ไฟหิมะ
ตอนที่ 8
ติ๊ยาอึ้งหนักเมื่อโดนรุกถาม หินมองหน้าเธอรอคำตอบ เมื่อเห็นเธออึกอัก ก็จับหน้าเธอเข้ามาจูบอย่างนุ่มนวลและเนิ่นนาน หญิงสาวตะลึงงันราวโดนสะกด ชายหนุ่มผละออกแล้วขอร้องให้เธอรอเขา ติ๊ยามองเขานะจังงังอยู่อย่างนั้น พอหินขอบคุณที่ทำให้เขากลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเขินๆ แต่เขากลับตกใจ
“คุณโกรธที่ผมจูบคุณเหรอครับ”
“เปล่า...ฉันเจ็บหนวดคุณ” ติ๊ยาหน้ามุ่ยหินยิ้มกว้างรวบตัวเธอมากอดแนบแน่น
หลังจากปรับความเข้าใจกันได้ ทั้งสองก็มีเรื่องพูดคุยกันมากขึ้น ติ๊ยาหามีดโกนมาโกนหนวดให้หิน หน้าตาเขาเกลี้ยงเกลาขึ้นเยอะ ทั้งสองวิ่งเล่นริมหาดกันอย่างสนุกสนาน จากนั้นติ๊ยาเปลี่ยนกลับมาใส่เสื้อผ้าตัวเองแล้วจะเอาเสื้อหินไปซัก แต่เขาห้ามไว้ เพราะจะพาเธอไปส่งรีสอร์ต เขาดึงเธอมากอดอีกครั้งพร้อมพูดอย่างมุ่งมั่น
“ผมจะกลับไปสู้ปัญหาต่อตามที่คุณบอก ผมไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด คุณจะคอยเป็นกำลังใจให้ผม คอยอยู่ข้างๆผมใช่ไหมครับ”
“ฉันจะรอคุณ ฉันจะคอยเป็นกำลังใจให้คุณและคอยอยู่ข้างๆคุณค่ะ”
ระหว่างที่หินกลับมาเป็นคนเดิมแต่ทางบ้านยังไม่รู้ สุนีย์เป็นห่วงเขามากจนเป็นลมหมดสติขณะขายข้าวแกง น้ำตกใจมากรีบพาแม่ส่งโรงพยาบาล พยายามโทร.ติดต่อหินเท่าไหร่ก็ไม่ได้ โทร.หาเผือกก็ปิดเครื่อง เธอไม่รู้จะทำอย่างไรเดินกระวนกระวายอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
ooooooo
วันต่อมานลินแต่งตัวจะไปทำงาน ป้าอุไรห้ามเสียงหลง ขอร้องไม่ให้ไปเพราะกลัวคิมหันต์เล่นงานอีก นลินไม่พอใจ
“ก็เพราะทุกคนเป็นอย่างนี้ไงคะ ทุกคนกลัว ทุกคนเอาใจ ตามใจพี่คิมจนเคยตัว ใครก็ขัดใจไม่ได้”
“คุณหนู นี่คุณหนูพูดอะไรออกไปรู้ตัวไหมคะ” ป้าอุไรตกใจมากที่นลินกร้าวขึ้น
“รู้สิคะ รู้ดีด้วย รู้ว่าลินพูดในสิ่งที่ถูกต้อง”
“ถูกต้อง!” เสียงคิมหันต์ดังลั่นขึ้น ป้าอุไรสะดุ้งเฮือก นลินหันมอง เขาพูดต่อว่า “แต่มันไม่ถูกใจพี่เลย น้องลิน”
ป้าอุไรรีบรายงานว่าพยายามห้าม คิมหันต์ตวาดไล่ให้ออกไป แล้วหันมาเสียงเข้มใส่นลิน
“น้องลินเป็นอะไร พี่สั่งห้ามเด็ดขาดแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องไปฝึกงานที่นั่นอีกต่อไป”
“พี่คิมนั่นแหละเป็นอะไร นี่พี่คิมของลินจริงๆ ใช่ไหม พี่คิมคนเดิมของลินหายไปไหนคะ พี่คิมคนเดิมของลินหายไปไหน” นลินเสียงสั่นน้ำตาไหล ทำให้คิมหันต์ใจอ่อนวูบ
