ไฟหิมะ

“คนอะไรใจร้าย ยังมีแก่ใจมาทำหน้าทะเล้นอีก รู้ไหมคะพี่สารภีกลุ้มใจจนจะบ้าตาย”

“จะกลุ้มอะไรขนาดนั้น”

“ยังมีหน้ามาถาม จู่ๆคุณหนูหายไปตั้งหลายคืน ทิ้งพี่ไว้คนเดียว ไหนจะเครียดเป็นห่วงคุณหนู ไหนจะต้องกลัวคุณผู้ชายจนไข้จะขึ้น ไหนจะต้องรับมือกับอีตายองยองอึนลูกค้าของคุณหนูกับไอ้เด็กแห้วนั่นอีก...พี่สารภีสมควรเป็นบ้าไหมคะ”

ติ๊ยาออดอ้อนหยิกแก้มสารภีแล้วชมว่าเธอเก่งถึงจะบ้าก็น่ารักที่สุดในโลก เธออดเคลิ้มกับคำยอไม่ได้ แล้วดึงสติกลับมาซักถามว่าติ๊ยาหายไปไหน ไปทำอะไร หญิงสาวตัดบทหันมาสนใจงาน ให้สารภีเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกค้าบ้าง...สารภีเล่าถึงการปลอมตัวอย่างละเอียด ก่อนจะทิ้งท้ายว่า

“เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ พี่สารภีเก่งไหมคะ”

“โอ้โห สุดยอด...พี่สารภีของติ๊ทั้งสวยทั้งเก่งจริงๆด้วย” ติ๊ยากอดสารภีแน่น

สารภีกลับมาซักเรื่องที่ติ๊ยาหายไปต่อ เธอรีบกลบเกลื่อนแกล้งกอดสารภีแน่นจนหายใจไม่ออก ร้องจะแย่แล้ว จึงคลายออกแล้วชื่นชมว่าภูมิใจในตัวเธอมาก

“...ไหนๆ พี่สารภีก็ตกลงธุรกิจกับลูกค้าแทนติ๊เรียบร้อยไปแล้ว งั้นเรารีบกลับกันดีกว่านะคะ ถ้ากลับช้ากว่านี้ คุณพ่อต้องเล่นงานพี่สารภีเละแน่ๆเลย...ว่าไหมคะ”

สารภีหน้าเสียทำผิดตรงไหน ติ๊ยาเร่งรีบจะกลับ สารภีนึกได้รั้งไว้บอกว่ากลับแบบนี้ไม่ได้ ติ๊ยามองหน้าพี่เลี้ยงอย่างงงๆ...แล้วสารภีก็ขอยืมชุดติ๊ยามาแต่งพร้อมหมวก แว่นดำและรองเท้าส้นสูงอีกครั้ง ส่วนติ๊ยาก็แต่งตัวปอนๆเป็นเด็กรับใช้แทน

ทั้งสองมาล่ำลาฮยองอึน เขามีท่าทีอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากสารภีที่เขาเข้าใจว่าเป็นติ๊ยา สารภีปล่อยเสน่ห์จนติ๊ยาแอบหมั่นไส้ ไม่คิดว่าพี่เลี้ยงตนจะมีจริตจะก้านขนาดนี้...หินแอบยืนมองอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ติ๊ยาเหลือบไปเห็นแอบยิ้มและโบกมือให้อย่างชุ่มฉ่ำหัวใจ

ooooooo

น้ำได้รับรู้อาการของแม่จากหมอว่าความดันโลหิตสูงและน้ำตาลในเลือดก็สูงมากจนเป็นเบาหวาน ต้องแอดมิตเพื่อควบคุมความดันและระดับน้ำตาลในเลือด คนไข้ถึงจะปลอดภัย

น้ำนั่งอ่านรายละเอียดค่าใช้จ่ายของทางโรงพยาบาลที่สูงลิ่วด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ จะปรึกษาใครก็ติดต่อไม่ได้ทั้งติ๊ยาและเผือก นํ้ากลุ้มหนักแทบร้องไห้ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ด้านนลินเชื่อคำพูดของคิมหันต์อย่างสนิทใจ กลับมาเป็นน้องสาวที่เอาใจพี่ชายอย่างเดิม ป้าอุไรเห็นแล้วปลื้มใจ ขณะที่นลินชงกาแฟมาให้คิมหันต์ น้ำโทร.เข้ามาพอดี