ไฟหิมะ
ตอนที่ 15
“ป้าเกี่ยวอะไรด้วย ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ เป็นแค่คนใช้อย่ามาสั่งสอน”
“อ้าว! นังนี่ ก็เห็นว่าพ่อตาย ไม่มีพ่อจะสั่งสอน มีแม่...แม่ก็ตาบอดมองไม่เห็นทางสว่าง ฉันก็อุตส่าห์จะสอนให้เอาบุญ”
“อีป้า!!” น้ำคว้าแก้วน้ำสาดใส่ อุไรร้องกรี๊ดเต้นเป็นเจ้าเข้า สุนีย์ตกใจปรามลูกสาวและให้ขอโทษป้าอุไร แต่คิมหันต์แทรกขึ้นว่า
“จะขอโทษทำไมครับ ป้าอุไรต่างหากที่ต้องขอโทษน้องน้ำ ไม่รู้จักว่าใครเป็นนายใครเป็นบ่าว”
“คุณคิมให้ป้าขอโทษมัน เอ่อ ขอโทษเขาเหรอคะ”
“ใช่ จะขอโทษดีๆ หรือจะเก็บข้าวของออกไปจากบ้านหลังนี้”
อุไรตกใจยิ่งกว่าโดนน้ำด่า อ้อนวอนคิมหันต์อย่าไล่ตนออก จากนั้นก็ยอมขอโทษน้ำโดยดีก่อนจะกลับออกไปตามคำสั่งของเจ้านาย
หลังอาหารมื้อนั้น คิมหันต์โทร.แจ้งติ๊ยาว่าพรุ่งนี้ให้มากินข้าวมื้อพิเศษที่บ้านตน
“เนื่องในโอกาสอะไรคะ”
“ผมก็แค่อยากจะช่วยประสานรอยร้าวที่เกิดขึ้นระหว่างหินกับน้องน้ำ ผมคิดว่าคุณต้องช่วยผมได้แน่”
“คุณไม่ชอบคุณหิน แล้วทำไมคุณถึงจะช่วยเขา”
“ผมไม่ได้ช่วยหิน คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณน้าเศร้ามากแค่ไหนที่ลูกชายคนเดียวชีวิตตกต่ำลงขนาดนี้ ผมเห็นแล้วเวทนา ก็เลยอยากจะทำอะไรเป็นพิเศษเพื่อปลอบใจคุณน้า” ติ๊ยานิ่งฟังอย่างไม่เชื่อ คิมหันต์เริ่มหงุดหงิด รวบรัดตัดบท “เอาล่ะ ผมลืมไปว่าผมไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก แค่สั่งให้คุณมาก็พอ พรุ่งนี้พบกันนะครับคุณติ๊ยา”
ติ๊ยาปฏิเสธไม่ออกทั้งที่ไม่พอใจ...คิดเสียว่าอย่างน้อยก็ได้ไปเจอแม่และน้องของหิน
ooooooo
รุ่งขึ้น ติ๊ยามาถึงก็เข้าครัวทำต้มยำกุ้งโดยมีสุนีย์คอยสอนตั้งแต่เริ่มต้นเตรียมวัตถุดิบและวิธีการอย่างละเอียด น้ำยืนมองไม่ชอบใจนัก พอเห็นติ๊ยาโดนมีดบาดนิ้วมือก็ยิ่งแสดงอารมณ์หงุดหงิด
“จะหาเรื่องวุ่นวายทำไมเนี่ย ปล่อยยัยป้าเวรตะไลนั่นทำให้กินคนเดียวก็พอ”
“ก็พี่อยากทำต้มยำกุ้งสูตรแม่สุนีย์ให้คุณน้าทานในมื้อพิเศษแบบนี้น่ะสิ”
“เป็นคุณหนูอยู่เฉยๆดีกว่า เดี๋ยวฉันทำเอง”
“ยัยน้ำ พูดดีๆกับพี่เขาหน่อยสิลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า ทำกันต่อเลยนะคะ”
“จะทำได้ไง เลือดออกขนาดนั้น เดี๋ยวก็เปรอะไปหมด เดี๋ยวฉันไปหาปลาสเตอร์มาให้”
น้ำสะบัดหน้าออกไป สุนีย์บอกติ๊ยาอย่าถือสาน้ำเลย ปากไม่ดี ชอบพูดอะไรออกไปโดยไม่คิด แต่ความจริงเป็นคนจิตใจดี
