื่อมไปยังด้านนอก ได้ยินเสียงสวบสาบเหมือนมีใครพยายามจะเข้ามา เธอมองสงสัยก่อนจะเดินไปผลักประตูทางเข้า ปรากฏว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือกานดากับนำบุญ...

ด้านเตชิตกระชากประตูโกดังเปิดออก ส่ายปืนพร้อมยิงทุกอย่างที่ขวางหน้า เจอเพียงชายยืนโงนเงนเมายาอย่างหนัก เข็มฉีดยายังคาอยู่ที่แขน เขามองข้ามไหล่ชายไปด้านหลังไม่เจอใครอื่นสักคน ผลักชายติดผนังตะคอกใส่ว่าพวกกุหลาบเกราะเพชรอยู่ไหน ไปไหนกันหมด

“มันไม่ใช่ มันไม่เหมือนกัน มัน...ไม่ใช่” ชายพูดซ้ำไปซ้ำมา เตชิตพยายามคาดคั้นให้เขาตอบว่า

พวกกุหลาบเกราะเพชรอยู่ไหน แต่เขาเมายาเกินกว่าจะพูดรู้เรื่อง ฤกษ์ต้องเตือนมันเมาขนาดนี้กระทืบไปก็ตายเปล่า เตชิตไม่สนใจบีบปากชายคาดคั้นให้พูด มีแสงสีแดงออกมาจากคอเขา

“มันต้องรู้แน่ๆ มันต้องหนีออกมาจากพวกนั้น” เตชิตบีบปากชายหนักมือขึ้น ชัชต้องเตือนถามไป

ก็ไม่รู้เรื่องพามันกลับไปด้วยจะดีกว่า...

กานดาไม่อยากอยู่เซฟเฮาส์คนเดียวเนื่องจากกฤตนัยออกไปข้างนอกยังไม่กลับ จึงขอตามนำบุญมาที่ฐานลับด้วย เขาบ่นให้ณัฐวราฟังไม่รู้กานดาเป็นอะไรนักหนาบ่นเวียนหัวไม่หยุดหย่อน แล้วถามถึงสาวๆ สามคนไปไหนกันหมด ได้ความว่านอนหลับพักผ่อนไปหมดแล้ว เหนื่อยจากการออกตามหาชาย

“มันน่าเอาวิทยุติดตามตัวฝังไว้ในลำไส้นักเชียว” นำบุญนึกเสียดาย กานดาได้กลิ่นจากตัวเขาบ่นเหม็นจากนั้นวิ่งไปอาเจียน ณัฐวรามองนำบุญก่อนจะถามว่ารู้ไหมพ่อของตนไปไหน

“เอาทางนี้ก่อนดีกว่า ดูท่าว่าตัวอ่อนที่พวกมันฉีดให้อาเราจะแข็งแรงกว่าที่คิด”

“หมายความว่า...” ณัฐวราตาโตตกใจ ขณะที่นำบุญมองตามหลังกานดาไปอย่างหนักใจ

ooooooo

กานดาอาการดีขึ้นกว่าเมื่อคืนมาก ลุกขึ้นทำมื้อเช้าเองแล้วยกมานั่งกินกับพวกสาวๆ ณัฐวราถามท่านว่าเป็นอย่างไรบ้างเมื่อคืนท่าทางไม่ค่อยดี

“อ๋อ ไม่มีอะไร เมื่อวานที่คลื่นไส้คงเหม็นไอ้แก่นั่นแหละ” พูดจบกานดาลองโยกหัวดูไม่เวียนหัวอีกแล้ว