กุหลาบเกราะเพชร

“ไม่ต้องให้เตชิตรู้นะว่าเราทำอะไรกับร่างธรณ์เทพ” พิพัฒน์กำชับเสียงเข้ม ฤกษ์รับคำ ไม่เห็นวรมันอยู่แถวนั้นก็ตามถามหา พิพัฒน์ไม่ไว้ใจมัน ฝากฤกษ์ดูแลเตชิตให้ดีด้วย ทำตามที่เขาสั่ง ถ้าเขาเป็นอะไรไป ฤกษ์กับพวกต้องรับผิดชอบ แม้จะไม่เข้าใจทำไมต้องเฝ้าเตชิตราวกับไข่ในหิน แต่ฤกษ์ก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน สิตางค์ไม่สบายใจที่ไม่มีข่าวคืบหน้าของน้องชาย ลองโทร.เช็กตามโรงพยาบาลกับสถานีตำรวจแต่ไม่ได้เรื่องอะไร ตามไปดูแถวที่ที่ชายเคยไปมั่วสุมก็ไม่มีใครให้ความร่วมมือเพราะไม่อยากเอาตัวเข้ามาเสี่ยง ดุจดาวแนะให้สแกนวิทยุตำรวจดู

เผื่อมีอะไร เด่นเดือนเห็นดีด้วย

“ต้องไปบอกนำบุญแล้วล่ะ ถ้าเรื่องเครื่องไม้ เครื่องมือขนาดนั้น” ณัฐวราแนะ สิตางค์พยักหน้ารับรู้ ก่อนเดินจ้ำพรวดๆนำหน้าไปก่อนเพื่อน...

วรมันโทร.นัดให้นัธมนมาเจอที่ซุปเปอร์มาร์เกตเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพื่อบอกข่าวเรื่องรังของนำบุญกำลังจะถูกถล่ม อย่าถามว่ารังอยู่ไหนเพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ถูกกันออกมาไม่ให้รับรู้ข่าวสารใดๆ นัธมนสรุป แสดงว่าพวกนั้นไม่ไว้ใจเขา วรมันเชื่อว่าพวกเธอก็ไม่ไว้ใจเขาเช่นกัน เขายังไม่รู้เลยว่าควรจะอยู่ฝ่ายไหนดี นัธมนอยากรู้แล้วจะให้เธอทำอย่างไรกับเรื่องนำบุญ เขาขอให้เธอตามหานำบุญให้เจอเตือนให้รู้ตัว

“แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร เรื่องเธอ” นัธมนมองสบตาวรมันนิ่ง ทั้งต่างมีความรู้สึกที่ดีให้กัน...

ทางฝ่ายนำบุญแวะไปหากฤตนัยที่เซฟเฮาส์เพื่อจะปรึกษาหารือบางอย่างแต่เขาไม่อยู่ เจอแต่กานดานั่งกินผลไม้เปรี้ยวอยู่ พอเธอเห็นหน้านำบุญเท่านั้น วิงเวียนคลื่นไส้ ทนเหม็นกลิ่นเขาไม่ไหว ต้องวิ่งไปอาเจียน นำบุญไม่รู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุตามไปช่วยลูบหลังให้ เธอยิ่งอาเจียนหนักกว่าเดิม

ooooooo

หลังกินมื้อค่ำเสร็จ นิรมนขอลงข้างทางจะต่อแท็กซี่กลับเองไม่สามารถให้ชยธรไปส่งถึงที่พักได้เพื่อความปลอดภัยของเธอและครอบครัว เขาต้องการทราบที่อยู่ของกฤตนัยจึงแอบเอาเครื่องติดตามตัวเครื่องจิ๋วใส่กระเป๋าเสื้อเธอแล้วถึงปล่อยให้ลงจากรถ

ส่งนิรมนขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว ชยธรเปิดมือถือดูปรากฏจุดสีแดงกะพริบอยู่ สักพักจึงค่อยขับรถตาม...

ณัฐวราหนังตาเริ่มหย่อนหลังจากนั่งเฝ้าอยู่หน้าเครื่องสแกนวิทยุตำรวจอยู่นานหลายชั่วโมงจึงลุกไปชงกาแฟมาดื่มแก้ง่วง แล้วกลับมานั่งเฝ้าต่อ มีการแจ้งเหตุเข้ามาหลายครั้งแต่ไม่มีข่าวของชายเลย...