ไฟหิมะ

“เมื่อกี้ยังทำปากเก่งกับคุณเลขา แล้วทำไมตอนนี้กลายเป็นลูกแมวไปแล้ว ผมชอบคุณแบบเมื่อกี้มากกว่า” นลินมองตาแป๋ว จักรนึกได้รีบแก้ตัว “เปล่านะ! อย่าเข้าใจผิด อย่าคิดอกุศล ผมไม่ได้หมายความว่าผมชอบคุณนะ อย่าทำเป็นดีใจ คือผมหมายถึงผมชอบที่คุณเข้มแข็งสู้คน ไม่ใช่เอาแต่นั่งเงียบ ทำหน้าเศร้าตลอดเวลา ไหนยิ้มให้ผมดูหน่อยสิ...ยิ้มน่ะยิ้ม”

นลินเห็นจักรทำท่าฉีกยิ้มก็ขำ เขาจึงเอ็ดบอกให้ยิ้มไม่ใช่หัวเราะ ทันใดเสียงจินนี่เอะอะห้ามใคร แล้วคิมหันต์ก็โผล่มาด้วยสีหน้าเข้มดุ จินนี่ตามมาบอกว่าพยายามห้ามแล้วแต่เขาไม่ฟัง นลินตกใจ จักรลุกขึ้นต่อว่าคิมหันต์ว่าไม่มีสิทธิ์บุกรุกเข้ามาในออฟฟิศตน

คิมหันต์ไม่สนใจจะลากนลินกลับ จักรเข้าขวางจึงโดนคิมหันต์เรียกเที่ยงมาจัดการ จักรโดนซ้อมลงไปนอนกอง จินนี่จะช่วยก็โดนผลักหน้าทิ่มจมูกเคลื่อน นลินโกรธประกาศกร้าว

“ถ้าพี่คิมทำอะไรคุณจักรอีก ลินจะฆ่าตัวตาย ลินจะกระโดดตึกตาย ลินจะตายไปจากพี่คิมให้ดู”

คิมหันต์ชะงัก นลินจ้องหน้าท่าทางเอาจริง

คิมหันต์กลัวใจน้องสาวจึงให้เที่ยงลากนลินกลับ จินนี่เข้ามาช่วยประคองจักรลุกขึ้น พอรู้สึกตัวว่าตัวเองจมูกเบี้ยวก็ปล่อยโฮลั่น จักรไม่ได้สนใจแต่มองตามนลินอย่างห่วงๆ

ooooooo

ติ๊ยาตื่นขึ้นมาไม่เห็นหินก็เริ่มหวั่นใจ รีบลุกขึ้นวิ่งออกไปจากกระท่อม เห็นเขายืนอยู่บนโขดหินที่เดิมก็ร้องห้ามพร้อมวิ่งเข้าไปรวบตัวเขาไว้

“คุณหิน อย่านะ ไหนเมื่อคืนคุณบอกว่าคุณเข้มแข็งแล้วไง ทำไมคุณจะคิดสั้นโดดทะเลอีก คราวนี้ใครจะช่วยคุณ คุณก็รู้ว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฉันช่วยคุณไม่ได้ คุณไม่คิดมั่งเหรอว่าฉันจะรู้สึกยังไงที่เห็นคุณจมน้ำตายไปต่อหน้าต่อตา...”

“เดี๋ยวๆ...ผมไม่ได้จะโดดทะเล ผมคิดทบทวนถึงเรื่องที่ผ่านมาและอนาคต” ติ๊ยาเหวอ หินมองหน้าเธอ “ติ๊ยาครับ คุณรู้สึกยังไงกับผม...คุณชอบผมรึเปล่า”

หญิงสาวช็อกที่โดนถามซึ่งหน้า เสียงสูงแก้เกี้ยว “ฮะ! ทำไมคุณถามอะไรแบบนั้น”

“ผมอยากรู้ว่าคุณรู้สึกยังไงกับผม คุณชอบผมรึเปล่า?” ติ๊ยาหน้าแดงยืนบิดไปมา หินถามใหม่ “ถ้างั้นผมถามใหม่ เมื่อคืนนี้ที่คุณบอกผมว่าให้ผมกลับไปเผชิญปัญหาต่อ”

“ค่ะ...แล้วไงคะ”

“คุณยังไม่ได้ตอบผมเลย ว่าคุณจะรอผมด้วยรึเปล่า...ว่าไงครับ คุณจะรอผมไหม”