ไฟหิมะ
ตอนที่ 15
“ผมสั่งให้คุณเป็นคนตัก” คิมหันต์สวนเสียงดังจนติ๊ยาต้องตักเอง จากนั้นคิมหันต์ก็ยังบังคับหินให้กินต้มยำ แต่หินนิ่งเฉย
“หินเขาไม่ชอบทานเผ็ดน่ะค่ะ” สุนีย์ออกตัวแทนลูกชาย
“ไม่ชอบก็ต้องกินครับ หัดไว้ คนบางคนมันก็ไม่มีสิทธิ์เลือกกินเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองชอบได้หรอก จริงไหมวะไอ้หิน”
หินจำใจต้องกินเพราะไม่อยากมีเรื่องต่อหน้าแม่ ส่วนสุนีย์ก็หาเรื่องมาคุยเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
“คิดถึงหนูลินนะคะ น่าจะได้มาทานข้าวด้วยกัน นี่หนูลินยังไม่กลับจากไปเที่ยวอีกเหรอคะคุณคิม”
“ครับ คงจะเที่ยวเพลินน่ะครับ ก็เลยไม่ยอมกลับบ้าน เดี๋ยวนี้ลินเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้น”
“เพื่อนเขาไว้ใจได้เหรอคะ ติ๊รู้สึกว่าตั้งแต่เจอกันครั้งก่อนน้องลินดูเปลี่ยนไปมาก”
“ก็น่าจะไว้ใจได้นะครับ ผมรู้จักเพื่อนคนนี้ของน้องลินดี เขาไม่กล้าทำอะไรน้องลินหรอก ทานกันต่อเถอะครับ มีคุณน้ากับน้องน้ำมาอยู่บ้านผมแบบนี้อบอุ่นดีจัง ผมชักจะติดใจอยากให้อยู่กับผมไปนานๆซะแล้วสิ ดีไหมวะหิน”
“อย่าดีกว่าค่ะ น้าเกรงใจ ถ้าได้บ้านเช่าเมื่อไหร่ก็จะรีบย้ายออกค่ะ”
“ว่าไงนะครับ จะย้ายออก คุณน้ากับน้องน้ำอุตส่าห์มาอยู่กับผมแล้ว คิดเหรอครับว่าผมจะยอมให้ย้ายออกไปง่ายๆ” คิมหันต์จงใจพูดขู่หิน แล้วยังกล้าดีทำรุ่มร่ามต่อหน้าด้วยการลูบศีรษะน้ำ “จริงไหมจ๊ะน้องน้ำ”
หินไม่พอใจตบโต๊ะดังปังแล้วแผดเสียง “อย่าแตะต้องน้องสาวฉัน”
“แกก็ไม่มีสิทธิ์สั่งฉัน”
“หิน...พอเถอะลูก วันนี้คุณคิมตั้งใจให้พวกเราได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตานะลูก”
สองหนุ่มยอมยุติ แต่พอหลังอาหารมื้อนั้นคิมหันต์ก็หาโอกาสเย้ยหยันหินลับหลังคนอื่น
“แกคงเห็นแล้วนะว่าระหว่างฉันกับแกใครคือคนคุมเกมนี้”
“แกก็อย่าลืมว่าฉันก็มีน้องสาวแกอยู่ในมือฉันเหมือนกัน”
“นี่แกขู่ฉันเหรอไอ้หิน แกแน่ใจแล้วเหรอ ฉันรู้จักแกดี แกมันก็ได้แต่ขู่ แกไม่มีวันทำอะไรน้องลินเพราะใจแกมันไม่เหี้ยม แต่ฉัน...แกรู้จักฉันดีนี่หว่าว่าฉันโหดเบอร์ไหน ใจฉันมันเหี้ยมยังไง ฉันมันเหนือแกก็ตรงนี้ แกส่งน้องลินคืนมาให้ฉันซะ”
หินนิ่งไป นึกถึงคำขอร้องของนลินที่ไม่ให้บอกใครว่าเธอติดยา
“ไม่ได้...ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ทำไม ทำไมจะไม่ได้”
“แกดูแลแม่กับน้องฉันให้ดี พร้อมเมื่อไหร่ฉันจะส่งน้องลินคืนให้แก”
คิมหันต์กับหินจ้องหน้ากันเอาเป็นเอาตาย แต่คิมหันต์เป็นฝ่ายเดินหนีไปทางห้องทำงานหลังรับสายแล้วสบถว่า “บัดซบ!”
หินอัดอั้นกับทุกสิ่งรอบตัว เขาไม่สามารถช่วยแม่กับน้ำ แล้วยังทำอะไรคิมหันต์ไม่ได้ ติ๊ยาแอบมอง พอเห็นเขาตีอกชกตัวก็รีบเข้ามาห้าม แต่กลายเป็นมาเถียงกันอีก
“ปล่อยผมนะ”
“ฉันไม่ปล่อย ถ้าคุณยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แบบนี้คุณไม่มีวันที่จะชนะคุณคิม”
“ผมไม่ได้ต้องการชนะใคร โดยเฉพาะไอ้คิมของคุณ”
“ปอดแหก”
“ว่าไงนะ”
“ฉันบอกว่าคุณปอดแหก กลัวคุณคิมมากเหรอ”
“ผมไม่ได้กลัว แล้วก็ไม่เคยกลัว”
“ฉันก็ไม่กลัว แล้วก็ไม่เคยกลัว”
“ใช่สิ คุณจะกลัวมันทำไม คุณต้องมีแต่ความสุขต่างหาก ในเมื่อคุณเป็นผู้หญิงของมัน มันก็ต้องบำรุงบำเรอคุณจนหนำใจทุกอย่าง ทั้งเงินทั้ง...”
ติ๊ยาเงื้อมือจะตบ...แต่แล้วสะกดอารมณ์ลดมือลง พูดใส่หน้าเขาก่อนผละไป
“สักวันคุณจะเข้าใจฉัน”
ooooooo
