ไฟหิมะ
ตอนที่ 8
นลินนั่งลงตรงหน้าคิมหันต์ถามว่ามีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา แววตาเขามีเลศนัย เปลี่ยนท่าทีเป็นเศร้ารู้สึกผิด ขยับลงคุกเข่าตรงหน้า นลินตกใจว่าพี่จะทำอะไรพยายามดึงเขาขึ้น
“ไม่ พี่จะไม่ลุกขึ้น จนกว่าน้องลินจะให้อภัยพี่”
“จะให้ลินให้อภัยพี่คิมได้ยังไงคะ พี่คิมไม่ได้ทำอะไรลิน แต่พี่คิมทำร้ายคนอื่น”
“แต่น้องลินโกรธพี่ ทั้งๆที่พี่ทำไปทั้งหมดก็เพราะพี่รักน้องลินน้องสาวพี่...ชีวิตนี้พี่มีแค่ลินน้องสาวคนเดียวของพี่ ไอ้กรมันลวนลามลินขนาดนั้น ถ้าลินไม่ยอมให้พี่ทำอะไรมัน ลินเอาปืนมายิงพี่ให้ตายซะดีกว่า” ลอบมองสีหน้านลินเห็นอ่อนลงรีบลุยต่อ “ไอ้จักรมันทำให้ลินที่รักพี่ชายคนนี้มาตลอดเริ่มจะไม่รักพี่เหมือนเดิม ลินไม่รู้หรอกว่าพี่เจ็บปวดแค่ไหน พี่ยอมรับว่าพี่ทำเกินไป แต่เพราะรักเพราะหวงน้องลินมาก พี่เลยยั้งอารมณ์ไม่อยู่จริงๆ”
นลินมองพี่ชายด้วยสายตาอ่อนลงแต่ยังคลางแคลงใจ “แล้วพี่หินล่ะคะ พี่หินกับพี่รตี...”
“น้องลิน น้องลินยังไม่ยอมเชื่อพี่อีกเหรอ ก็เพราะอย่างนี้ไง พี่ถึงต้องเป็นห่วงน้องลินจนมีเรื่องมีราว น้องลินเป็นคนซื่อ มองโลกในแง่ดีจนเกินไป น้องลินไม่รู้หรอกว่ารตีเป็นผู้หญิงอันตรายขนาดไหน เอาว่านางร้ายในละครยังสู้ไม่ได้ พี่ก็เหมือนน้องลินนั่นแหละ ซื่อ...มองโลกในแง่ดีจนเกินไปถึงได้หลงกลรตีที่อยากเลิกกับหินโดยที่ใช้พี่เป็นเครื่องมือ”
นลินเห็นสายตาพี่ชายเหมือนโดนรังแกจริงจึงหลงเชื่อ คิมหันต์ได้ทีรีบทำหน้าเจ็บปวด บอกไม่เพียงนลินที่อับอาย ตัวเขาก็อายและโกรธตัวเองที่โง่ ตอนนี้จะไปติดต่องานกับลูกค้าก็อับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีแต่ต้องอดทนเพราะต้องทำงานเลี้ยงดูน้อง แล้วทำเสียงสั่นเครือ
“...ที่สำคัญที่สุด พี่โกรธตัวเอง พี่อายคุณพ่อ คุณแม่ ถ้าท่านรับรู้ได้ ท่านคงเสียใจที่มีลูกชายโง่ๆ ลูกชายแย่ๆอย่างพี่”
นลินเห็นพี่ชายร้องไห้ ก็ทรุดลงปลอบ “พี่คิม ...ไม่นะคะ พี่คิมอย่าคิดอย่างนั้นนะคะ”
สองพี่น้องกอดกันร้องไห้ คิมหันต์แอบยิ้มสมใจ
ooooooo
สารภีเก็บข้าวของลงกระเป๋า เดินกระวนกระวายรอติ๊ยาที่ยังไม่กลับมา ว้าวุ่นใจจะรายงานประเสริฐอย่างไรดี เสียงคนเคาะประตู เธอสะดุ้งคิดว่าเป็นแห้ว จึงตะโกนด่า
“ไอ้แห้ว...ไอ้เด็กผี แกจะตามราวีฉันไปถึงไหน เคาะเช้าเคาะเย็น พ่อแกเป็นมือกลองรึไง” พอเปิดประตูต้องตกตะลึง
“พ่อเป็นนักธุรกิจ ไม่ได้เป็นมือกลองค่ะ” ติ๊ยายื่นหน้ามาตอบ สารภีดีใจมากร้องลั่น
